Adam en Eva
 

Ik alleen sterf duizend doden,
Dat dit zo gebeuren kon.
De rode vrucht, zij was verboden,
Nu begrijp ik pas waarom.


De slangenbeet was heet als vuur,
Haar kille ogen brandden mij.

Niet langer deel van de natuur,
Het onheil kwam steeds dichterbij.


Gevoel van schaamte overspoelt
Mijn eens zo lustige bestaan.
Dit was dus wat hij bedoelt,
Er is geen kans om terug te gaan.

Hmm, zelf heb ik niet zoveel met het christendom, misschien dat dit me daarom niet zo aanspreekt ofzo. Het is niet slecht geschreven, de rijm is niet geforceerd en het gedicht niet onnodig lang. Dat zijn al twee belangrijke criteria waar je aan voldoet, maar de belangrijkste, dat het me raakt, daar voldoet dit gedicht in mijn ogen niet aan.

Ik ben het grotendeels wel met Lovetear eens.
Maar hoewel ik ook niet echt veel met de bijbel heb, vind ik dit toch wel mooi. (y)

Dankje. Zelf ben ik wel gewoon Katholiek opgevoed, maar niet uitdragend. Toen ik halverwege was dacht ik ineens daaraan, dus heb ik het ook maar die titel gegeven.

Hm, ik denk niet dat je persé veel met het christendom hoeft te hebben; zelf zie ik het er ook gewoon los van, en ik vind het altijd interessant om te zien hoe iemand ergens kennis van heeft (dat heb ik bijv. ook met 'De Ontdekking van de Hemel'.

'Ik alleen sterf duizend doden', heerlijk zo'n begin, echt één van mijn favoriete soorten beginzinnen. Verder vind ik dat er iets teveel vast wordt gehouden aan het verhaal; het gaat alleen over het verhaal en over het begrip en besef, maar ik had het leuker gevonden als er nog net wat meer gekoppeld werd aan het numalige bewustzijn/gebeurtenissen oid.; waaróm kwam dat besef?

Maar dan stel ik er ook wel hoge eisen aan hoor (wat op zich een compliment is). Het is gewoon een goed gedicht (y).

Dankje :)

Moet je 'hij' dan niet met een hoofdletter schrijven? Misschien komt het omdat ik zelf wel veel met het christendom heb, maar ik vind het een erg goed gedicht! :)

Dankje, en ja ik wilde het veranderen maar het gaat niet meer...