Crematie
 

Gedenkstenen branden,
rood als hellevuur
Voor het lichaam dat in vrede rust
slaat nu het allerlaatste uur

De vlammenzee werd gedoofd,
- evenals het levenslicht -
de ziel nu met de Dood verloofd.

Wat er voor nabestaanden was:
slechts vage herinneringen
en een hoopje smeulend as

De middelste strofe is nog niet goed naar mijn zin, daar ga ik nog over nadenken.

Mooi, ik denk dat ik dit de beste zin van het hele gedicht vind. Verder is het een duidelijk en goed geschreven gedicht, maar toch raakt het me niet echt. Ik snap wat er staat en het staat er in een goede vorm, maar ik kan me er niet zo goed in inleven; ik weet niet precies welk gevoel hierbij hoort.

En met de middelste strofe is imo niets mis hoor.

Erg mooi geschreven, tot een klein harteloos zinnetje;

Wat er voor nabestaanden was:
slechts vage herinneringen
en een hoopje smeulend as

Vage herinneringen? Wanneer je op een crematie van iemand bent? Ik weet het niet.....'slechts' vind ik niet de juiste woordkeuze in betrekking met wat volgt. Bij een crematie is er voor de nabestaanden doorgaans veel verdriet, ondragelijk gemis, onbegrip etc.? En idd, een hoopje smeulend as.....
Kortom; ik zou die middenzin even veranderen.

Maar dat is míjn mening.
Verder; mooi gedicht!

Grtjs.

Hmm oke, het is wel een beetje harteloos he :) Maar ik ben voor begraven ipv cremeren. (dat is mijn mening ;))

Ik zal even denken over een passendere laatste strofe. Bedankt voor de reacties.

Gedenkstenen branden,
rood als hellevuur
Voor het lichaam dat in vrede rust
slaat nu het allerlaatste uur

De vlammenzee werd gedoofd,
- evenals het levenslicht -
de ziel nu met de Dood verloofd.

Wat er voor nabestaanden was:
een afscheid van vroegtijdig gaan
en een hoopje smeulend as

Is die zin beter?

Wat er voor de nabestaande was;
een eindeloze, onvulbare leegte
en een hoopje smeulend as

???

Onvulbare? Bestaat dat woord?

Ik weet het niet, het is het steeds nét niet, maar ik kan het zelf ook geen haar beter. Bovendien ben ik er nooit zo'n voorstander van om een ander gedicht te verbeteren, want het is je eigen schrijfstijl, die je van JOUW moet laten...

Maar goed, ik weet niet of je snapt wat ik bedoel? Het échte gevoel, die gevoel van leegte, onmacht, wanhoop in een zinnetje omschrijven, en dan weer het korte, botte (het hoopje smeulend as) eronder zetten om te laten zien hoe erg de realiteit is....

GRRRRRRRR lastig te omschrijven, hoop dat ik duidelijk ben.

Grtjs.

Wat er voor de nabestaanden was;
smaakloze plakjes cake met koffie
en een hoopje smeulend as.....

Dat zou ook nog kunnen ;)

hihi :D

Ja ik vat m wel. Maar dat is moeilijk in één zinnetje. Ik ga er nog wel even over zitten en anders laat ik het zo. Of ik neem jouw smaakloze cake-versie :cool:

Hmm komt niet echt wat zinnigs uit mij.

Maar wat dan van:

Wat er voor nabestaanden was;
bitterzoute tranen van verdriet
en een hoopje smeulend as

Wat er voor nabestaanden was;
leemte, leegte, pijn, verdriet
en een hoopje smeulend as

Pick one out of two :s (of een van de rest die boven staat)

Ik zou gaan voor het mooie; voor de goede en positieve dingen en niet voor de leegte en pijn, noch voor de vage herinneringen. Schrijf nóg een strofe, en haal dan de levenskracht eruit :).