Van velden naar sterren, in mij en terug.
 

En soms heb ik dan even zo'n moment van
'ik schrijf alles op en dan is het weer klaar.'
Maar dat bleek helaas niet te werken,
ik zal vertellen waarom:

Van nachten naar nachten bleef ik maar zweven
tussen verdriet en ellende en van wroeging naar spijt
zo was alles anders en kon ik niet geven
wat ik normaal zo gewoon vond en ik kon het niet kwijt.

Steeds wist ik 'je kent mijn vrees van zo-even'
want de sterren sloegen donker recht in 't gezicht
het wegvallen van het ik en het niet meer beleven
een andere diepere kant zo meer dan belicht.

Zo heftig en eenzaam als was nimmer geweest
doch als ik naar de rand van 't veld liep
waren zovelen bij me waarvan jij nog het meest
en toch ging je weg, hoezeer 'k je ook riep.

Soms, en dan wil ik toch zo graag éven terug.


_____

Het is geen goed gedicht, dat besef ik. Maar ik vind het belangrijk ook deze kant van mijn dichten te laten zien, en om even te laten weten dat ik nog aanwezig ben, zij het misschien wat minder wegens persoonlijke redenen.

Leuk bedacht, zo'n voorafje, en dan dat echte gedicht zegmaar.
Deze woroden zijn voor mij te moeilijk, waardoor ik het minder leuk vind, maar dat ligt ana mijn leeftijd en dat ik daarom minderw oroden ken dnek ik.. Ik vind hem erg lastig en kan noiet echt vertellen wara het over gaat zo.
Toch vin dik hem wle hele leuk! (y)

Haha, nu gefe ik mijn mening is over jouw gedichten..;):p

Erg prachtig dit gedicht! Mooie verwoording, 't sleept je mee.. Zo lees ik er graag meer! (y)

Nijn*

ik lees altijd jouw gedichten en ik lees dan eerst je opmerking eronder, dus ik begon dit gedicht te lezen met het idee dta het een minder goed gedicht zou zijn..
maar ik vond dat dus helemaal niet :)
tenminste, strofes 1-3 vind ik echt heel goed!
Maar het lijkt net of je het daarna kwijt bent...
naar mijn mening vertel je in strofe 3 dat je in slaap valt en moet strofe 4 dan de droom zijn... maar die lijkt helemaal niet te passen bij strofes 2 en 3 omdat je daar een situatie en gevoel beschrijft, en dan in strofe 4 ineens een totaal andere situatie met een "jij" erin... ook vind ik strofe 4 door de woorden "als was nimmer" en "doch" een beetje gedwongen overkomen, juist omdat je dat soort woorden niet lijkt te gebruiken in strofe 2 en 3...

sorry, het is laat en mijn verhaal zal wel half niet te volgen zijn... *moeee*... maar ik moest hier even op reageren.. want ik ben echt wel onder de indruk van strofe 2 en 3
(strofe 1 vind ik een leuk en origineel begin, maar geen dicht-hoogstandje)

Dat laatste zinnetje vind ik ó zo herkenbaar, a la Han;), erg mooie (gevoelige)!:)

Met veel gevoel en het mag best een keer anders!.
Wat een mooi ritme in de 1e strofe!, daarna raak ik 't kwijt. Hier en daar vang ik inhoudelijk dingen op, maar soms ook weer niet. Het geeft geen kant en klaar antwoord bij mij, maar dat hoeft ook niet!. Ik denk dat het goed is eens op zo'n manier te schrijven:)...

Oja, wat ik nog even kwijt wou: Mooie titel, Bijzonder!

Dit vind ik niet mooi, het slaat die hele gedichtsfeer dood en maakt er een verhaal van. Eigenlijk vind ik het geheel ook te verhalend, vaak heb je sprekende situaties verwoord, maar dit keer blijft het bij een gewoon verhaaltje, ondanks dat de derde strofe wel sterk is. Jammer, maar ik vind dit geheel niet echt geslaagd, heb beter gelezen.

En als je dan de komma's weg laat, laat dan ook echt alle komma's weg ;) .

"want de sterren sloegen donker recht in 't gezicht "

ge-wel-dig. Misschien wel een van de mooiste zinnen die ik ooit heb gelezen. Verder vind ik je gedicht ook mooi, al is het af en toe zo beeldend dat ik er inhoudelijk gezien maar naar kan gissen. Maar dat vind ik helemaal niet erg hoor, dit is gewoon fijn om te lezen en bovendien goed geschreven. Complimentjes :)

@clantestine volgens mij heeft het weinig met slapen te maken, maar meer met nachtelijk piekeren: van velden naar sterren, in mij en terug.

Ik deel de mening van de anderen dat die eerste strofe écht niet kan. Gelukkig staat hij cursief en lees ik hem maar als een soort intro. Ik vind het ook niet een van je beste gedichten, maar het is zeker niet slecht. De zinnen zoals:

Soms, en dan wil ik toch zo graag éven terug
en
want de sterren sloegen donker recht in 't gezicht

zijn toch werkelijk geweldig. Zoals dreamerfly al zei: er zit zoveel gevoel in, maar ook zo veel inhoud, dat alleen daarom al, ze de moeite waard zijn om te lezen. Metrisch struikelde ik in het begin heel erg, maar dat is nu wel beter.

Bedankt voor de gemengde reactie's. Eerlijk gezegd vind ik het gedicht zelf helemaal niets en ben er dan ook niet tevreden mee. 'ik zal vertellen waarom' staat stom, maar ik laat het maar zo want ach :).

Ik vind het wel mooi eigenlijk. Ik merk dat er erg veel gevoel in zit en dat komt om mij heel erg over.

Zo slecht vind ik het echt niet: er zitten erg mooie zinnen in (die hierboven al genoemd zijn) en het komt (bij mij) over.
De eerste strofe vind ik ook erg jammer en voor mij is het een soort intro wat los staat van hetgeen wat ik als het gedicht die.