stationspinsels
 

Ik zit neer in Station Sint-Niklaas
en tel de platte stenen onder me.
Ik zie even roze vlekken door
de late middagzon,
maar dan weer enkel stenen.
En ik begin weer te tellen.
1
Vader en dochter slenteren voorbij
2
Vader in maatpak, dochter in jeans
3
Vader oplettend, dochter afwezig
4
'Chips'
Ik kijk op
5
'We eten enkel nog chips'
Ik lach verbaasd, zijn dochter knikt,
ik ben de tel kwijt, de zon verdwijnt.

:D heel apart (y)

hij is apart ja, maar leuk vind ik hem niet. Hij loopt niet lekker doordat het nergens over gaat. Er zit geen boodschap en gevoel in, daar houd ik niet van.

Hm, dit gedicht heeft bewezen dat er voor mij niet altijd een boodschap in hoeft te zitten, wil een gedicht mij aanspreken :)
Speciaal, en verrassend (y)

Ik vind hem apart, maar eerder in de richting van proza gaan. Een speciaal verhaal, niet richting poëzie.
En het tel-gedeelte vind ik op de een of andere manier niet echt leuk. het stoort me, in een andere vorm zou het me misschien wel aanstaan. En het Vader-dochter gebeuren vind ik niet zo super geschreven. Maar dat ligt misschien ook aan die vorm.

Maar intrigerend hoedanook.

Ik ga er niet mee akkoord dat er geen boodschap in zit. Om eerlijk te zijn vind ik het behoorlijk tragikomisch en erg typerend voor onze oppervlakkige consumptiemaatschappij, en dit korte gedichtje beschrijft zo'n alledaagse, typische scène dan ook erg gevat. Over de vorm zeg ik niks. Akkoord, het rijmt niet, maar de ziel van de poëzie zit niet in het rijm. Dat was misschien zo in de tijd van Shakespeare en Keats, maar dit is de eenentwintigste eeuw en mengvormen zijn volgens mij perfect mogelijk.
Ik vind het absoluut niet slecht.

Het tellen doet mij op één of andere manier aan dat hinkstapspelletje oid. denken, ik vind het leuk gevonden zo met die zinnen over vader en dochter. De rijm is erg leuk aan het einde, dat maakt het gedicht extra speels.

Ik vind het geheel erg geslaagd (y).