Trein....
 

Met een gevoel van blijdschap
stap ik weer op de trein
want ik weer dat ik over een paar uurtjes
weer bij mijn liefje zal zijn

in de trein valt er wel wat te beleven
verschillende mensen kruisen het pad
hier een daar een glimlach gegeven
want men wil ook wel eens wat

wanneer de trein zijn stop maakt
mag ik er weer uit
ik neem snel afscheid
en ga naar jou tot mijn besluit

met kriebels in mijn buik
zoek ik jouw gezicht
er zijn veel mensen in dit fuik
maar toch zie ik jouw licht

we komen ten samen
en omarmen elkaar
je kan mijn liefde beamen
ik hou van jou, alweer bijna een jaar....

Ik vind het te simpel..... Lief, maar geen poetisch hoogstandje, maar lieve gedichten mogen er ook zijn hoor...

haha dank je....ja ik vind m ook wat minder achteraf...:s

Je forceert alles te veel:
die 2e strofe is helemaal fout, volgens mij. Alles lijkt zo statisch (niet de inhoud, maar de gedachte, het is alsof je het er gezet hebt om wat vulling te hebben).
In het hele gedicht blijft de passie achterwege, het gevoel komt gewoon niet over. Het is alsof het onderwerp al een wandelende dode is ofzo.
Je speelt wel met de taal, maar de spelingen passen er gewoon niet. Het is eigenlijk gewoon een samenraapsel van verschillende gedichten, zou ik zeggen; de stijl is bijna overal wel hetzelfde (zonder gevoel) maar je haalt onnodige dingen(alles in de trein, het aankomen) bij het algemene (de liefde). Die overbodige dingen heb je in je gedicht even belangrijk gemaakt als je boodschap, dus breekt je de boodschap af, volgens mij.
Herlees je gedicht gewoon een paar keer nadat je het geschreven hebt, en herschrijf het eens, dan worden je volgende werken al stukken beter!

tnx voor je commentaar, daar heb ik wat aan(y) bedankt voor de tips....

geen probleem, ben zelf ook geen geweldig dichter overigens, ik krijg moeilijk alles omgezet naar woorden en vaak wanneer alles los zit, heb ik geeen papier bij de hand of moet ik de sfeer (= donker, zonder enig licht aan behalve de lichten buiten in het park aan mijn kamer) verpesten om papier en schrijfgedoe te zoeken.

Ik denk dat, nadat ik eerst je andere topic las (hoe te dichten?), je heel veel aan die tips zal hebben :). Ik denk namelijk dat je vooral wat te geforceerd dicht; je teveel bezighoud met hoe het er zo duidelijk mogelijk kan staan en wat er op wat rijmt; dat is eigenlijk niet nodig, daardoor komt het wat onnatuurlijk over.

Dit gedichtje is lief, dat zeker, maar het mist imo aan originaliteit; probeer niet volgens één bepaald metrum of rijmschema te schrijven, maar gooi er gewoon uit wat je voelt zonder even op de vorm te letten, ik ben benieuwd wat er dan uitkomt :).

Tip voor je: gsm, berichten schrijven en opslaan. Als ik echt nix anders heb, werkt dat goed genoeg. Verder kan ik best wel in het donker iets neerkrabbelen. Alleen jammer dat het de volgende ochten vrij onleesbaar is of het een huiswerk bleek te zijn ^^.

Zit wat in, maar mijn gsm (T610 van SE) maakt ongeloofelijk veel licht (echt waar!) en zo handig ben ik niet met T9 of het gewone sms-typen :( Neerkrabbelen kan ik ook wel blindelings, maar ik heb gewoon niet vaak iets liggen om te schrijven (en in het andere geval niets om op te schrijven). Balen is dat: een geweldig idee, maar geen tijd/spullen om alles op te schrijven. *zoekt tevergeefs de weensmiley*

Andere tip dan :) Dictafoontje. Ik geloof dat die dingen niet echt duur meer zijn :D.

Jij geeft niet snel op :eek: , en ook deze keer goed gevonden:
gelukkig heeft mijn mp3 deze functie (gsm ook, maar zit ik weer met al dat licht)
Bedankt !! *zoekt tevergeefs de buig-smiley en neemt maar genoegen met (y) *