zere ogen
 

Ik kijk
Jij kijkt terug
Ik ontwijk
Sluit mijn ogen vlug

Ik staar
Mijn ogen doen zeer
Jij staart terug
Al een half uur staren we naar elkaar

Ik krijg mijn ogen niet meer dicht
Maar geef niet op
Nooit ben ik voor je gezwicht
Ga liever dood dan dat ik stop

Ik besef dat ik nooit van je zal winnen
met ogen zo droog als perkament
Begin ik te huilen
Omdat je een poster bent

Ik vind dit gedicht mooi :).

Je weet vanaf de eerste strofe al dat er een verrassende wending komt aan het einde en tóch verrast hij mij :D. Je hebt mensen die zichzelf maatschappijkritisch vinden, maar jij bent het echt.