Expirimenteel verhaal: de top van de berg
 

Erik Vliegen kocht kozijnen in voor de firma Kozijn&co. Tijdens zijn opleiding aan de Heao werkte hij al parttime voor de firma en nadat hij zijn diploma had gekregen werd hij fulltime aangesteld. Inmiddels, zo’n tien jaar later, is de firma gevestigd op de derde etager van een klein kantorencomplex net buiten Hoensbroek.
Erik trouwde met een vrouw met wie hij al sinds zijn zestiende verkering had. Ze besloten na enkele jaren samen te gaan wonen en niet veel later te trouwen. De bruiloft was erg mooi geweest, maar helaas had Erik geen tijd op huwelijksreis te gaan; er was juist een grote order binnengekomen bij de firma Kozijn&co.
“Als we deze order goed afwikkelen, dan zul je zien dat we ons eindelijk kunnen meten met de grote kozijnbedrijven in het land!” sprak Peter, de baas van Kozijn&co.
Vandaar dat Erik afzag van een huwelijksreis, ook al wilde Tamara niets liever. Uiteindelijk ging zij samen met haar beste vriendin een week naar Turkije, een lastminute aanbieding.
“Lekker eruit”, zei Tamara want ze wist dat Erik het haar gunde.
Het werd een goed huwelijk. Tamara deed de sociale kant, Erik de financiele. “Als ik het geld binnenbreng”, zei hij meer dan eens, “dan moet jij ervoor zorgen dat we vrienden hebben”.
En vrienden hadden ze zeker.

Het ontbrak het echtpaar echter aan twee dingen: allereerst konden ze geen kinderen krijgen en ten tweede waren ze niet instaat ruzie te maken.
Hoe graag ze ook een kleine nazaat wilden, het was niet mogelijk en hoe normaal een ruzie ook is, ze konden hem niet voeren. Het incasseringvermogen van zowel Erik als Tamara was veel te groot. Nooit werden ze boos als er iets verkeerd ging. Altijd slikten ze de nukken of fouten van de ander en bedekten ze ze later met de mantel der liefde. In het begin was dat gepaard gegaan met seks, maar later was die behoefte redelijk teruggelopen en bleven de zalvende woorden over. Tamara was verbitterd omdat de gynacoloog had gezegd dat ze geen kinderen kon krijgen: “Dan wil ik ook nooit meer seks”, had ze geroepen. Erik had niet gescholden, maar zijn hoofd op haar schouder gelegd, net zolang tot ze ophield met huilen.

Na vijf jaar ging Kozijn&Co internationaal. Er was een grote order binnengekomen die ertoe zou kunnen leiden dat de firma in Iran zou kunnen afzetten. Zonder aarzeling nam Peter het woord tijdens de vergadering. Hij besloot de euforie die was losgebarsten niet te temperen, maar sprak ferme woorden en zei: “Ik zou het een eer vinden als Erik naar Iran gaat om de zaken uit te zoeken!”
Erik twijfelde zeer, maar Tamara wist hem te overtuigen. Uiteindelijk vertrok hij, waarna Tamara nachtenlang ongerust wakkerlag.
Terecht bleek, want Erik’s vliegtuig stortte in zee en niemand overleefde het ongeluk. Erik was als enige instaat geweest uit het wrak te klimmen dat steeds dieper wegzonk. Hij zwom naar een eiland, dat bij een inspectieronde door het mulle zand onbewoond bleek. Aansluitend klom hij naar de hoogste berg van het eiland. In zijn klim ontwaarde hij allerhande soorten fruit aan de bomen. Ook zag hij een bron met op het oog helder water, waar prachtige vissen doorheen zwommen.
Erik klom tot de top van de berg, wierp een blik omlaag en sprong. Hij moet geweten hebben dat hij de val nooit kon overleven.

Nou uh, leuk stukje... Wat wil je er mee zeggen? Het boeit me totaal niet, het spijt me. Oh ja, naar een eiland zwemmen? Lijkt me onwaarschijnlijk... Maar ok.

Duivelaartje

Eerst kijken hoe de stroming staat en dan helemaal bijna van het eiland wegzwemmen, dan kom je er wel (Y)

Verder wel met je eens.

Laatste zin, moest ipv moet, denk ik.
Verder vind ik Kozijn&co een ontzettende lelijke naam. :bloos:

Grim

Nee.

'Moet' is goed.

Snappen jullie het stuk niet?
Niet alles heeft 1 laag.

Hm, apart. Ik doe hard mijn best het te begrijpen.

Het lukt nog niet helemaal...

De eerste twee alinea's zijn best goed geschreven, een aardig begin van een verhaal. Maar de laatste alinea vind ik bagger. Alles wordt ineens zo afgeraffeld, en ineens gaat het nergens meer over.. Sorry, het laatste stuk vind ik niets.. :o

Nijn*

Het is wat gehaast, te veel slechts beschrijvend.
Het is op een wat saaie, verslagende manier geschreven.
Natuurlijk wat onwerkelijkheden, maar een oke einde.
Het is eigenlijk op een gewoon ronduit bagger manier geschreven, laat ik maar eerlijk zijn ook. En dat robinson crusoe stukje, ja ach. tsja.
En een verhaal heeft niets aan meerdere lagen als daar niet genoeg van door lijkt te komen! Ligt dat aan de lezer of aan de schrijver? (retorische vraag!)

Charlotte
tenzij je van discussies houdt, maar dan mogen ze niet gesnoerd worden ook!

diepzinnig....denk dat ik het snap... mooi


maar WTF zijn kozijnen :s

Uhm, raamkozijnen?

Maarja, het is erg afgeraffeld...
Ik vind het niet boeiend om te lezen, tja, saai eigenlijk, het lijkt op een stuk voor school dta je vergeten bent te maken en dta je het op het laatste moment moet doen.

Etager = etage.
Instaat = in staat.
...maar later was die behoefte redelijk teruggelopen... Mijns inziens is redelijk hier niet goed gekozen.
Gynacoloog = gynaecoloog.

Voor zover de boeiende foutjes, het idee van het verhaal is namelijk leuk en vrij modern. Je wilt volgens mij het blinde streven naar succes aan de kaak stellen. Succes buiten alle erotiek om, wat uiteindelijk alleen tot neerval kan leiden. Dit past goed bij het hele technisch/kapitalistisch tijdperk en is goed om op te merken.

Ik vind dat je je misschien wat beter in de karakters had kunnen inleven en de gebeurtenissen elkaar wat minder grof en banaal - van de hak op de tak ? - had kunnen laten opvolgen, omdat subtiliteiten soms beter aanslaan (maar aan de reacties voor mij te zien er vast niet door komen hehe).

Maar een vraagje aan jou: zijn huwelijksreizen en eilanden vol exotisch fruit en vissen WEL per definitie "geluk" ?

Leuk probeersel chick (:

volgens mij heb je hoogstens vijf minuten over dit verhaal nagedacht... Het is niet uitermate slecht maar het verteltempo kon wel wat lager :p