lovetear & xineof samen
 

Door eigen verdwaling verlossend verdwijnen

We streefden naar kille donkerpracht, om zo van wittend licht te genieten
mijn hand brak daar de spiegeling, de reflectie van mijn dichtling
En snijdend door de lage lucht, sprak ook mijn Zilverzang gering
‘De vervolging werd thans vager, het beeld verdween al waar wij verlieten’

De lievelinge schreef haar schrift, zong haar zinnen vol van vreugde
bomen luisterden jaloers en weenden, bladeren stierven af van vaal verdriet
‘Waren wij toch menslijk’ wat zij meenden, maar helaas; ze waren ’t niet
dus lieten zij hun tranen gaan, onhaalbaar was ’t opmerkelijk verheugde.

Zó hoorden zij hun tweeën aan, opdat zij zich opnieuw bezagen
als een sluitend geheel, het dak van 't bos
de takken der verderf verslagen

en we maakten elkander zachtjes los,
zagen éénander tussen mistloof vervagen
en zochten elkaar weer op, na vervulling van onbehagen

In het taalgebruik vind ik jou Han erg terug en in de rijm(vorm) jou Mart, grappig :D.

Ik zal laters een betere reactie geven. Ik vond het nu i.g. al erg mooi om te lezen, het pakte mij wel:)

Haha, dat van het taalgebruik daar sta ik van te kijken omdat we allebei stukken hebben geschreven en verbeterd, maar van de vorm kan ik wel inkomen. Alleen; toen we dit hebben geschreven was ik ook nog erg in de sonnetvorm, dat wel.

Wat gebeurt er als twee forumbazen samen een gedicht schrijven? Inderdaad, niemand die reageert. Misschien komt dit omdat het gedicht niet zo heel erg toegankelijk is, misschien dat het wel zo goed is dat niemand durft te reageren, of misschien is het dat laatste. Dit is wel wat ik had, ik durfde niet te reageren omdat je in gedichten als deze kritiek zo makkelijk kunt omverwerpen omdat je hem zo gemakkelijk heel vrij kan interpreteren. Ook de inhoud cq betekenis was voor mij lastig te achterhalen. Laat ik er hoe dan ook toch maar wat over zeggen.

Het gebruik van originele woorden vind ik een van de sterke punten aan dit gedicht. Woorden als: spiegeling, dichtling, Zilverzang, mistloof. Deze geven het gedicht zijn eigen (unieke) sfeer. De rijm zit ook goed in elkaar, alhoewel ik wel moeite had met de lengte van de zinnen en om een goed metrum te vinden, maar dat kan ook aan mij liggen.
Ik vind de paradox in de eerste zin cliché (en bovendien heb ik hem zelf ook wel eens gebruikt hihihihi :D). Persoonlijk snapte ik niet zo goed waarom er staat: "vol van vreugde" in de 2e strofe, dit vond ik niet zo bij xineof passen.
Oh ja... en die bomen :D <3 wie houdt er nu niet van? Maar in het algemeen vind ik het iets te vaag en vind ik het moeilijk om er een "beeld" bij te vormen.

Ondanks alles heb ik er wel van genoten. Het gedicht heeft zeker diepgang, en alhoewel ik hem niet geheel kon doorgronden heb ik toch wel in zekere zin van de mystiek genoten. Zo ziet het er dus uit als xineof en lovetear samen gaan dichten. :D