Voer voor het volk
 

Voer voor het volk

het vermoeide vee doet
verwoede pogingen
de bloederige
massa
te ontstijgen en vertrapt
daarbij haar eigen
kinderen

ha!

als makke schapen staan ze
daarna naar de
aangerichte schade
te staren met de vraag
hoe het
ooít
zo ver
heeft kunnen komen.



Wel snel, geen moeilijke woorden, niet te diep, gewoon sarcasme.

Ik spreekt mij wel aan :)

Doet mij op de een of andere manier denken aan Balkenende.. :p

zeker geen slecht gedicht voor een buitenaards wezen, de stijl doet mij aan die goede ouwe vertrouwde doch dode Jan Hanlo denken.

en ik mocht Jan Hanlo altijd wel...

geen poespas, gewoon lef die woorden tevoorschijven toveren.

dank voor uw compliment :)

Jan Hanlo zegt mij niets. in het verleden heb ik wel de eer gehad vergeleken te worden met Jotie 't Hooft en zelfs beter te zijn bevonden (onzin natuurlijk), maar ik ga eens op zoek naar werken van hem :).

En ik ben geen buitenaards wezen:), slechts een gemuteerde menselijke vorm.

Wauw, leuk dit. Grappig en leest goed. Dat "ha!" is echt een perfecte timing, even pauze en dan weer lekker verder jennen.

:)

leuk ;)

maar om het te onderbouwen :p : ik hou wel van een beetje een harde blik op de samenleving af en toe...dit geeft precies weer hoe ik er soms over denk :d

:)
lief van je! :D

Vergelijk je nu het volk met het vee zegmaar? Of dat het vee door de mensheid net zo wordt als de mensheid zelf? Of in ieder geval; je maakt een vergelijking ;). Ik vind het leuk, het toont lekker de waanzin van de mensheid aan.

'Ha!' is een leuke wending, het geeft eigenlijk aan 'ja, uiteindelijk mondt het toch wel weer in het zelfde uit'.

Het volk is het vee natuurlijk :) massagadrag, als herkauwende koeien elkaar nalopen. Vandaar ook voer voor het volk. Voer is niet iets wat je mensen normaal geeft, mensen eten, mensen zijn beschaafd.
En dan is het nog eens het voer van wat mensen interesseert, de roddels, moord, doodslag, zolang het maar anderen overkomt. (leesvoer, privé, story, weetikhethoediekutblaadjesrotzooiheet)

Maar het sarcasme is dat het deze keer wel over henzelf gaat. In hun waanzin en massagedrag verpesten ze hun eigen toekomst, vertrappen ze hun kinderen en vergeten voor zichzelf te denken.

En daarna komt pas het besef, maar ook alleen omdat ze als kuddedier reageren: als makke schapen. Je zou ze even simpel naar de slachtbank kunnen voeren. Want alles wat ze aan hebben gericht is in hun kortstondige gedachtengang alweer verdwenen, ze kunnen niet verder denken en verspillen dus hun tranen aan hun eigen domheid.

De ha! is eigenlijk echt een uitroep. Herkenning, sarcasme, uitlachen... een rollogende ha bijna. Overgave aan de waanzin...

^^

Ja, nu ik het nog een keer lees zie ik het. Ik weet er verder niet zoveel over te zeggen, maar ik snap je gedicht nu nog wat beter en daar wordt de inhoud ook sterker op (y).

Pfoe, en anders hou ik er niet van alles uit te leggen hoor. Gedichten hebben altijd verborgen hoekjes die je onmogelijk altijd kunt zien, ontdekken of uitleggen. Kwalitatief wordt het misschien beter als je weet wat ik er allemaal in gestopt heb, maar mij zegt de gedachte niet zoveel. De lezer ontdekt zijn eigen waarheden wel :).

Zie je jezelf dan ook als een deel van het vee?:p

To the point en 't strookt wel met mijn ideeën (soms).

Wat denk je zelf :D

Tuurlijk, ook ik zal net als iedereen op sommige momenten massagedrag vertonen, maar het vee is eerder begonnen met mij te verstoten dan andersom ^^

Ocharme 't verloren schaap. :D

Nee, 'k dacht al zoiets, hoor.

Als we in die termen blijven, dan eerder het zwarte schaap. Of in het engels: the scapegoat ^^ al is pispaaltje ook wel leuk, het is geen vee meer ^^