Hij weet het (niet)
 

Zelfs de kleinste kracht is voor hem als lood
Het moment dat hij spieren weg voelt vloeien
wanneer bloemen nooit meer zullen bloeien
En hij staat daar maar, alleen, verloren en dood

Zijn hart gelooft nog in de liefde, maar de rest
Ach, de rest van zijn lichaam voelt slechts de pijn
die zelfs diep doet vergeten dat het anders kan zijn
En hij weet het, deze keer was voor hem funest

Zoals hij altijd net als iedereen kon houden van
De liefde, onbezonnen, speels en vol van genot
Diezelfde maakt met de storm alles in hem kapot
En hij staat daar en weet niet of hij dit nog kan

hoort op dansen op papier denk ik

mooi :) en de bedoeling?
ik denk idd dat je beter naar Dansen op Papier kunt gaan :).

Zelfs de kleinste kracht is voor hem als lood

Dit vind ik een opvallende zin: de krácht heeft hij toch juist nodig om iets dat zo zwaar als lood is te dragen? Maar hier is de kracht zo zwaar als lood, of bedoel je gewoon dat er een bepaalde kracht is, dus niet zíjn kracht maar een externe?

met de storm in de derde regel vd laatste strofe:

dit vind ik een wat ongelukkig keus, ik vind dit stukje, in tegenstelling tot de rest, wat minder overtuigend. Hier zou ik toch iets anders voor kiezen, het is mij nét wat te gemakkelijk. Verder vind ik het bijzonder dat je zulke zinnen hebt kunnen maken met een niet al te moeilijk taalgebruik. De rijm is niet ingewikkeld, maar ook niet gedwongen en daarom erg functioneel.

Ik denk dat het gaat over iemand die net de liefde mist, klopt dat?