Rozen
 

Twee rode rozen
Samen in een vaas
Lijken gelukkig bij elkaar
Lijken mooi en vredig
Alsof het eeuwig duren zal
maar was dat maar waar

Want doe een stapje dichterbij
Dan is de één veel groter
Nog altijd aan het bloeien
Veel mooier en veel roder
dan de andere roos
Die maar niet wil groeien

De kleine, doffe roos
begin al te verwelken
Voordat ze mooi heeft kunnen zijn
Ze kijkt op naar de ander
Ziet hem, sierlijk, statig
En voelt zich tweemaal zo klein

Hij kijkt naar haar
Bang voor wat er komen gaat
Met een hart vol zorgen
Om de wegkwijnende bloem
Bang om zich van haar af te wenden
Zal ze er nog zijn morgen?

Als zij maar geweten had
hoeveel hij om haar gaf
Dan had ze wel haar best gedaan
Dan had ze wel gevochten
Dan had ze wel gebloeid
En zou ze prachtig naast hem staan

Nu wil ze niet meer vechten
Hij is mooier zonder haar
Daarom gaat ze heen
zonder te beseffen
Dat hij nu ook verwelken zal
Laat ze hem alleen