Druppeltjes van zilver...
 

Druppeltjes van zilver...

Geen idee waarom,
maar ik ben vroeg opgestaan.
Zachtjes deinzend en slaapdronken,
toch maar richting werk gegaan.

En daar hadden ze dat ene liedje,
die ene die me tranen gaf.
Druppeltjes van bijna zilver,
bijna net zo dun als glas.

Geen idee waarom,
maar toch zag ik jouw gezicht.
Iedereen was net als jij,
Ook al had ik mijn ogen dicht.

En toen dacht ik even,
dat je naast me stond.
Zweverig was toen mijn hoofd,
maar beidde voeten waren aan de grond.

Dat jij weg bent is een feit,
dat ik van je hield slechts een gevoel.
Wat ik nu doe weet ik niet,
toen jij ging, verloor ik een heleboel.

Geen idee waarom,
maar jij blijft in mijn gedachten.
In mijn hart en in mijn ziel,
en voor eeuwig zal ik wachten.

Op dat wat evenveel voldoening geeft,
En misschien is dat heel dom.
Maar ik zal altijd van je blijven houden,
en heb geen idee waarom.

wauw. deze klinkt bijna als een melodieus liedje
hij is heel mooi qua ritme, ik kan me hier helemaal in vinden.
kl@sse!

:)
tenkz

ik weet dat ie niet echt diepzinnig is, maar wilde er ook juist iets luchtigs aan geven...geen zwaar liefdesverdriet maar gewoon een beetje gemis zeg maar :)

dat is je dan goed gelukt! mooi hoor.

Een supermooi gedicht. Een der betere, gelezen, laat ik zeggen. Een goeie opbouw een prachtig eind en al met al lijkt er weer iets toegevoegd te zijn aan mijn begrip voor liefde.

Of klink ik nu echt als een slijmbal?:D

Mooi gedicht. Sterk. Loopt goed!:)

xxxmariamne