Stille liefde
 

Als ik jou van mijn liefde zou vertellen
Zou ik je, vrees ik, helemaal verliezen.
Ik moet mij met haast niets tevreden stellen
Of je ontberen – er valt niet te kiezen.

Ik voel – als ik een blik op je mag werpen –
Geen vlinders in mijn buik maar haaientanden
En tor en wesp en kever doen een scherpe,
Massieve aanval op mijn ingewanden.

Ik voel de darmen in mijn lijf wegbranden.
Ik voel mijn lichaam duizelen en draaien.
Ik tol – en sta compleet in lichterlaaie.

Toch kan ik je niets zeggen, want één woord
En al jouw achting voor me is vermoord.
Ik gluur maar naar je hals en naar je handen.

Ik vind in dit gedicht de eerste twee strofen, erg goed. Daarna verlies je mijn aandacht een beetje, dat begint eigenlijk pas bij

"en sta compleet in lichterlaaie. "

Dat vind ik geen mooi rijmwoord, terwijl je daarvoor zo goed rijmt. En dan je laatste strofe, nee, daar kan ik me gewoon niet meer in vinden. Ervoor smijt je met goede woorden en levendige beschrijvingen, terwijl je hier gewoon opeens een soort droge opmerking maakt met bovendien geforceerde rijm. Je laatste zin vind ik dan weer wel wat hebben, hier zou ik alleen van maken

"Ik gluur maar naar je hals en handen."

Dat loopt in mijn brein fijner, kan aan mij liggen though.

Maarr....petje af hoor, zeker niet slecht dit.

ik vind het gedicht erg leuk, leest makkelijk en ik kan me er enigszins wel in verplaatsen :)

Hmm, sonnetten, hiphop, stille liefde, als ik niet beter zou weten dan zou ik denken dat je een undercover van mij was (y) .

Lichterlaaie vind ik goed, origineel en weliswaar geen volle eindrijm, maar dat maakt het vaak juist leuker vind ik. Over die laatste strofe, op zich is die niet heel slecht, maar de eennalaatste regel komt iets minder natuurlijk op me over dan de rest, het ritme van de laatste strofe vind ik wel goed.

Ik vind het geheel eigenlijk goed lezen, de herhaling van "ik voel" stoort mij absoluut niet, je woorden zijn goed gekozen, detailbeschrijvend en toch een goede inhoud verwoord. Alleen de chute vind ik niet helemaal uit de verf komen, maar dat is eigenlijk geen kritiek, meer een opmerking die aan de kwaliteit van dit gedicht niks afdoet.

Pfff, arogantie :p. Nee grapje, want jullie zijn niet te vergelijken; ik had er eerlijk gezegd nog geen moment aan gedacht.

Maargoed sorry voor het offtopic reageren, ik zal eens proberen iets zinnigs te zeggen. Als ik het zo lees herken ik mezelf wel een beetje; een hele diepe liefde voor iemand hebben maar het niet kunnen zeggen. De agressie, wat toch voor een groot deel dit gedicht vormt, herken ik niet zo sterk uit eigen ervaring. Het is ook niet echt agressie, meer het knaag-gevoel imo. Ik vraag me af of vampiers een vaker terugkerend motto zijn in je gedichten, want ik zie ze er ook nu weer in.

Het is een goed sonnet trouwens, dat moet gezegd worden (y).

Gerrit Komrij

STILLE LIEFDE


Als ik jou van mijn liefde zou vertellen
Zou ik je, vrees ik, helemaal verliezen.
Ik moet mij met haast niets tevreden stellen
Of je ontberen – er valt niet te kiezen.


Ik voel – als ik een blik op je mag werpen –
Geen vlinders in mijn buik maar haaientanden
En tor en wesp en kever doen een scherpe,
Massieve aanval op mijn ingewanden.


Ik voel de darmen in mijn lijf wegbranden.
Ik voel mijn lichaam duizelen en draaien.
Ik tol – en sta compleet in lichterlaaie.


Toch kan ik je niets zeggen, want één woord
En al jouw achting voor me is vermoord.
Ik gluur maar naar je hals en naar je handen.