De relativiteitstheorie en chi
 

Wat is het wezenlijke verschil in geloofwaardigheid tussen de relativiteitstheorie en chi (de onbewezen energie die elk mens in zich zou hebben en waar boeddhisten en kung fu beoefenaars nogal eens mee lopen te kloten?). Het zijn beide onbewezen theorieën waar sommige mensen enorm veel mee kunnen verklaren. Toch wordt chi door de wetenschap afgedaan als spirituele onzin en de relativiteitstheorie als waar. Is dat wel terecht?

Geen idee, zoveel weet ik er niet van.

Dat is zeker terecht. Uit empirische waarnemingen is namelijk gebleken dat de voorspellingen die de relativiteitstheorie doet, uitkomen.

Dat maakt de relativiteitstheorie tot wetenschap en 'chi' tot onzin. Het verschil tussen een wetenschappelijke theorie en spirituele onzin is het feit dat wetenschappelijke theorieën toetsbaar zijn, en dus falsificeerbaar als ze onjuist zijn. Metafysisch gezever is niet falsificeerbaar en daarom zijn dergelijke theorieën zinloos.

Theorien zijn nooit zinloos , ze kunnen alleen maar zinloos gemaakt worden , zoals je al beweerde.
Neemt nog niet weg , dat er "dingen" bestaan die wij nog niet begrijpen , en waardoor er ook geen "geschikte" emperische methode ontwikkeld kan worden om het te bekrachten danwel te ontkrachten.
Uiterraard kunnen we de "dingen" alleen toekennen aan de werkelijklheid , als we het kunnen toetsen. Niet toetsbare "dingen" behoren totdan inderdaad tot de mystiek of dergelijke , wat niet wegneemt dat het kan "bestaan".

Chi is iets waarvan je zowel het bestaan als het niet bestaan niet kan bewijzen. Hoe kan je er dan een theorie van maken? Je kan er alleen in geloven.
Wetenschappers maken theorieën over dingen die je kunt bewijzen of bewijs voor kan vinden. (wat niet weg neemt dat het onjuist kan zijn) Maar dat stukje bewijs dat er wel is maakt het toch wel wat geloofwaardiger , ofniet?

Ik weet niet zoveel van chi, ik wil er wel meer over weten trouwens, maar ik vind iig dat je als wetenschapper open hoort te staan voor dingen. En als iets niet bewezen is, maar zeker wel erg interessant is dan vind ik dat je niet kunt zeggen "het is spirituele onzin". Dat klinkt niet erg wetenschappelijk, want je praat dan alsof je alles al weet over het leven en wel even kunt gaan vertellen wat "onzin" is en niet. Een goed antwoord zou zijn: we hebben het bestaan nog niet kunnen bewijzen of ontkennen, dus we kunnen er niet zoveel over zeggen.

maar ja, als chi niet meetbaar of waarneembaar is, dan is het bestaan ervan nooit te bewijzen.

het lijkt me dat dat ook onderzoek daarnaar op voorhand nutteloos maakt, dus dat zal verklaren waarom geen wetenschapper er warm voor loopt.

Chi is alles. Gedachtes, materie het is allemaal hetzelfde. Chi bestaat in vele vormen. Fijne en zachte chi is meestal gedachtens, ruwe en harde chi is meestal materie. Alles wat je denkt, ziet, voelt, of hoe dan ook waarneemt is chi, zelfs de gedachte die denkt dat chi niet bestaat is ook chi. Vaak word gezegd dat chi levensenergie is. Dat klopt gedeeltelijk, maar het is veel meer dan dat. Het is alles, het zijn de bouwstenen van heel dit universum. Kortom de wereld bestaat uit zeg maar 3 schatten. Eerst de ruwe en harde chi, de essentie, het lichaam de materie. Dan de chi als energie zelf, deze is iets fijner en stroomt door meridianen en dergelijke, en is te bewerken met gedachtens. En dan heb je de geest, en nog fijnere vorm van chi die als generaal bovenaan staat. Je geest is de baas, deze geeft orders aan de chi, die vervolgens samen met de materie de opdracht vervult.

niet zo spiritueel doen
chi (of ki) betekent buik in het japans

(tenminste, dat heb ik ervan meegekregen en ik doe ondertussen 4 jaar karate, dus ik mag hopen er iets van te weten :))

Nee, vrijwel iedere (exacte) wetenschapper zal dit afdoen als een onzinnige theorie, omdat het gebruik maakt van niet-toetsbare begrippen.

Als je je af gaat vragen waarom een bepaald natuurverschijnsel optreedt, krijg je vaak weer een nieuw fenomeen. Als je je af gaan vragen waarom dit optreedt, krijg je weer een nieuwe vraag, enzovoorts.

Het is dus in de natuurkunde veel belangrijker te weten hoe iets werkt dan waarom het bestaat. Een theorie die gebruik maakt van niet-toetsbare begrippen zal nooit iets kunnen zeggen over hoe het werkt (omdat er geen exacte beschrijving van is) en is daarom altijd nutteloos.

tja, als je iets zo enorm vaag defineert dan kan niemand er at dan ook mee.


je spreekt jezelf trouwens tegen, als alles chi is, hoe kan je geest er dan los van staan en het opdrachtn geven?

Dat komt omdat je niet leest. Je geest is een hogere vorm van chi. Materie is een lagere vorm. Alles is chi, alleen andere trilling. Zoals ik al zei hogere en fijnere trilling is bijvoorbeeld je geest, lagere en ruwere trilling is bijvoorbeeld materie.

Dus licht is de snelste vorm van chi? of God? Chi is dan een soort van elektro-magnetisme ofzo?

tja, dan moet ik mijn punt mischien wat minder genuanceerd brengen:

chi, motikermee?

Het gebruik van geconcentreerde chi leidde tot wel degelijk gemeten temperatuursverhogingen. Ik heb de infraroodbeelden gezien op tv. (nee, niet SBS6; de publieke omroep.) Verder helpt het aanbrengen van naalden op chiknooppunten al eeuwen in de vorm van accupunctuur. Dit genezen kun je toevallig noemen, maar dat kun je van de berekeningen volgens de relativiteitstheorie ook zeggen.

En dit bewijst wat precies?

Citaat:

Dit genezen kun je toevallig noemen, maar dat kun je van de berekeningen volgens de relativiteitstheorie ook zeggen.

Nee, dat kun je niet zeggen. Ik zou zeggen, verdiep je eens in relativiteitstheorie en je zult begrijpen waarom.

maar, m'n beste
dat verklaart nog niet waarom 'chi' domweg 'buik' betekent in het japans :D

Ja bij jou karatetraing hebben ze het mis. In het japans noemen ze deze energie niet chi maar ki. En buik betekend hara, of dantian. Verder las ik dat chi meetbaar is door warmte. Dit is fout. Chi is niet te meten, je kunt het niet zien, voelen, horen of ruiken. Je kunt er alleen de symptonen van waarnemen, zoals warmte, of een tinteling.

Of je doet dit, je pakt een steen en meet de lengte ervan. Nu heb je chi gemeten, want de steen bestaat gewoonweg uit chi :p

wat op zijn beurt weer gewoon een rotexcuus is om materie een andere naam te geven. :D

Warmte is energie. Energie is meetbaar. Chi is niet meetbaar? Dat klopt natuurlijk niet. Bovendien heb je te maken met de wetten van de thermodynamica: warmte stroomt niet spontaan van laag naar hoog. Verder geldt dat de warmte ook niet uit niets kan ontstaan. Dus hoe wil je de chi-theorie natuurkundig verantwoord bewoorden?

Citaat:

Of je doet dit, je pakt een steen en meet de lengte ervan. Nu heb je chi gemeten, want de steen bestaat gewoonweg uit chi :p

Stel dat dit waar is. Dan heeft chi dus dezelfde eenheid als lengte - ergo, chi is een lengte. En dat is weer strijdig met wat je hierboven noemde.

Als je zegt dat warmte niet uit niets kan ontstaan , waarom geloof je dan dat het universum uit niets is ontstaan? Ik bedoel toen ontstond toch ook de krachten etc ;)

Ik ken een boek "The Tao of physics" dat zeg maar oosterse ZEN shit en moderne wetenschap aan elkaar linkt...

anyway, das dan ook wel weer leuk niet?
EN-EN zeg maar

Ik geloof helemaal niet dat het universum uit niets is ontstaan. Waar heb ik dat gezegd?

aaaaaaargh..

(dat was niet constructief, maar het moest ff)

:confused:
Wil je voortaan gewoon ff aangeven wat je bedoelt, of een reactie geven?

het punt dat het heelal uit 'niets' is ontstaan gaf een beetje een zenuwinzinking. ;)

(los van het feit dat Mephostophilis dat, zoals al gezegd, nooit heeft gezegd)

Want? :) (En dan wil ik graag dat jij het antwoord geeft, niet Mephostophilis ;)).

uit het punt dat warmte niet zomaar wegstroomd werd op een rare manier afgeleid dat warmte uit het niets ontstaat. (daar is voor mij de logica al bijster) en vervolgens wordt dat doorgetrokken dat als warmte uit niets ontstaat dat het heelal uit niets bestaat.

erg, heel erg rare manier van redeneren.

Mijn fout,
chi (of ki, even goed) betekent idd 'levensenergie'.
Hara betekent zoiets als buik.
Ki wordt opgeroepen vanuit de onderbuik, vandaar mijn vergissing.
Als je het 'gebruikt' is dat merkbaar door het spannen van de buikspieren. Dat verklaart ook waarom er temperatuurverschil ontstaat - er is meer verbranding en meer bloed. Maar dat terzijde.

Nu, ik ben niet zo spiritueel ingesteld, integendeel zelfs,
maar toch wil ik wel eens weten hoe het kan dat het gebruik van 'chi' tot merkbaar meer kracht kan leiden. Ik snap het eerlijk gezegd niet.

ik zou het toch echt houden op dat je lichaam meer adrenaline en andere stoffen aanmaakt waardoor je spieren tijdelijk meer kracht ontwikkelen.

da's puur chemisch, geen mythologische zooi bij nodig dus.

Pas als je bepaalde aantal jaren chi-oefeningen gaat doen, zoals tai chi (of andere interne vechtkunst). Dan worden de 3 energiesoorten in je lichaam in balans gebracht (geestekracht, energie, en lichaam). Nu gebruik je bijvoorbeeld alleen je spieren om te bewegen, na die training gebruik je energie, wilskracht + spierkracht om te bewegen. Hierdoor verbruik je minder spierkracht, en je hebt meer kracht. Ga je dan door met je training dan krijg je steeds meer energie, hoe meer energie hoe beter je kan bewegen, in dit geval hoe meer kracht je hebt. Het normale menselijke lichaam gebruikt zeg maar nu ongeveer 30% van zijn chi, na jaren training leer je je volle 100% te gebruiken. Het is allemaal erg ingewikkeld en ik ben ook slechts een leek in dit soort onderwerpen.

uhm, ooit als eens bedacht dat spierkracht niet is als stroom dat je uit een stopcontact kan halen, maar dat het gewoon het gevolg is van de bewegingen van je spieren?

Hmm nadat ik die laatste post van Upke heb gelezen bedenk ik me wel iets: met wilskracht kun je een eind komen, ook mensen die eigenlijk helemaal niet zo sterk zijn blijken in noodsituaties ineens vanalles te kunnen. Als je dat nou op ieder moment kunt oproepen.. het klinkt best aannemelijk vind ik.

Ik weet er niet zoveel vanaf.. maar als je naar die chi beoefenaars kijkt en je ziet op wat voor manier ze zichzelf bijv. kunnen verdedigen.. daar hoeven ze niet bepaald bodybuilders voor te zijn ofzo.

Ik denk dat je 'm verkeerd begreep, ik kan z'n redenatie wel volgen op zich. Als je denkt dat bijv. warmte niet uit niets kan ontstaan, hoe kan dan iets als het heelal uit niets ontstaan, met al z'n zonnen (warmte) en dergelijke. Dat was z'n vraag zeg maar.. hij zei niet dat warmte uit niets ontstond oid.

Dus toen je atwoordde dacht ik dat je het raar vond om te denken dat het heelal uit niets was ontstaan en dat je even ging uit leggen waarom. :p

Juist. Echte kracht is interne kracht, externe kracht is alleen van de spieren en verdiend vind ik niet veel aandacht.

Naja je lichaam is natuurlijk wel hetgene wat die "interne kracht" moet omzetten naar "externe kracht", je hebt alsnog je lichaam nodig om het te verwezenlijken zeg maar, dus dat verdient natuurlijk wel enige aandacht. ;)

"Echte kracht" is de (relativistische) massa van een voorwerp maal de versnelling (in de klassieke mechanica).

Mijn excusses :bloos:
Je hebt gelijk , dat heb je nergens gezegt. Ik concludeerde dat je dat dacht , omdat in een andere topic ; "Oerknal of zeven dagen?" (of zoiets) . je de kant koos van de oerknal.

Nogmaals :

My Bad :bloos:

Ik heb inderdaad de kant gekozen van de oerknal. Als je je echter wat meer verdiept had in die theorie, dan zou je weten dat de oerknaltheorie helemaal niet beweert dat het heelal uit niets is ontstaan - de theorie beweert dat het heelal is ontstaan uit een singulariteit met zeer grote massadichtheid.

En zeg je dan "die was er altijd al", "die komt ergens vandaan", "die komt uit het niets", of "ik heb geen flauw idee, ik weet het niet"?

Dan zeg je dus "dat weet ik niet". De Big Bang theorie zegt namelijk helemaal niks over het "eerste" moment, of wat daarvoor gebeurde. Waarom zou je er dan toch een gedachte/theorie over forceren? Accepteren dat de huidige natuurkunde ontoereikend is op dit gebied is de enige logische optie.

Ik weet dat de Big Bang theorie niet gaat over "voor de oerknal." :) Maar ik vroeg me gewoon af hoe hij er dan over dacht.. Ik ben het trouwens niet met je eens dat je er dan maar geen gedachten over moet hebben omdat men er nog niets over heeft kunnen aantonen oid.

er is (nog) niets van te bewijzen, maar aangezien er een samentrekking van materie is geweest, die vervolgens 'ontplofte' en zich verspreide denk ik dat daarvoor een lange tijd is geweest waarin de materie zich samentrok tot de singulariteit waaruit de oerknal begon.

Goed ik weet er niet veel van. Om heel eerlijk te zijn lees ik alleen maar wat en probeer gewoon te redeneren op basis van mijn eigen logica.

Oerknal(of Big Bang oftewel Big Theorie ;) : Vanuit 1 enkele punt met een singulariteit van een zéééér groooote massadichtheid , (oftewel dimensie 0 = niets , niks of God ;) ) onstaat het heelal (plus alle ingrediënten + God ;) )
Want volgens de wiskunde is een punt eigenlijk niets. Het heeft geen lengte,breedte,hoogte en tijd?
Dus begint de Oerknal vanuit het niets. En niets is God , de onbewogen beweger die niet beweegt. ;)
Beweegt ie wel , dan krijgen we weer een Oerknal ;)

Sja, das meer een kwestie van smaak dan ;) Ik kan wel accepteren dat 'we' nog gewoon niet ver genoeg zijn om het hele ontstaan van het universum te kunnen verklaren. Of die verklaring er ooit zal komen? Ik zou het echt niet weten...

Dat is niet waar. In de natuurkunde worden deeltje heel vaak als puntdeeltjes beschreven, waar vervolgens wel een massa, lading, snelheid etc aan wordt gegeven. En zulke theorieen werken uitermate goed.

De Big Bang is overigens een stuk gecompliceerder dan het idee van een singulariteit. Bij de Big Bang wordt er namelijk vanuit gegaan dat niet alleen massa op elkaar zit, maar ook de hele ruimte-tijd. De Big Bang was overal aan de gang in het universum. Het idee van een punt in de ruimte is fout...

Verder dan "ik weet het niet" ga ik niet. Mijn kennis van de natuurkunde is niet toereikend. Ik kan wel wild gaan gokken, maar dan zou ik me verlagen tot religie-achtige taferelen, en daar ga ik me niet aan wagen.

Het doen van een eventuele educated guess laat ik dan maar over aan lieden als Hawking.

Goed , maar heeft zo'n punt afmetingen? Lengte ,breedte,hoogte en tijd? (die van de wiskunde en de Big Bang niet. Zoja? , vermeld die afmetingen dan ;) )

1)Als massa en ruimte-tijd in een singulariteit opelkaar zitten , bestaat het universum (nog) niet

2)Als er meerdere BigBangs tegelijkertijd , verspreid in een (nog) niet bestaande universum plaatsvonden , dan zouden we toch ook zonnestelsels moeten zien die zich naar ons toebewegen ipv van ons vandaan?

3)het idee van een punt is inderdaad fout , maar begrijperlijk. Dit omdat in de wiskunde , de werkelijkheid , enz er altijd vanuit word gegaan van een begin positie. Een eerste oorzaak ,etc
Dit is bij de BigBang namelijk dimensie = 0 , dimensie 1,2,3,4 werden pas gevormd na de BigBang (Dus mijn conclusie is dan dat het beginpunt van de BigBang dimensie 0 is zonder vorm en afmetingen)

Chi / ki ontstaat volgens de beoefenaars ervan niet uit het niets. De werking van chi / ki is merkbaar omdat de chi / ki wordt geconcentreerd binnen een bepaalde ruimte.

Wat we weten van chi / ki is het volgende:

- Het kan in verschillende concentraties voorkomen.
- Het heeft ruimte.
- Het geeft infra-rood straling af (zie eerdere post) Het kwam trouwens niet door het spannen van de buikspieren: de straling kwam van zijn handen.


Dan de theorie dat je met meer chi / ki meer zou kunnen dan met minder. Volgens mij kun je dit terugbrengen tot motivatie en de hormonen die daarbij vrijkomen. Laten we het even vergelijken met een marathonloper. Bij het rennen van lange afstanden wordt het lichaam verhit. Op de gewrichtspunten zoals de enkels en de knieën kan de temperatuur oplopen tot boven de 40 graden. Dit levert schade op die permanent is als het niet hersteld wordt (gebeurt automatisch, als je niet overtraint bent). Om de pijn te drukken die je ervaart bij zulke schade (wat evolutionair nodig is om niet in te storten als je achterna wordt gezeten door een roofdier) komt er een hormoon vrij, volgens mij heet het metadine of zoiets, dat verdooft en gelukkig maakt. Een natuurlijke drug die ook voorkomt in sommige paddo's. Daarom ervaar je de pijn van het verzuren van je spieren ook pas als je gestopt bent met rennen. In het lichaam van een marathonloper die zeer frequent traint (laten we zeggen elke dag minstens een uur) heeft zoveel gewenning opgetreden dat hij al het hormoon produceert als hij gemotiveerd is om te gaan rennen. Feitelijk hoeft hij maar aan rennen te denken en het proces komt op gang.

Zoiets is, denk ik, ook aan de hand bij chi / ki beoefenaars. Door zich ook maar goed te concentreren komt er een hormoon vrij dat verdoofd en dus 'sterker maakt' of 'meer uithoudingsvermogen geeft'.

Hieruit volgt dat het principe van 'chi' strijdig is met natuurwetten, die keer op keer empirisch bewezen zijn. Hoe verklaar je dit?

Dat gebeurt ook, maar voor zover ik weet heeft dat meer te maken met zwaartekracht.

Er waren niet 'meerdere' big bangs - het was er maar 1, maar hij was overal in de tijdruimte omdat de tijdruimte met de bigbang gecreerd werdt.