Samenwonen op je 18de
 

Ik hoorde gisteren dat een vriendin van me gaat samenwonen met haar vriend op haar 18de. Ze zijn nu twee jaar en drie maanden samen en hebben samen een huisje gehuurd waar ze gaan wonen.

Zou jij dat ook doen als je zo jong bent en zo´n tijd met je vriendin of vriendin samen bent?

Mij verbaasde het eigenlijk een beetje. Ik snap wel dat je dat heel graag wil na zo´n tijd, maar ik vind 18 toch nog wel een beetje vroeg. Stel nou dat het niet goed gaat na een tijdje, wat doe je dan?

Ik zit er nu ook al over na te denken (Ik ben bijna 18) en ik ben nu bija 2 en half jaar bij m'n vriend. En het kan natuurlijk altijd misgaan maar dat kan ook als je op je 30ste gaat samenwonen. Maar ik snap wel wat je bedoeld en als het echt niet meer gaat dan moet je wel terug naar je ouders waarschijnlijk. :)

Goh 18 jaar vind ik inderdaad ook nogal vroeg. Zelfs als je al zo'n lange tijd bij elkaar bent en je toch zeker bent van je relatie vind ik het te vroeg. Als je 18 bent kan er nog zoveel veranderen in je leven.

2 collega's van mij zijn op hun 19e gaan samenwonen en hebben toen zelfs een huis gekocht. Nu, 2 jaar later hebben ze er spijt van, zijn allebei bij hun vriend weg en hebben nog steeds problemen met dingen verdelen.

Maar goed natuurlijk hoeft het niet zo te lopen en kan het ook goed gaan :)

Dan hou je er weer mee op.

Dan staat een van jullie weer op de stoep :s En wat doe je met het huis?

Stom natuurlijk. Je bent jong je weet niet altijd wat je wilt. Waarom zou je zo vroeg al gaan samenwonen, ook al ben je lang bij elkaar je kunt nog een paar jaar wachten voordat je zeker weet dat je zo'n stap wilt nemen.
Je moet toch eerst kijken hoe het is om op jezelf te wonen, genieten van je vrijheid, de rest komt later wel !

ik kende een meisje dat op haar 16e(? misschien toch al 17e) ging samenwonen en had toen ook al 2 jaar een relatie met die jongen. Zij trok gewoon bij hem in en het gaat bij mijn weten nog steeds erg goed.
Het is bij bijna alles zo: het hangt van de situatie en de personen af.

Ik vind dat het best kan als je al zo lang samen bent.
Natuurlijk kan het fout gaan, en kan je nog veranderen, maar dat kan ook echt nog wel als je ouder bent.
Als het fout gaat zeg je het huurcontract op en ga je weer naar je ouders/ op kamers.

Kom op zeg, je hebt vanaf je veertigste nog genoeg tijd om de ingekakte burger uit te hangen.

Ben het eens met wat zer0 zegt..
uit huis gaan is volgens mij sowieso al een stap. Al helemaal een grote stap naar zelfstandigheid. Als je meteen gaat samen wonen (zonder dat je eerst op jezelf gewoond hebt) mis je die zelfstandigheid denk ik. Denk dat je daar problemen mee krijgt als blijkt dat het niet werkt.

Ze wonen nu toch ook ergens. En ze hebben dat huis toch niet gekocht.

Ze hebben het toch maar gehuurd?

Ik zie het probleem niet. Als ze willen samenwonen doen ze dat toch lekker? En als het uitgaat levert het echt geen gigantische problemen op.

Tjah, ik denk dat of je klaar bent voor samenwonen meer afhangt van je relatie dan van je leeftijd. Zo lijkt mij dat iemand van 18 met een relatie van 2 jaar beter kan gaan samenwonen dan iemand van 25 met een relatie van 1 maand.

Het lijkt me trouwens niet dat 't veel problemen zal geven. Als het uit gaat ofzo kan je altijd nog terug naar je ouders als je 18 ben nog wel tenminste (als je geen ander huis kan vinden) en op je 25ste doe je dat toch minder snel.

Nou jah... zo kijk ik er dus tegen aan

Lijkt me geen goed plan. Ik ben er een voorstander van dat ieder eerst op zichzelf heeft gewoond voordat er sprake is van samenwonen. Al is 't alleen al omdat je een beter besef krijgt van de huishoudelijke taken. Dat lijkt me ten goede komen aan de verdeling/waardering ervan.

Even een klein detail.
Bedoel je niet VRIEND of vriendin?? ;)

Ik vind het erg onverstandig als je al op zo'n vroege leeftijd gaat samenwonen. Ik vind dat iedereen altijd eerst op zichzelf moet wonen. Daar wordt je in één klap een stuk volwassener van want moét je wel alle verantwoordelijkheid dragen.

Ik en mijn vriend zijn wel van plan om in de toekomst te gaan samenwonen. Maar nu geniet ik nog even van mijn zelfstandige leventje in mijn eigen huisje! Het heeft echt wat... en dat kan je pas zeggen als je het zelf hebt meegemaakt.

No way:eek:

ja meteen van moeders pappot smaenwonen, en dus niet leren op jezelf staan, en niet leren voor jezelf te zorgen.

prima uitgangs punt

18 is maar een getalletje, het is net wanneer JIJ en je vriend er aan toe zijn vind ik. Ik ben ook 18 en woon nu net samen. We waren er gewoon allebei aan toe en het gaat onwijs goed. We zijn trouwens 1 jaar en 11 maanden samen nu.
Er zijn inderdaad buitenstaanders geweest die mij TE jong vonden, maar dat is hun oordeel en ik was er gewoon aan toe.
Ik heb er dus helemaal geen problemen mee als iemand van achtien "al" samen gaat wonen :)

Ik vind het eerlijk gezegd erg vroeg, maar iedereen moet het natuurlijk zelf weten. En als je al een hele tijd een goeie relatie hebt, moet het best kunnen.
Maar omdat ze nu ook het huis gehuurd hebben, is het eigenlijk niet eens zo erg. Ik zou het wat erger vinden als ze gelijk een huisje zouden kopen. Ik ken iemand van mijn leeftijd die dat net heeft gedaan met haar vriend, en dat vind ik wel iets té op deze leeftijd :o

omg, ik moet er niet aan denken zeg :|

Ik denk dat het er puur aan ligt of ze er klaar voor zijn. Dat ligt volgens mij bij iedereen anders.
Zelf zou ik liever willen dat je allebei eerst zelfstandig leert leven voordat je samen gaat wonen, want zo leer je allebei hoe het is om een huishouden draaiende te houden enzo.
Maar ook in mijn omgeving heb ik voorbeelden gezien van iemad die voor dr 18e saemn ging wonen en dat gaat nu al meer dan 10 jaar goed, dus het kan allemaal wel.

Het ligt puur aan de mens zelf..

Ik woon ook samen met mijn vriend, nog niet officieel omdat ik nog thuis ingeschreven sta... maar we zijn elke dag samen..

En we zijn nu bezig met een "koop"huis..

me vriend en ik schelen vrij veel en omstanders hebben er totaal geen problemen mee. Ze weten hoe ik ben en weten nu ook hoe hij is en ze vinden het juist echt hartstikke leuk voor ons.

Daarbij gaat het ook gewoon erg goed.. ook met huishouden ieder heeft zijn ding.. dat is niet zo afgesproken dat is in de maanden gewoon zo ontstaan..

Ik vind dus dat je er niet gewoon over moet oordelen als hun zich er goed bij voelen moeten ze het doen en zijn ze stom als ze zich laten weerhouden door wat andere zeggen.

ja zo'n verhaal ken ik ook.

ben heel benieuwd naar het vervolg verhaal, post ook effe wanneer ze weer bij elkaar weg zijn en wat voor problemen ze er allemaal aan over hebben gehouden... dat zou leerzaam zijn voor al die naieve dametjes in dit topic.

blah blah blah.... dat het bij jou niet zo werken dat is 1 maar ga er niet van uit dat het bij niemand werkt...

de tijd zal het leren ;)

Ik woon nu iets langer dan 2 jaar samen, vanaf m'n 17de dus. En ja, het gaat nog altijd goed. We hebben er niet heel bewust voor gekozen, het liep gewoon zo.
Mocht het nu stuk lopen - dat moet je toch altijd als mogelijke gebeurtenis zien - dan ga ik een kamer huren. Als ik meteen weg moet, dan kan ik altijd wel een tijdje bij vrienden logeren. Maar goed, dat is niet echt een reden om samenwonen maar te laten.

Voor we gingen samenwonen waren we ook iets van 2 jaar samen en kenden we elkaar zo'n 3,5 jaar.

(Overigens denken veel mensen dat samenwonen betekent dat je 24 uur bij elkaar zit, of in ieder geval een groot deel van de tijd. Dat is bij ons niet zo, m'n vriend werkt heel veel, ik studeer full-time. Tussendoor komen we dan samen om te slapen en elkaar te zien. We zitten nooit op elkaars lip.)

Natuurlijk gaat het soms fout, ik zou het ook naïef vinden om zomaar ineens een huis te gaan kopen. Maar het is minstens zo naïef om te denken dat het altijd maar fout gaat.

Mijn ouders wonen praktisch vanaf hun 17de/22ste samen en dat gaat nu nog steeds goed. (Tussendoor even met elkaar getrouwd geweest, samenwonen beviel toch beter ;) )

Jamaar hallo, je bent pas 18. Dan hoor je andere dingen te doen, zoals studeren, feesten en leven. Samenwonen kan je altijd nog doen.
Als je nog jong bent weet je vaak nog niet wat je echt wilt, en samenwonen vind ik echt een te grote stap voor een 18jarige.

Op je 18e vind ik dat je wel kan samenwonen, maar niet jonger dan dat.

ze is 18 en officieel volwassen
en het is een huurhuis dus zo vast zitten ze ook niet
kijk als ze nou 14 was geweest had ik wel 3x bedenkelijk gekeken

maar ik vind het op je 18 goed kunnen

nee, ik zou op mn 18e niet gaan samenwonen. Sowieso wil ik als ik het huis uit ben eerst op mezelf wonen(morgen naar een kamer kijken, jeej) en daarna pas met iemand samen, als dat aan de orde is.

Och, leeftijd heeft er op directe wijze niet zo veel mee te maken denk ik. Lijkt me eerder belangrijk dat je redelijk zeker bent van je relatie (ja, het kan altijd uitgaan, maar dan kan ook als je dertig bent), ervaring hebt met voor jezelf zorgen, en dat je een beetje stevig in je schoenen staat. Op indirecte wijze heeft leeftijd er wel mee te maken doordat jonge mensen minder vaak aan die drie dingen voldoen dan wat ouder mensen, maarja.

Mensen die zeggen 'als je jong bent hoor lekker uit te gaan enzo' zijn bijzonder dom. Ten eerste houdt niet iedereen van uitgaan. Ten tweede staat samenwonen uitgaan op geen enkele manier in de weg, tenzij je een zieke relatie hebt. Maar als je een zieke relatie hebt dan moet je hoe dan ook niet gaan samenwonen want dan moet je het uitmaken.

Een vriendin van me is een paar weken terug wel gaan samenwonen zonder dat ze erg zelfstandig is; ze komt uit een extreem betuttelend gezin. Haar vriend is juist gewend dat hij alles mag en dat zijn moeder wel zorgt dat het goedkomt. Dat vind ik op zich niet zo heel verstandig. Maarja, anders mocht ze ook weer niet het huis uit van haar ouders.

Ik studeer, feest niet - ja goed, op mijn manier dan - en ik lééf. Hey, hoe kan dat nu... ik woon toch samen?

Natuurlijk kan samenwonen altijd nog, maar samenwonen is absoluut niet het einde van alles. 't Is niet zo dat je plotsklaps een suf persoon wordt die alleen nog maar om 9 uur naar een kantoor kan gaan om te werken of alleen nog maar het huishouden kan doen. Samenwonen is net zoiets als in een studentenhuis wonen, maar dan meer volgens je eigen regels. En natuurlijk kan je je mede-bewoners in een studentenhuis lang niet altijd kiezen, je vriend(in) wel.

Daar overleg je samen over. Dat kan je best wel als je 18 bent.
Optie 1: Jullie gaan allebei uit het huis en laten het weer verhuren aan iemand anders.
Optie 2: Een van jullie gaat het huis uit en gaat of op zichzelf wonen of weer bij zijn/haar ouders.

Zo moeilijk is dat niet hoor, zal je nog vaak genoeg moeten doen :p

Ik moet er niet aan denken.

vind het een beetje vroeg, maar het kan natuurlijk wel goed gaan...

Ik vind het vroeg, maar de ene is vroeger volwassen en de ander wordt het nooit.
Ligt geheel van de situatie af enzo

Ik ben 18 en woon samen met mijn vriend, dit is ook niet wat ik in eerste instantie zou kiezen, maar het is zo gelopen. En het bevalt me eigenlijk prima. Hij is veel meer weg dan ik, zodat ik thuis ook lekker alleen kan zijn, en verder doen we ook gewoon onze eigen dingen.
Het lijkt wel of mensen altijd denken dat je niks meer mag doen zonder je partner als je eenmaal samen woont, en dan lijkt samenwonen idd heel verschrikkelijk, ik zou het ook niet kunnen. Mijn vriend en ik zijn echt totaal verschillend, we leiden ook totaal verschillende levens, maar we kunnen prima samenleven.
En als het uitgaat, dan zullen we op zoek moeten naar een andere kamer waarschijnlijk. Spullen verdelen zal niet zo'n probleem zijn, aangezien alles wat hier thuis is wel door een van ons is betaald, we hebben samen niet echt aankopen gedaan. Ons huisje kunnen we echter alleen samen betalen.

ken een vriendinnetje die nu 19 is en is gaan samenwonen met haar vriendje. vond het wel erg vroeg maar zie nu wel aan haar dat het wel een goede beslissing was, in elk geval voor nu :)

't kan best. Moet je wel de Pabo doen en de Yes lezen.

Ligt er gewoon aan of je er klaar voor bent of niet.

zo ja, dan gaat het goed.
zo nee, dan doe je het toch, en gaat het mis.
Het ligt puur aan de personen die het doen, en de relatie tussen die 2.

Natuurlijk, want zoals ik al zei; zodra je gaat samenwonen word je stoffig en saai en zo'n huismoedertje. Bouquet-reeks boekjes komen vanzelf aanwaaien en dat was het.

Zou ik nooit doen, raak je gauw uitgekeken aan elkaar blabla, gewoon te jong

waarom al die reacties dat je eerst alléén hebt moeten wonen voor je mag gaan samenwonen? en als je dat nou niet WIL? als je niet elke dag wil thuiskomen in een leeg huis? als je niet elke dag alleen wil slapen? als je niet elke dag alleen wil eten? als je niet elke dag alleen wil tv-kijken? als je het gewoon fijn vindt van niet alléén te (moeten) zijn?

ik heb van september tot december vijf dagen per week 'alleen' gewoond, en ik heb me van september tot december vijf dagen per week rotslecht gevoeld, eenzaam, bang en -vooral- alleen.


sinds januari heb ik in leuven geen enkele nacht (ok, misschien drie ofzo) alleen moeten slapen, en ik ben nog nooit in mijn leven zo gelukkig geweest.

ik ben dan ook ab-so-luut niet van plan eerst helemaal alleen iets te huren, zéker niet aangezien mijn vriend er ook heel erg naar uitkijkt om ergens samen een appartementje te kunnen zoeken (aangezien het met twee personen op een kot van ongeveer 14m² toch niet zó comfortabel is ;)).



xxx

ik zou er zelf persoonlijk niet zo snel aan beginnen - op mijn 18e zou ik niet al hebben willen samenwonen - maar ze kennen elkaar wel al lang genoeg (vind ik). op zich is achttien niet echt 'te' jong, maar het blijft wel vrij jong. maar als je van elkaar houdt kan ik me voorstellen dat je het doet, en veel meisjes van achtien die ik ken zouden zich prima redden, maar niet allemaal.

kortom - hangt van de persoon af.

blue angel : ik weet precies wat je bedoelt. Als je kan kiezen tussen samenwonen met de persoon waar je zielsveel van houdt, of alleen wonen, dan is de keuze natuurlijk snel gemaakt. ik zou er niet over na hoeven denken, anywayz.

als je samenwoont ben je overigens nog niet meteen een ouwe lul of een saai wijf geworden. Ik ken zat mensen die samenwonen of zelfs getrouwd zijn en heel wat leuker zijn die zogenaamd 'levende' mensen. (is weleens vervelend btw, feestjes met alleen maar stelletjes. daar heeft deze vrijgezel nl nikx aan he).

Hehe, Mijnt you rule :D

Ik snap goed dat je dit zegt. MAar mijn mening is ook dat mijn vriend eerst maar is voor zichzelf moet kunnen zorgen en weten wat voor "verantwoordelijkheden" (zwaar gezegd maybe) er bij horen in plaats van mamma´s safe home opeens bij mij komt wonen. We zijn een paar dagen alleen bij zijn thuis geweest en toen merkte ik het al weer, en heb daar dus geen zin in.
Ben zowiezo absoluut nog niet toe aan samenwonen alhoewel hij dat over een jaar, als hij begint met werken, wel graag zou willen. Ik studeer nog volop en wil gewoon nog even op mezelf wonen, feesten...

Sommigen zijn op hun 18e, zoals bij dit verhaal het geval mayb, er wel al aan toe, anderen juist helemaal niet. Ligt aan je relatie, aan je persoonlijkheid etc. :)

Je had 't niet specifiek tegen mij, maar toch :P met mijn 'je moet weten en hebben ervaren dat je voor jezelf kunt zorgen' bedoel ik niet dat je ergens helemaal in je eentje moet gaan zitten :P. Sommige mensen zorgen grotendeels voor zichzelf terwijl ze nog bij hun ouders wonen; veel mensen gaan op kamers en zorgen dan voor zichzelf. In beide situaties hoef je niet steeds alleen te zijn (tenzij je in een heel ongezellig studentenhuis zit).

Een vriendin van mij is op haar zestiende gaan samenwonen met haar vriend. Ze hadden toen denk ik een klein jaar een relatie. Ze zijn nu zo'n 1,5 à 2 jaar samen. En nu beginnen er problemen te ontstaan. Ze gaan zich aan elkaar irriteren enz. Dus ik weet niet hoe lang dit nog goed kan gaan.....
Ik vond dit wel heel erg snel, en eigelijk vind ik haar ook te jong. 18 vind ik ook nog jong. Maar het kan vast wel goed gaan.