Oorlog met jezelf
 

Langs haar polsen striemt de regen
er heeft een oorlog op gewoed
Minuut na minuut, dagen lang
zijn er messen langs gereden

Koud is de straat
Ik voel aan haar hoofd
Alles vergeten
Het licht is gedoofd

Tot een wapenstilstand kwam het niet
Ze nam het lot in eigen hand
Vrede zou ze er niet mee hebben
Ook al heeft ze een eind
aan de oorlog gemaakt



[Loopt misschien een klein beetje raar, maar k vin hem zelf toch mooi...:s ]

hmmm ik zou het middenstukje weglaten, dan vind ik hem veel mooier:)

Is goe. zal k doen :) thx

ik zie een krantenfoto hierbij :-) niet een bestaande krantenfoto, maar gewoon, een foto van het soort dat je in de krant tegen kunt komen en die dan meedingt naar de world press photography award... indringend gedicht

thx... nu je t zegt.. jah..idd...

Mooi, alleen dat tussenstukje niet :)

Mjah, k weet, maar k kan de post niet meer editten..

(mocht 1 vd fb's dit lezen, wijzig het dan ff..)

Je kan het middelste deel misschien gebruiken als een soort "inleiding" een stapje in de richting van het gevoel... Ik vind namelijk dat stukje een soort kippevel stukje :o Goed geschreven (y)

Je taalgebruik is zeer sterk in dit gedicht. Ik vind alleen dat er niet zoveel kracht schuilt bij je laatste twee regels... Da's op zich jammer !Maar niet slecht :)