Onbegrijpelijk
 

Onbegrijpelijk

Ik zag van je allerlaatste stappen
de afdruk in het grindpad staan
Een verse afdruk van jouw schoenen
alsof je nooit echt bent gegaan

Moeizaam kan ik het verdriet negeren
het verdriet dat mij jarenlang bezat
Maar het ziet er niet direct naar uit
dat het toendertijd echt beter was

In de tijd dat ik mijn tranen huilde
tranen om jouw onverwachte gaan
De tranen die ook ná het huilen
in mijn oogkas bleven staan

Ik weet niet wat er beter is
beter is dan dát wat ik nu voel
Want het verliezen van een kind
blijft een onbegrijpelijk gevoel...

Wat mooi! :)
Mooi woordgebruik, mooi ritme en de laatste strofe.. Het doet me gewoon echt iets :)

van de eennalaatste stofe vind k de laatste 2 regels vooral heel mooi.
ik neem aan dat het een beetje als therapie is geschreven? zo nee dan heb je echt heel mooi de emotie er in gelegt

Dank :)
In welke vorm het is geschreven? Deels therapautisch, anderzijds ook niet helemaal...
Laat maar, mss moet ik het gewoon niet uitleggen en het lkkr zo laten. Zie het als een gedicht, waarvan ik blij ben dat de emotie tot nu toe over is gekomen!

Grtjs (en een fijne, zonnige dag) :cool:

De tranen die ook ná het huilen
in mijn oogkas bleven staan

Wat een vondst (y).

Maargoed, het is dus 'toentertijd' en niet 'toendertijd', een fout die veel gemaakt wordt. Ik vind het een héél sterk gedicht, maar de ontknoping vind ik zonde; het haalt het magische weg, zo werd mijn fantasie ineens afgebroken door die verklaring. Het staat er imo te expliciet; ik zou die twee zinnen echt schrappen en er iets impliciets van maken; niet teveel benadrukken waar het om gaat.