Hard en Meedogenloos
 

Stille woorden verlaten mijn ogen
en het wachten op niets,
verscheurt me en knijpt me fijn.
Hard en Meedogenloos.

Wanneer jij lacht, zingt en vrolijk zuipt,
wordt ik in tweeen gereten
en harde ogen kijken me niet aan,
zie jezelf, mij ontwijkend.

Angst voor jezelf en vooral voor mij.
Geen enkele zucht kan ons troosten,
want jij en ik
worden geen wij.

Meegaand met de tijd
vallen de bladeren,
en wanneer de regen zachtjes kristalliseerd,
blijf je zo verschrikkelijk aanwezig,
bij mij.

Veel concreter kan het niet.. lijkt me ;) Dus, vind je het beter dan 'fluisterende beelden in mijn oor'?

kristalliseerd

wat een prachtig woord!

wel mooi gedicht

wanneer de regen zachtjes kristalliseerd,
blijf je zo verschrikkelijk aanwezig,
bij mij.

Mooi stukje. Maar de rest spreekt me niet zo aan. Wat bedoel je trouwens met de regen kristalliseerd? Bedoel je daarmee dat het begint te vriezen?

Er zijn twee dingen die erg mooi glinsteren in dit gedicht: het idee van de ogen die woorden van stilte spreken, en het laatste, de bijna wetenschappelijk koude vaststelling dat de regen kristalliseert, dat sluit heel mooi aan bij de koude, harde blik van de persoon waarover je schrijft... Het verwoordt ook mooi de tijd die voorbij gaat, met slechts één pijnlijke constante...
De rest vind ik jammergenoeg een beetje aan de oppervlakte, het zegt wat het zegt...

Groetjes, Dreampoet

[Wat bedoel je trouwens met de regen kristalliseerd? Bedoel je daarmee dat het begint te vriezen? [/B][/QUOTE]

Ja goed gezien!

ja, het bestaat alleen niet :D :D

het is namelijk met een 't'. Dat is niet zo gek aangezien het hier de derde persoon betreft en niet het werkwoord 'zijn'.
Stam + t! opletten he?

Meegaand met de tijd
vallen de bladeren,
en wanneer de regen zachtjes kristalliseert,
blijf je zo verschrikkelijk aanwezig,
bij mij.

oeps.. zo beter?

wow, erg diepgaand.

kristaliwattes?

Ik vind die vergelijking met het kristalliseren erg mooi; apart, 'tijd die kristalliseert, dat had ik nog nooit eerder gehoord. Het vang het moment perfect, het is even een hele andere verwoording dan de rest van het gedicht en dat spreekt me aan.

Verder heb ik natuurlijk meteen even je andere gedicht opgezocht, en ik denk dat het aan mijn bui lag dat ik die toen niet snapte :o. Maar deze is inderdaad duidelijk; de boodschap komt goed naar voren. De heftigere woorden in de eerste strofen vind ik mooi; de rest vind ik niet héél bijzonder, van mij had de rest best wat dramatischer gemogen :o.

Echt mooi hoor :o knap werk