Uitzichtloos.
 

Ik keek.
Zij keek.
Wij keken.

En zagen niets.

Ik was verlind.
Zij was verblind.
Wij waren verblind.

En zagen niets.

Ik keek door.
Zij keek door.
Wij keken door.

En bleven niets zien.




Over het hulpeloze, nutteloze en doorzettingsvermogen van de mensheid. Die blind is voor zijn eigen fouten.

(In opdracht van.)

Een beetje te simpel, teveel herhaling. Ehm nee... sorry, ik vind het niet zo goed. :s

is het ook absoluut niet maar ik had de onverklaarbare drang om weer iets te posten. ik ben gestoord! ( word weer es bevestigd)

Nee joh, ik had precies dezelfde drang vandaag. ;) :D

Nee

ok gelukkig, t valt dus wel mee met mij! :D

De boodschap komt wel over, maar ik vind het toch wat te makkelijk. Het stukje eronder maakt eigenlijk meer een statement dan het gedicht zelf, vind ik. Sorry, ik denk dat dit niet aan mij besteedt is :o.