afwezig
 

ik merk bij mezelf de lkaatste tijd dat ik vaak afwezig ben. niet zozeer dat ik aan het wegdromen ben, dat ook wel, maar meer dat ik niet echt bewust zelf dingen doe. dat ik meer geleefd wordt dan zelf leef. ik vind het moeilijk om uit te leggen.
vaak heb ik het gevoel dat ik toekijk op mijn eigen leven. dat ik van bovenaf bekijk wawt ik aan het doen ben zonder er invloed op te hebben. bijvoorbeeld dat ik met iemand in gesprek ben, maar niet bewust iets zeg. dat ik wel praat met die persoon, maar dat dat meer vanzelf gaat.
ik weet het, het klinkt allemaal heel vaag. maar hopelijk herkent iemand het en wil diegene zijn/haar ervaringen met mij delen. ik wordt er zelf nogal radeloos van en weet niet wat het is.

xm

Ik heb het ook wel een beetje. Vooral in gesprekken bijvoorbeeld. Dan praat ik met iemand, en dan zijn al mijn reacties zeg maar automatisch. En als het gesprek dan afgelopen is, heb ik geen flauw idee wat diegene allemaal verteld heeft.

Mja, ik weet niet of jij dat bedoelt.

Ja, ik herken het wel.
Ook dat ik iets doe en dan opeens denk 'hé, dat heb ik net gedaan :s ' Of me helemaal niet meer herinneren hoe ik/ iets ergens kom(t)

Ik heb het in de laatste maanden eigenlijk steeds minder. Ik denk dat het bij mij vooral kwam door oververmoeidheid.
Slaap jij wel goed?

Ik herken het. Bij mij word gezegd dat het psychotische symptomen zijn (maar ik heb dan ook dat ik heel erg vlak ben, en maar gewoon duf voor me uit zit te staren ect.).

Ik heb ook periodes gehad waarin ik mezelf op de 'automatische piloot' zette. Alle reacties en gesprekken en wat dan ook waren gewoon standaard reacties van mij, terwijl het zelf helemaal langs me heen ging. Het interesseerde me ook niet, en ik toonde weinig emotie als ik aan het praten was. Vaak zat ik maar gewoon voor me uit te staren, ik verveelde me niet, het was gewoon zo, een manier om de dag mee door te komen. Het deed me verder ook niks. Allemaal heel erg vervelend omdat ik er zelf niets aan kon doen, ik wou de knop omzetten en normaal praten en alles maar het ging niet. Gelukkig ging het bij mij na een paar weken (+medicatie) weer over.

Succes+sterkte ermee :)

Ik heb het zelf veel te vaak... soms ben ik egt helemaal weg, en heb ik een half uur geleefd, en dak daarna er pas achter kom van : heej ik weet niet meer wat ik heb gedaan of gezegd...
Heel wazig is da.. maar ik moet nu weer weg, dus als ik iets meer moet posten stuur je maar een PM :P

Gr's en sterkte!:)

jouw verwoording komt het meest overeen met mijn ervaringen. ik schrik alleen wel n beetje dat je hiervoor medicatie hebt gehad.. was je ermee naar de dokter geweest dan?
vooral dat niks je interesseerde en weinig emoties herken ik wel..
ook dat je je niet verveelde terwijl je niks deed.

xm

Ik zit op dagbehandeling. En ja, ik ben er vaak genoeg mee naar een dokter geweest want op het ergste moment kon ik helemaal niks meer (of met grootse moeite), alleen maar voor me uit staren. Daar word je ook niet vrolijk van. De medicatie hielp bij mij goed gelukkig, ik heb er nog wel last van maar veel minder erg.

Misschien kan je ermee langs gaan bij je huisarts, en dat die er dan iets mee kan. Ik kan me voorstellen dat het toch best zwaar is.

Hoi, ik heb daar ook regelmatig last van. Bij mij is het dan zo, dat er weer iets op het punt staat om te veranderen in mijn leven. Vaak gewoon een karaktereigenschap ofzo.

Misschien kan het je helpen om een soort meditatieoefening te doen, dit hoeft geeneens vaag te zijn, maar probeer maar eens je voor te stellen dat je weer landt in je lichaam...

Heb je trouwens ook een hele levendige fantasiewereld? Dat je zeg maar constant met je gedachten een verhaal aan het verzinnen bent terwijl je met andere dingen bezig bent? Dan kan het helpen om jezelf dit overdag te verbieden, dat is heel moeilijk, omdat het verslavend is (bij mij tenminste). Als je dan gaat slapen kan je nog zoveel dromen als je wilt...

Dit is trouwens meer iets psychologisch :P