je liegt.
 

Mijn ogen,
doorweekt,
dan,
de eerste traan.

tranen,
door jou,
omdat jij,
mij pijn doet.

pijn van binnen,
in mijnt hart,
mijn ziel,
en overal.

De tranen,
houden niet meer op,
waarom heb je het niet door,
dat je mij pijn doet?

je doet lief,
maar je liegt,
liegen doet pijn,
pijn overal.

Ik vind het teveel ik jij mij. Als je bijvoorbeeld in de tweede strofe het woordje "mij" weg zou laten zou het niet minder begrijpbaar zijn, maar voor mij in ieder geval wat krachtiger. Nu wordt het meer een persoonlijke brief die niet aan mij gericht is. Het taalgebruik vind ik ook niet erg origineel.

inderdaad! Ik dachtz elf ook bij dit gedicht, van 'deze tekst word zoovel gebruikt, met pinj odne in je ziel en hart enzoo..' Ik vind dat je gelijk hebt.:)

Ik sluit me eigenlijk bij de rest (en dus ook al bij jou ;)) aan; wat me opviel was dat je teveel de woorden als pijn/mij/hart/ziel hebt herhaald, waardoor het gedicht eigenlijk niet zoveel biedt aan de lezer.

ja ik ook, maar vind hem toch wel mooi ook :)

Zinnen (in spreektaal én schrijftaal) kunnen méér dan vijf woorden bevatten. Ik begrijp serieus niet waarom je het systeem van twee à drie woorden per zin zo geweldig vindt, ik ga ervan hyperventileren, en het gaat echt super irriteren na een zin of 3. Maar ach, Irak is toch erger! kusje!

Geweldig ! Vorm en inhoud zijn een ! Het verhaal gaat over een lijdensweg en het is ook een lijdensweg om het te lezen ! :D.

Ha Ha Ha. :rolleyes:
Ik post hier serieus gedichten, en als je niet serieus op kan antwoorden, dan hoef je ook niks te posten.

Woooh, de 1e strofe is goed! Daarna valt het me allemaal wat tegen, maar zoals de 1e strofe... zo zou ik doorgaan. :) (maar het is allemaal wel beter dan een paar gedichten geleden hoor (y))

Ten eerste, als je van een bepaalde stijl houdt, laat je die vooral niet ontnemen! Hoevaak ze al tegen mijn nutteloze breken hebben geschopt ^^.

Ten tweede. Er valt me iets op.

tranen,
door jou,
Je legt het altijd uit heb ik het idee. Ik kom precies vrij vaak door/doordat/omdat tegen in jouw gedichten. Het is misschien mooier als je niet alles van naald tot draad uitlegt of de woorden die de verklaring er aan vast plakken weglaat.

Gewoon een testje

Mijn ogen,
doorweekt,
dan,
de eerste traan.

Je doet me pijn
mijn hart, mijn ziel
doorweekt
tot op het bot

Ik doe nu even mijn best niet en ik wil niemands gedichten herschrijven, daar heb ik zelf een gruwelijke hekel aan, ze zijn van jou. Maar om even vb te geven wat ik bedoel.
Al zou dit stukje veel mooier zijn in rijm (het doorweekt tot op het bot is stiekem een idee van een gedicht van me :D).
Maar zie je wat ik bedoel? Je vertelt nog steeds dat het pijn doet, in je hart in je ziel en de tranen die daaruitvolgen doorweken je tot op het bot wat ook weer inhoudt dat de pijn tot in je lichaam kruipt... Ik zie wel dat doorweekt nu 2x er staat, maar ik heb eigenlijk niet naar het 1e stuk gekeken :).

pfoe. Kan iemand mij eens afleren te ranten :).