Vermomming
 

Schuilt achter haar vermomming
Een tere jonge vrouw
Die altijd maar op zoek is
En zich ontplooien wou

Zij houd niet van haar lichaam
Ze kan haar hoofd niet kwijt
Met al haar vele hersenspinsels
Vol losgebroken krijt

Donker gruis valt uit haar wimpers
En bedekt haar hart met stof
Haar ogen, die staan glazig
Niet glanzig maar heel dof

Ze kan het licht niet vinden
Maar enkel het duister dat haar omhult
Haar leven bestaat uit vechten
En haar hart met haat gevuld

Laat het verleden branden
Zij leeft niet in het heden
Toch is het enkel zij
Die haar toekomst kan bekleden

raar maar war...leuke clomax, mooie beschrijvingen, heel duidelijk en goed ritme...

(y)

dankjewel. vind het leuk om commentaar van je te krijgen, want je bent altijd lekker kritisch

Hmmm en tactloos ;)

maar hier valt niets aan te bekritiseren...

Ben er helemaal stil van en toch probeer ik wat te lullen. Vin hem echt mooi. Vooral de eerste 2 stukkies en het is eind is ook goed. Een mooi gedichtje.:)

Wauwie:)!!....mooi verwoord....een heel goed ritme....leest hééééél fijn weg:)!...Inhoudelijk ook erg goed en :(

liefs,
Mariamne