Kameleon
 

Achteloos,
Hoe je zonder enig pardon,
Me zo door midden scheuren kon,
Hoe bij het barsten van mijn huid,
Mijn roden ogen op je gericht,
Jij genietend,
Ik ontwricht,
Al mijn kleuren vervlogen,
Hoe kans op overleving,
Overlevering,
Uit me werden weggezogen,
Hoe flexibiliteit opeens zijn grenzen kende,
Buigzaam,
Breekbaar,
Wensen,
Een kameleon heeft geen olifantenhuid,
Maar wat maakt het nog uit?
Onwetend,
Vergetend
Hoe ik had gezegd:
Ga staan,
Je mag gaan,

Ik pas me wel aan

:) Mooi, echt heel erg mooi.
Ik herken het gevoel erg goed :bloos:
Soms loopt 't niet helemaal lekker omdat het vaak lange, doorlopende zinnen zijn.. Maar zoveel maakt dat eigenlijk niet uit.
Vooral 't einde vind ik gewoon goed (y)

Dank je wel :)

ik wil eigenlijk een andere titel, maar ik weet niet welke :confused:

iemand een idee ?

Jee wat goed zeg, de boosheid is hier érg goed op papier gezet. Mooie afwisseling van wat meer verklarende zinnen en de kortere bijvoeglijke naamwoorden. Één ding:

Mijn roden ogen op je gericht --> rode, tenzij je het anders bedoeld natuurlijk

Verder zou ik nog even wat doen aan de hoofdletters/interpunctie, volgens mij kan het er heel wat netter staan. Maar het belangrijkste is dat de woorden er al staan, en die maken hier een erg sterk gedicht vind ik. 'Jij genietend, Ik ontwricht,' vind ik heel goed; deze stukken zijn sterk qua woordgebruik maar brengen ook een enorm tempo in het gedicht. Het is ook snel geschreven volgens mij.

De vergelijking die je maakt met de kameleon vind ik wel leuk, en ook 'geen olifantenhuid' is daarbij grappig. De 'ik pas me wel aan' vind ik frappant; want eigenlijk wordt de ik onderdrukt en is daar boos over, en pas na afloop die 'ik pas me wel aan'. Leuk, net alsof de kameleon, ookal is hij uit elkaar gescheurd, zijn waardigheid wilt behouden.

nee, roden is gewoon rode. Typfoutje :bloos:
verder bedankt voor je compliment :)