Levenslang
 

Levenslang

Ik voel nog amper je aanwezigheid
maar hoor je spreken, in de stilte
Je fluistert zachte, lieve woorden
die ons beide doen ontsporen

Doen ontsporen van de wegen
waar we samen, zijn gaan staan
De wegen die ons verder brachten
ook al zijn we nooit vooruit gegaan

En ik hoor je, zachtjes spreken
je neemt me steeds wat verder mee
In je lieve woorden, vol verlangen
zit ik nu voorgoed gevangen...

helemaal goed, niks meer aan doen

Ik vind de laatste zin van het gedicht véél te geforceerd overkomen. Verder vind ik het onregelmatige rijmen ook niet echt geweldig gevonden, het doet m.i. een beetje af aan de vloeiendheid van het gedicht. Tot slot doet je gedicht me niet zoveel, waarschijnlijk doordat de 'boodschap' niet aanspreekt en je bewoordingen wat ongelukkig lijken gekozen.

waar we samen, zijn gaan staan

En ik hoor je, zachtjes spreken


Waarom heb je hier komma's staan? De zin loopt, naar mijn gevoel, gewoon door hier.

Verder geen commentaar meer, gewoon heel goed! :)

Om de lezer een korte pauze te laten creëren tijdens het lezen van deze zinnen;

En ik hoor je (123) zachtjes spreken

Grtjs. :s

Ik vind hem erg mooi, niets meer aan veranderen! :)

De wegen die ons verder brachten
ook al zijn we nooit vooruit gegaan

Dat vind ik een mooi stukje.. De rest vind ik ook mooi, op de laatste 2 regels na.. weet niet precies waarom, maar de laatste regel vind ik niet zo mooi.