Wat voor zin...
 

Waarom leef ik als er niets is om voor te leven.
Waarom leef ik als ik alleen maar dood ben diep van binnen
Waarom leef ik als mijn hart toch alleen maar verder en verder afbrokkelt

Waarom leef ik als het licht zo onbereikbaar is
Waarom leef ik als God en de liefde zo onbereikbaar zijn

Waarom geef ik terwijl er alleen maar haat is
Waarom leef ik terwijl er amper een weg meer terug is


Waarom leef ik terwijl ik eigenlijk liever rust wil voor altijd

Wat een opeenstapeling van clichee paradoxen.

Sja Sander...ik heb een tip, en tevens een paradox ;)

''wie in vrede wil leven, moet zichzelf geweld aandoen.''

sterkte!

Herhalingen kunnen ontzettend sterk zijn in een gedicht. Hier zijn ze dat niet (ik heb er hier ook nog maar weinig gezien waarin ze echt staan zoals ze gebruikt zouden moeten worden). Het maakt het gedicht saai en langdradig terwijl het niet eens lang is.
De vragen zijn cliché en niet bijzonder, de gedachtengang is ook niets bijzonders.
Schrijf eens wat er in je omgaat, probeer eens daadwerkelijk die gevoelens op papier te krijgen, speel daarmee. Als je een gedicht wil schrijven, zul je meer moeten doen dan wat woorden opstapelen.