grootouders tegenspreken?
 

Doe jij dat? en dan zo erg tot ruzie toe?

Ikzelf durf het eigenlijk niet. Niet dat ik bang voor ze ben ofzow.. maar gewoon, uit respect ofzow :confused:

ik heb nog maar 1 opa. en daar heb ik nooit discussie mee. waarom zou ik dat eigenlijk hebben?
mijn ouders voeden me op, en als het over het nieuws of weet ik veel wat gaat is een discussie gezond

Ik ben er ook terughoudend in.

Jawel, wel gedaan. Mijn oma had vaak kritiek op mijn moeder mbt het huishouden enzo. En toen ging ik er nog wel eens op in, niet tot ruzie, maar het irriteerde me gewoon. En natuurlijk leefde zij in een andere tijd wat betreft emancipatie, maar dat hoefde ze niet op de huidige maatschappij te projecteren. Aldus mijn betoog. ;)

Maar verder no problems.

discussies over god, maar ik heb m'n oma nog niet overtuigd, en iedereen behalve m'n oma en ik vindt het irritant

ik heb alleen nog een oma.
maar daar heb ik wel eens discussies mee :) en dan spreek ik haar vanzelfsprekend wel eens tegen, maar niet op een brutale manier.

dat heeft weinig zin, aangezien ze dood zijn.

maar daarvoor zeiden ze toch al weinig nuttigs

Mwah, ben juist heel meegaand. Ik heb echter ook geen reden om ze tegen te spreken. Ze commanderen me niet, zeggen nooit iets controversieels, dus echte discussies heb ik niet met ze.

durf ik wel, aangezien ze mijn mening respecteren en ik dat van hun, dus ruzie gebeurd dan niet

Ja hoor.

ik durf sowiesogeen discussiesaan te gaan

Ik heb nooit reden gehad om tegen ze in te gaan..

Ja hoor, ik heb dan wel enorm veel respect voor ze (euh, haar, ik heb er nog maar 1 :)), maar ze kan niet altijd alles juist hebben hoor.

Hoewel ik tot nu toe geen rede heb gehad om haar tegen te spreken :)

Ik ook wel eens hoor. Ze kwamen een keer bij ons eten en onder het eten hadden we het over beroepen. Dus zij vroegen heel geinteresseerd wat voor beroep mijn zusje en ik wilde doen. Mijn potentiele medicijnenstudie werd wel goedgekeurd, maar toen mijn zusje opperde dat ze archeoloog wilde worden hadden ze wel zo iets van 'Ach kind, niet doen, dat is saai en je verdient er ook niets mee, niet doen' Nou toen zijn we met zijn allen daar wel tegenin gegaan... omdat wij ervoor zijn dat mensen dingen doen om gelukkig te worden, niet voor het geld.
(mijn oom wilde ook archeoloog worden, is ook tegengehouden door zijn moeder, en is nu beslist niet gelukkig)

En ook een keer ben ik (te) fel tegen ze ingegaan omdat ik het gewoon oerdom vind dat ze altijd op het CDA stemmen, uit principe, terwijl ze de plannen niet kennen of het er niet mee eens zijn. Vonden ze niet leuk overigens

Aléantheriël

Nee, daarvoor zie ik ze te weinig (de keren dat ik ze gezien
heb zijn op één hand te tellen ivm afstand ed), en heb er
nogal wat moeite mee een echt gesprek te voeren ed,
aangezien zij net zo goed Nederlands spreken als ik Javaans.
(verstaan gaat wel redelijk, maar spreken minder.)

Heb nog 1 oma, en dat is nou niet de leukste die je kan hebben. Maar nooit echt tegengesproken ofzo, niet dat ik weet.

hihi. Ik spreek ze tegen als (vooral mijn oma) zegt dat ik me vulgair kleed, omdat ik een beetje decollté(of hoe schrijf je dat) had. Ze zei dat ik leraren ging verleiden zodat ik goede punten ging krijgen :rolleyes:
als ze mn shirt rechtstrekt omdat een beetje buik zichtbaar is.
Over tienerzwangerschap, piercings en oorbellen en tatoes (verminking he), derdewereld en God enzo.

Ja, ik lig constant in de clinch met mijn grootouders, vooral mijn opa. Aan de ene kant zijn ze heel erg modern, ze werken allebei nog enzo. En ze zijn niet standaard ofzo. Maar als het op studie aankomt zijn ze heel bekrompen. En bemoeien ze zich ongevraagd met mijn doen en laten. En als ik íets irritant vind.... Dat zorgt nogal eens voor strubbelingen, maar meestal ben ik degene die de discussie afkapt, omdat een discussie met mijn opa standaard uitloopt in ruzie, en hij helemaal niet open staat voor de argumenten van een ander.

Ja, wel eens. Maar over het algemeen zijn mijn oma en ik het wel vaak eens. Met mijn opa ging ik eigenlijk nooit in discussie. Mijn andere opa was dood voordat ik redelijk kon praten dus dat ging ook niet en mijn andere oma was een raar mens die toch altijd gelijk wilde hebben en waar je vooral niet tegen in moest gaan, want anders was je de gebeten hond.

ik heb 2 oma's

1 oma heb ik nooit echt als oma gezien, tja, als de bloemetjes in de tuin belangrijker zijn dan je eigen kleinkinderen.... . dus als ik het niet met haar eens ben, vind ik het ook niet echt moeilijk om haar tegen te spreken.

Mijn andere oma is altijd een lieve oma geweest, en heb altijd veel respect voor haar gehad. Het is uit gevoelskwestie best moeilijk om haar tegen te spreken, wat pittige onderwerpen betreft. Maar ik word wel wat losser in.

Met mij opa ben ik altijd wel wat losser geweest, misschien omdat ik bij hem veel vrijer voelde om te spreken. Mijn opa en ik liggen echter qua mening wel vaak op één lijn, dus ik zal hem niet snel tegenspreken.

Opa nummer 1 (is nu dood): nee, was ook niet nodig, hij zei niet super veel en als ie iets zei dan was het zinnig. Met die man hoefde je niet te discussieren. (y)
Opa nummer 2 (is nu ook dood): nee, 'durfde' ik niet en ik wilde het ook niet, 't was toch zelden goed, dus ik liet hem maar denken wat ie wilde.
Oma nummer 1 (is nu een beetje dement): daar ging ik wel eens mee in discussie en nog wel eens, al kan ze er nu weinig meer aan doen en dus laat ik het meeste maar voor wat het is.
Oma nummer 2: zegt wel wat meer dan opa nummer 1, maar discussie is er niet mee nodig. :) Btw toch wel soms half, over het roken dat ze doet (VÉÉL), maar echte discussies zijn dat eigenlijk niet te noemen.

Ruzie maken met opa's en oma's doe ik niet (meer), vroeger geloof ik één keer soort van gedaan, toen de situatie daar om vroeg.

Niet dat ik ze nog zovaak zie en spreek, maar waarom niet? Als je een andere mening/gedachten heb mag je die toch gerust verkondigen.

turkse opa en oma: zie ik heel vaak, maar praat nauwelijks met ze, kspreek geen turks ;)

nederlandse opa en oma: zie ik niet zo heel vaak, en kben meestal meegaand, maarja er is nooit echt een gelegenheid geweest om ergens over te discussieren met ze.

niet snel eigenlijk

Eigenwijs. Nuff said.

ja vaak genoeg,

mijn opa&oma hebben nogal andere meningen als mij, bijvoorbeeld over dieren enzo, en over allerlei dingen, aangezien zij net als mij altijd het laatste woord willen hebben hebben we eindeloze discussies.

:s

best kut, we hebben wel respect voor mekaar ofzo, maar we kunnen ons tijdens zo`n discussie behoorlijk aan mekaar ergeren.

Soms laat ik ze gewoon praten. :D :o

Mijn opa zegt alleen dingen in de trant 'waar is die ene jongen met die pet gebleven' en komt dan op zijn favoriete onderwerp''we zien jou ook nooit hé'

Nee, ik spreek ze nooit tegen. Maar dat is gewoon omdat het zo uitkomt. Ik heb nooit echt de mogelijkheid om haar tegen te spreken oid. :confused:

Ik heb het wel een keer tot een ruzie laten komen. Ik werd echt helemaal gestoord van de 'koude oorlog' die m'n moeder met haar moeder voerde dat ik ze aan het praten heb geholpen. Toen was het ruzie en mijn schuld, maar daarna was het wel opgelost. :p
Ik heb een hekel aan zwijgen. :o

ja natuurlijk spreek ik ze wel eens tegen als ik het niet met ze eens ben
hoezo tot ruzie toe je hoeft toch geen ruzie met ze te krijgen omdat je met ze in discussie gaat? :confused:

Mwah, meestal als ik een andere mening heb breng ik dat voorzichtig, maar met de opa en oma die ik nog heb, maak ik nooit ruzie, daar zijn ze veel te lief voor.
Tegen mijn opa moet ik sowieso al standaard schreeuwen omdat hij bijna niets meer hoort. :(

met mijn ene opa en oma voer ik meestal nutteloze maar wel gezellige gesprekken. En ik heb nooit zulke diepgaande gesprekken met mijn andere opa en oma. Mijn opa zegt niet zoveel meer omdat hij niet verstaanbaar is en dat heel erg vind, aan mijn andere oma leg ik voornamelijk de kleuren van iets uit omdat ze niet goed meer kan zien en wel de kleuren wil weten. Mijn moeder voert meer de gesprekken met ze, ze komen uit overijsel en ik uit noord-brabant en ik heb moeite met hen verstaan :)

Ik spreek ze wel eens vriendelijk tegen. Zo van 'Nou, dat klopt lang niet altijd helemaal'. Maar ik zou nooit ruzie met ze maken.

Mijn oma kan soms vreselijk onredelijk zijn, dan spreek ik dr echt wel tegen! :)

heb nog maar 1 oma.

maar veel ruzie mee, omdat we niet met elkaar kunnen opschieten.

Tuurlijk. Sterker nog, naarmate ik ouder word merk ik steeds meer dat ik me erger aan hun gewauwel, over studeren (dat vinden ze maar onzin, je moet gaan werken volgens hen), over een serieuze relatie (ze vinden het verschrikkelijk dat ik 22 ben en nog niet 'gesetteld' met vrouw en kinderen), over geloof (ze zijn streng gelovig en vinden het jammer dat mijn ouders en ik dat niet zijn).

Vorige keer dat ze hier waren ontglipte me ook een hartgrondig 'godverredómme, jezus christus tering, kankerzooi nog aan toe' :D :o Volgens mij vinden ze me nu niet meer zo aardig :o

ik heb alleen nog 1 opa.

die spreek ik weleens tegen, maar het ligt er een beetje aan waar het over gaat. soms hou ik wel eens wijselijk mijn mond omdat ik weet dat iets hem gevoelig ligt of omdat ik me ervan bewust ben dat hij er toch iets meer verstand van heeft dan ik (ook al heb ik een andere mening). ik probeer me sowieso wel in te leven in zijn situatie.
maar over het algemeen kan ik goed met mijn opa overweg, hij is makkelijk in de omgang enzo, gaat niet snel ergens tegenin. af en toe wel een beetje eigenwijs maar dat zijn alle bejaarden.

k heb 2 opa's en 2 oma's

met de ene opa discussieer ik nooit, ik vind het eerder grappig als hij zich ergert aan mijn haar en dergelijke.
met de ene oma discussier ik wel vaak, maar dat komt omdat ze altijd met alles meepraat en doet alsof ze er super veel verstand van heeft, maar meestal niet eens weet waar het over gaat.

mn andere opa is doof en blinds
en mn andere oma is gek

Mijn oma wel, bij mijn opa steek ik er geen energie in.

mijn oma hoefde ik nooit mee in discussie, ik ging bij haar als ik advies nodig had, want ze kon goed luisteren, ze had een groot vertrouwen in me.
Het komt wel goed, zei ze dan, en nu is ze dood :(

:D:D

Ik heb nog een opa, die zo zwaar dementeert dat hij niet van mijn bestaan afweet. Mijn oma woont aan de andere kant van 't land en zie ik dus nauwelijks. Als ik 'r zie ga ik niet de moeite nemen om in discussie te gaan, want eigenlijk praten we dan ook niet over dingen waar je over kan discussieren, meer over koetjes en kalfjes (school, sport, meer van die onzin)

De ouders van mijn moeder zijn heel makkelijk. 'Ik vertrouw die asielzoekers niet hoor, volgens mij jatten ze bij het leven!' Als je dan zegt:'Oh, ik ken een jongen die in zo'n AZC woont en hij is heel aardig.' Dan zijn ze meteen helemaal om :P 'Oh ja, hier verderop in de straat woont een moeder met twee kindjes, zij hebben een jaar in een AZC gewoond. Zulke leuke mensen!'
Gehehe.

De vader van mijn vader is een beetje suffig en niet helemaal meer helder, dus hem tegenspreken is nogal een karwei. Laten praten is makkelijker :P (En dan nog; ik versta hem amper, dus wanneer ik doorheb wat hij zei, is hij al weer met iets anders bezig.)

Nou, ik verzwijg zelfs best wel dingen voor mijn grootouders (mijn oma nu) omdat ze dat allemaal toch niet zal begrijpen. Verder praat ik veel met haar mee. Er tegenin gaan heeft weinig zin. Tegen mijn andere grootouders, ach, ik ben wel een keer tegen ze in gegaan zeg maar, omdat ik ook dacht dat dat kon en nou ja, uit een soort van zelfverdediging enzo ook, maar dat was niet zo'n succes. Met die twee heb ik de laatste jaren al weinig contact eigenlijk. Als ik OV heb zal ik weer eens bij ze langs

Heb ik wel eens gedaan,

een paar jaar geleden wilde ik naar een feest en dat duurde tot 2 uur, ik ging met 2 vriendinnen en die mochten dus tot 2 uur blijven. Toen ik tegen mijn moeder zei dat zij tot 2 uur mochten blijven (mn oma zat ernaast) zei mn oma; nou ben je tegen me aan t liegen. Toen ben ik wel even heel erg boos geworden.

En m'n opa ging mij een tijdje geleden beschuldigen van iets waar ik helemaal niets mee te maken had. Toen heb ik ook gezegd dat ie even z'n mond moest houden en maar tegen iemand anders moest gaan lopen schreeuwen.

Maar voor de rest kunnen we het heel goed met elkaar vinden. :D

M'n beide opa's zijn overleden en één oma is dement, en met de andere discussieer ik niet omdat daar nooit aanleiding toe is.

Ik praat met mijn grootouders niet over onderwerpen waarover een verhitte discussie gevoerd zou kunnen worden.