Ochtendstond
 

De ochtend stond op
Het licht speelde een spel
met de groene bewoners
van onze Oude Eik

Het glanzend zijden laagje
op het zachte lentegras
"Waarom zeg ik dit?", vroeg je
Alsof 't niet belangrijk was

Want seizoenen gaan voorbij
En ik zal verdwijnen
Maar weet goed mijn lief,
dat de zon blijft schijnen
En als de zee in de hemel
neervalt op jou
Is dat een teken
dat ik nog steeds van je hou
En als de vogeltjes buiten
een liefdeslied fluiten
Ben ik het lied
dat je ogen doet sluiten

Dus vrees niet, mijn lief
ik ben hier nog even
Dood is maar een woord
voor 't nieuw leven.
Maar als ik je verlaat
weet dan één ding:
Ik ben de ochtendstond
Ik ben het die zingt.

Wat een lief gedicht! :)
Het loopt lekker; ik haperde niet en het las in één keer gemakkelijk door. Eén dingetje:
En als je de zee in de hemel
Moet dat niet zonder 'je' zijn?
De rijm is niet echt origineel, maar toch.. Ontzettend mooi en lief (y)

Dankje! En ja, die "je" moet daar weg. Even wijzigen, bedankt! :)

ja ik vind hem ook goed, hij loopt erg lekker. Je hebt het mooi gevonden vind ik!
Het hele gedicht klinkt heel lief en mooi!