De schoolangst is er nog steeds
 

In mijn verleden ben ik de grond in getreiterd door een leraar in de brugklas en heb daardoor een best wel groot trauma opgelopen. Ik ben na dat jaar nog tot mijn 16de naar school gegaan. Ik was net aan 16 toen ik ermee stopte. Ik kreeg opnames en werkte aan heel veel dingen in mijn leven, maar als ik over die schoolangst begon werd er al snel gedacht van: "Dat komt door je andere problemen.""Als ik zei dat ik het bloed van die ene docent wel kon drinken werd er laconiek over gedaan, maar ik kon zijn bloed echt wel drinken.
Na de brugklas moest ik weer naar een andere school waar de leraren dachten dat ik er aandacht mee zat te trekken om alleen in een hoekje te gaan zitten. Ze beschuldigden mij van aandachttrekkerij en ze bemoeiden zich met alles wat ik deed. Ik ging vaak wat zitten tekenen als ik gespannen werd om afleiding te krijgen, maar zij vonden dus dat ik hun daarmee uit zat te dagen. Later besefde ik wel dat het zo over kon komen, maar op het moment zelf werd ik er alleen maar angstiger van.
Na twee jaar durfde ik docenten eindelijk te vertrouwen. Ik mocht ze wel altijd, maar ik hield ze op afstand. Ik kreeg ook altijd commentaar dat ik ze dichterbij moest laten komen, maar voor mij waren ze gewoon eng.
De angst voor leraren trok na 2 jaar dus een beetje weg, maar er volgden wazige beelden en een soort paniekaanvallen.
Na die twee jaar ging mijn school fuseren en kwam ik weer nieuwe leraren tegen. Eentje kon niet goed met mijn houding om (achteraf) en begon mij weer met vanalles te beschuldigen. Niet dat ik zo braaf bleef constant. Wanneer een leraar mij ook maar 1x in mijn ogen oneerlijk behandelde, keek ik hem weken niet meer aan. Deze leraar kon daar niet tegen en ging me daar op afstraffen en zo werd het conflict van kwaad tot erger.
Mijn schooltoekomst was op dat minimaal. Ik moest eerst voor mijn eerste echte therapie opname gaan werken.
Nou, tijdens die opname heb ik met behulp van de kliniek nog geprobeerd om weer naar school te gaan, maar het hielp niet. Ook op mijn werk leed ik er op een gegeven moment onder.

Nu ben ik bijna drie jaar uit de running geweest en ging ik vandaag weer voor het eerst naar school. Ik zat met enorm veel moed. Ik zou voor mezelf gaan en voor niemand anders. Alleen toen ik in die klas zat werd ik weer aangevallen door dat angstige gevoel. Het lastige was dat mijn concentratie er onder leed en ik dingen die de leraar vertelde gewoon niet mee kreeg.
Ik was zo enorm blij dat ik die school uit was. Hetzelfde opgeluchte gevoel van vroeger omhelsde mij weer.

Nou zie ik de volwassen mavo wel als laatste kans voor een redelijke toekomst. Als dit niet lukt dan zal ik in mijn ogen voor de rest van mijn leven mislukken.
Ik zou graag van die irritante angst af willen komen, maar ik weet niet eens goed waar die vandaan komt. Hij overvalt mij gewoon heel erg telkens. Weet iemand hier iets op?

Leraren zijn er om uitgezogen en gebruikt te worden.
Daar zijn ze voor :D
Dus gebruik ze daar ook maar voor.. als jij wat wilt weten, vraag het hem.
Leraren... tjsah of ze je nou mogen of niet.
maakt geen zak uit, ik heb schijt aan ze allemaal en als iets mij niet bevalt aan een leraar dan zeg ik dat ook gewoon.
ik vind alles best zolang ik maar goed les krijg.

hoewel er ook goede en toffe relaxte leraren zijn !!!
Leraren maken er echt een sport van soms om je slecht te laten voelen over jezelf.
echt die lui haat ik.
En uh, volwassenenmavo... die haal je zo :D mavo is echt te makkelijk....

ik heb mavo gewoon op een normale school gedaan toen ik 19 was, dus ik zat niet alleen tussen kut leraren.. maar ook nog tussen de bruggertjes... (n)
Wel gehaald iig (y) zit nu op volwassenenhavo ( vavo particulier ) 2 jaar havo in 1

( zat voor die mavo op een lomschool, en toen paar jaar gewerkt.. daarom was ik zo oud op die mavo )

Ik doe nu vavo. Alleen het probleem ligt m echt niet bij die leraren. Het is heel dat schoolgedoe. In een klasje zitten met van die sloeries die constant om aandacht lopen te zuigen en dan die angst en slechte concentratie samen, het werkt gewoon niet lekker.

Als een leraar achter me staat, dat vind ik al helemaal eng. Ik moet m altijd in de gaten kunnen houden en dat kan niet alstie achter me staat. Ook ben ik bang dat ze meelezen en dat ze dan gaan zeuren over mijn werk, dat ik alles weer eens verkeerd zit te doen.
Ik zit er als een baksteen tegenop om morgen weer te gaan. Gewoon dat rotgevoel dat dan weer op me te wachten staat.

Mja, leerkrachten kunnen vaak niet zo lief zijn, maar dat moet je gewoon naast je neer leggen nadat je eens nagedacht hebt over wat ze zeggen (dus bv. als eentje zegt dat je je huiswerk verwaarloost, denk dan eerst of het zo is als het niet zo is, kun je ofwel terugtieren of gewoon de leraar laten tieren [dit noemen ze 'ja-knikken-en-vriendelijk-lachen' werkt altijd :evil ].
Mja, daar heb je misschien niet zo veel aan, zelf heb ik nog niet het ongenoegen gehad om met een duivelse leraar te maken te krijgen, wel al slechte leerkrachten maar dat is een ander verhaal, voor de rest hebben we hier vooral lieve mensen als leerkracht voor de klas, als je wilt zal ik wel eens eentje opsturen naar Nederland om je beeld van een docent op te krikken :)
Kijk, je moet een leerkracht niet bekijken als een leerkracht maar als een mens en er zijn nu eenmaal leuke mensen en minder leuke mensen, in het begin zal dat wat wennen zijn, dat is normaal, maar dat komt echt wel. Sterkte!

Ik zou toch gewoon die stap zetten. Misschien valt het allemaal reuze mee. Het is allemaal anders. Zelfs jij bent veranderd! Geef die mensen een kans. Laat jezelf van de beste kant zien. (y) Kom op tijd in de lessen, volg alle lessen, houd het huiswerk bij, stel vragen als je iets niet snapt en doe actief mee tijdens de les. Een positieve houding straal je uit en daar reageren anderen op. Ikzelf vind het ook doodeng om terug naar school te gaan. Ik voel ook een angst, alleen kan ik niet direct zeggen wat de aanleiding daarvoor is. Ik heb weinig problemen met anderen, meer met mezelf... :rolleyes:
Dat diploma is haalbaar. Het enige dat jij moet doen is mee gaan met de stroming. Niet overal over nadenken, niet in het verleden blijven hangen, maar een positieve stap zetten in de toekomst! Het begin is het allermoeilijkst. Je weet niet goed wat je kan verwachten en je bedenkt in je hoofd allerlei scenario's van hoe het zou kunnen gaan... Niet doen! Ga erheen en wees jezelf! Spreek mensen aan, lach, stel jezelf voor, sta recht op (jij hebt namelijk net zoveel recht om daar te zijn als hun!). Met kleine dingen kun je grote verschillen maken... denk er eens overna. Als je eenmaal je plekje hebt gevonden kun je misschien eindelijk eens gaan genieten. :)

ken deze angst ook wel een beetje, niet tegenover leraren, maar tegenover de rest van de leerlingen. Maar achteraf blijken die beren op de weg toch fluffy konijntjes te zijn en valt t allemaal wel mee :) ik weet niet echt een tip, alleen dat je het over je heen moet laten komen zonder meteen conclusies te trekken als er iets vervelend gebeurt. ik heb er vertrouwen in dat het je wel lukt meis :)

VAVO, LOL zeker nieuwe opleiding, welke school, het lijkt me wel verfrissend om zo een opleiding te doen!!!

VAVO = volwassenonderwijs. Dat is iets voor grote mensen, dus jij hoeft je er verder niet druk om te maken :)

tjonge jonge jonge jonge
(wat raar dat jij niet alles weet....)

Damn...ik kan niks anders dan je gelijk geven. Hier heb ik echt heel veel aan! Ik denk inderdaad te veel na over wat er allemaal mis kan gaan.
Een positieve houding heb ik wel. Ik heb mijn huiswerk braaf af en ik kom op tijd. Ik giebel niet meer (die tijd ben ik voorbij:p) Ik help klasgenootjes met wiskunde, enz:D

Ik ben een model leerling. Alleen wat me wel erg overvalt is dat PTA gebeuren. Ik vind het best moeilijk te beseffen, dat ik op een relaxt tempo gewoon dat PTA af kan ronden. Ik zie het PTA meer als zweep op mijn kont. Ik denk gelijk; O, god! Dat haal ik nooit! Ik moet met alles vooruit werken, enz.
Misschien leg ik de druk wel te hoog ook op mezelf, maar dat komt ook een beetje, omdat iedereen om me heen zo positief er over denkt. Ik raak daardoor echt in de stress. De kans is groot dat ik het op mijn luie reet haal, maar wat nou als het niet lukt? Dan ben ik zo bang mensen teleur te stellen en misschien wel het meeste mezelf. Ik ben bang dat mensen mij laten denken, dat alles maar simpel te halen is en zo.

Mja, voor de klas ben ik niet bang. Ik verwacht niks van ze, want ik hoef ze ook niet echt te leren kennen. Vrienden heb ik toch wel. Ik zit voor mezelf op school, de rest boeit me niet echt.

waarom ga je niet naar een van de leraren, of mentor of wie dan ook, iemand die je een beetje vertrouwd en leg het probleem voor, dan kunnen de leraren daar rekening mee houden en wordt het misschien makkelijker voor je. ff doorbijten meis, ik kan me voorstellen dat het heel eng en vervelend is, maar toch niet meteen opgeven... *knuft*

Ze weten t al, dus dat is het probleem niet zo;) Het probleem ligt echt bij mij persoonlijk.

Je moet niet teveel stil staan bij "wat als het niet lukt". En zelfs al zou het niet lukken, wat dan nog? Je zegt zelf dat je voor jezelf op school zit en voor niemand anders. Iedereen is heus al hartstikke blij dat je het alleen al probeert (ik durf te wedden dat een hoop mensen in jouw situatie dat niet eens zouden doen). En ik ben er echt van overtuigd dat je het kan (en jijzelf blijkbaar ook ;)), maar zelfs al zou het allemaal niet lukken, het is niet het einde van de wereld. Nou ja, jij denkt daar anders over (en misschien zou ik dat ook wel doen als ik jou was) maar mensen houden van je om wie je bent en niet om wat voor diploma's je aan de muur hebt hangen.

En trouwens... je zit op school om iets te leren, er zullen geen leraren spontaan in brand vliegen als je een fout maakt; integendeel, dat vinden ze leuk. Dan gaan die kraaloogjes glimmen en dan gaan ze op zoek naar een krijtje (en nee, niet om mee te gooien). Nou je, misschien is dat een beetje overdreven, maar daar worden die mensen voor betaald, om jou uit te leggen hoe het dan wél moet. Als je alles in 1 keer goed deed konden ze net zo goed wegblijven.
Als er een leraar achter mij staat en hij roept "Hee, je hebt een fout gemaakt!" dan zeg ik "Oh ja? Nou, vertel!":p
Je moet niet bang zijn om fouten te maken, iedereen maakt fouten. Het hele leven hangt van fouten aan elkaar.

Jij hebt iets van "Dit is mijn laatste kans, het MOET lukken en misschien lukt het wel niet!" en zo leg je juist een enorme druk op jezelf. Gun het gewoon wat tijd. Natuurlijk, het is nu allemaal nog nieuw en eng, vooral door wat er vroeger gebeurd is. Maar vroeger is voorbij! De school is anders, de mensen zijn anders, de leraren zijn anders, JIJ bent anders. En met jouw ervaringen kun je ook niet verwachten dat je nu naar school gaat en dat dat dan ineens is verdwenen, dat is logisch... maar geef het alsjeblieft wat tijd. De moeilijkste stap heb je allang achter de rug: je zit weer op school! :)

Dat klinkt echt als een model leerling. Houden zo! (y)
Het zou kunnen dat je faalangstig bent. Besef wel dat veel mensen last van stress hebben in bijv. zo'n PTA-week. Wat ik ook merk aan je is dat je met je hoofd al bij zo'n Toetsweek bent! Relaxed, zorg eerst maar eens dat je de weken die daar vooraan af gaan door komt. ;) Juist door jezelf goed voor te bereiden neemt al een deel van de spanning weg. Stress zul je altijd wel ervaren. En in de meeste gevallen zorgt juist die stress ervoor dat je aan de slag gaat. :D Je stelt NIEMAND teleur! Weet je waarom niet? Omdat het jou leven is. Misschien dat je zelf teleurgesteld zult zijn als je het niet haalt, maar ook dit is iets anders dan jezelf teleurstellen. (snap je een beetje wat ik bedoel.. :confused: ) Dat je baalt en het jammer vind als je het niet haalt is dus 'gezond', maar jezelf verwijten maken of denken dat je een mislukkeling bent is NIET gezond. Je doet je best en daar mag je best trots op zijn. Ik ben iig trots op je. :p

Droog:D Ja, mam:p

Maar je hebt wel gelijk ja. Nu moeten mijn ouders nog even kappen met op mijn nek zitten en dan ben ik weer helemaal tevreden met mijn leventje:)

Bij mijn ouders is het momenteel:
*komt binnen* *krijgt gezeik om oren*
of
*komt binnen* *zegt: Ook hallo!*

Blegh, ik zit liever op school momenteel:|:s
Naja, er sprak vandaag zelfs iemand tegen me!:D Maarja, het was ook een anti-sletten type, dus misschien lag het daar aan. Ik zzit echt bij mensen in de klas die denken dat hun uiterlijk hun wel door hun examen zal gaan slepen zeg maar(n) Ik zal het woord hoer maar niet gebruiken:p
Maar echt, het is vreselijk. En ze halen nog net hun neus niet op als je langsloopt. Ieuw!

Gelukkig heb ik vandaag weer wat oud klasgenoten gezien:cool: Ik vind ze wel en het gaat heus wel goed komen. Al ben ik constant bijna te laat. Dan ga ik 5 minuten voor tijd naar school (die is hier aan het einde van de straat) en dan haal ik het telkens maar net:D

:nono: Mensen niet beoordelen op hun uiterlijk! ;)

Probeer gewoon een beetje met iedereen vluchtig contact te maken en je zult merken dat sommige best meevallen als je eenmaal in gesprek met ze komt. Je kunt dan een beetje kijken wie je wel ziet zitten als vriend/vriendin. Niet té kieskeurig worden natuurlijk... :D
Het kost even tijd om iemand te leren kennen, houd daar rekening mee. Hoe zit het met de pauzes? Ben je dan alleen? Of ben je wel een type die ergens bij gaat staan of een vaste vriend/vriendin zoekt? Misschien wacht je alles af... Of vraag je iemand om samen met jou de pauze door te brengen? Ik ben benieuwd... :)

Nee, het is echt zo. Ze halen echt hun neus voor me op. Daar hoef ik dan echt geen contact mee te maken. Sowieso ben ik nooit echt een groepentype geweest. Ik ging met iedereen wel een beetje om.
In de pauzes kan ik dus lekker naar huis. Ik zit er ook niet echt om te springen om contact te maken, simpelweg, omdat ik ze dadelijk toch niet meer zie. Ik heb op dit moment al genoeg aan mijn huidige contacten. Vrienden van mij zitten ook op mijn school en daar praat ik dan gewoon mee. Ik heb gewoon geen behoefte aan die types uit mijn klas. Ik ben zo gewoon niet.

Je hebt geluk dat je dichtbij school woont. Ik was verplicht de pauzes op school door te brengen en als je dan een houding hebt van 'ik hoef jullie niet zo nodig te leren kennen' dan kan het soms erg frusterend zijn om die tijd uit te zitten....
Maar zolang jij er op deze manier geen problemen mee hebt is het goed. ;) Het zou alleen jammer zijn als je doordat je in de pauzes je mede klasgenootjes niet echt kunt leren kennen ook in de klas moeilijker in contact komt met anderen. Ik weet niet of dit zo is, hoeft natuurlijk niet.

Het is niet zo van: Ach rot op, ik wil jullie niet kennen! Maar het is gewoon, dat ik vriendschappen op school niet echt hoog in mijn lijst heb staan. Het zou leuk zijn, maar het is niet dat ik achter iedereen aan ga sukkelen. Sowieso heb je dat ook wat minder op de vavo, omdat iedereen het allemaal meer voor zichzelf doet. Alleen d'r is gewoon zo'n 'popu' groepje.

Er zijn ook wel normale meiden hoor, daar heb ik wel al mee gepraat (WOW!:p) Vandaag vroeg nog iemand of mijn cavia blowde:|:p Vanwege de naam Skunkie. Maar ik heb de naam gestolen van Skunk (stinkdier:p). Maar die persoon dacht aan andere Skunk:p
Naja, om sommige mensen kan ik stiekem wel een beetje lachen. Eén van die popu's beweerde dat De, Het en Een hulpwerkwoorden waren. Dan besef ik dat er met mij nog vrij weinig mis is;)

En hoe zit het met de zenuwen? Denk je al van 'Oh help, hoe moet ik het ooit gaan halen?' of valt dat nu nog mee?
Zo te horen vermaak je je prima! :D Lachen om anderen...hihi...
Meis, ik vertrouw in je. Ga zo door en vermaak je een beetje (belooft?). :)

Kus, Chantal

Die zenuwen? Nee, dan heb ik zoiets van: Wat maakt t ook uit, als ik gewoon vanaf het begin al mijn huiswerk maak en leer, zal het examen niet voor problemen zorgen. Telkens als ik in de stress schiet heb ik zoiets van: Ach, volg nou maar de les gewoon, lompert!

En ik zal mezelf prima gaan vermaken;) Want volgend jaar moet ik nog meer examens doen:P Dit jaar vier en volgend jaar 3:)

Heel veel suc-6 met alles wat er op je levenspad komt!
En zoals je onderschrift al zegt: Leven is net als je neus, je moet eruit halen wat erin zit. :D Hihihi...LOL

Kus, Chantal
(ik zal aan je denken...)

Dank je:D

heyz,

ik heb niet alle berichje hier gelezen, maar ik weet wel een hele boel van school angst af. heb het zelf namelijk ook. ik ben ruim 6 jaar gepest geworden. ben toen bijna een jaar out of running geweest en heb het toen weer opgepakt. ik was heel erg bang dat het weer opnieuw zou beginnen. aan hjet einde van vorig school jaar ben ik tijdens het laatste trimester nauwelijks opschool geweest. heb het toch op een of andere manier weten te halen en doe nu mbo. waar ik gister mee begonnen ben. ben weer heel erg bang. om weer gepest te worden. ik heb nu ook een heleboel littekens in mijn onder armen. wat inprincipe nog een reden kan zijn om mij te pesten. ben nu ook weer door het naar school gaan hartstikke moe. en zit weer in een soort isolement. ik voel niks meer. geen angst geen pijn en al helemaal geen vreugde meer. maar toch probeer ik door te blijven vechten. het heeft mij tot nu toe alleen maar geholpen. ik raad jou ook aan om door te blijven vechten. als je er met mij wat meer over wilt praten kan dat via een pm of via msn: mijn adres is mooiweertjehe@hotmail.com

-x-

Ja, ik snap je wel een beetje. Ik ga dan op z'n hoogst 3 uur per dag naar school en niemand snapt echt goed, dat ik daar behoorlijk moe van kan zijn. Het is gewoon die angst, die je constant op je hoede laat zijn en het zoveel zwaarder maakt dan het is. De mensen die zeggen; "Ach, je moet je gewoon niet zo druk maken." weten niet waar ze het over hebben. Je hebt het hier over trauma's en die gaan niet zomaar 1 2 3 over. Gelukkig weet ik dat wel van mezelf en laat ik het commentaar van anderen lekker langs me lopen.

Ik beloon mezelf ook gewoon met leuke dingen. Ik heb twee verzorgpaarden in Stolwijk waar ik pas naartoe mag als ik mijn huiswerk af heb en ik naar school ben geweest. Deze eis legt niemand anders dan ik zelf neer en ik hou me er prima aan.

Over die littekens kan ik meepraten. Ik heb ze letterlijk en figuurlijk. Papa Roach - Scars is een enorm mooi nummer wat ik heel vaak luister. De mooiste zin uit het hele nummer vind ik: "The scars remind me that the past is real." Het is en blijft een feit. Als ik naar mijn littekens kijk moet ik gelijk denken hoe ik angstig in een hoekje weg zat te kwijnen bij die ene leraar.

Vandaag was ik extra blij want ik kwam al mijn oude klasgenootjes tegen en nog vrienden van de korfbal. Het was zo leuk gewoon. Helaas moet ik constant haasten als ik ze zie. Ik ga namelijk 7 minuten voor de les begint pas van huis vandaan:p De klok op school staat iets achter, dus dan haal ik t makkelijk:p

Wat bij mij ook helpt als ik gespannen wordt is om ff te tekenen. Ik weet van mezelf (ik weet niet of jij dat ook hebt) dat ik toch alle dingen wel weet wanneer ik zit te tekenen. Leraren probeerden mij altijd te pakken als ik zat te tekenen. Dan zeiden ze streng: "Zo Rhianne, ga jij eens vertellen waar ik het over had." En dan ratelde ik dat gewoon op:p

ik vind het heel moeilijk om mezelf met leuke dingen te belonen. door al dat pesten ben ik negatief over mezelf gaan denken en. ik vind op sommige momenten dat ik gewoon niks leuks verdien.

in de klas kan ik niet zitten tekenen. ik moet mijn goede punten halen van het in de klas opletten. wat ook wel lukt, maar dat is schijnbaar ook een reden geworden om mij te pesten. waardoor ik ging spijbelen van school. het is een grote plek vol angsten voor mij geworden. ook dit jaar gaat het weer gebeuren. het pesten dan. het schooljaar is net twee dagen bezig en nu heeft degene die iedereen leuk vind al een hekel aan me. zo ging het tot nu toe bij alle klassen die mij gepest hebben in het begin ook. ik hoop alleen dat ik dit jaar optijd weg ben daar omdat ik mischien een opname krijg. waar ik dan ook heel erg op hoop, ook al klinkt dat heel raar vind ik zelf.

de meeste mensen waar ik bij in de klas heb gezeten wil ik niet meer kennen. en diegene die ik wil kennen kom ik helaas bijna nooit meer tegen.

maar ik moet van mezelf blijven knokken en dat is dan ook een van mijn sterkste punten. door blijven gaan tot het bittere einde :p.

-x-

Hmm, is het voor jou dan ook niet beter om eerst een dagbehandeling te gaan volgen? Oké, je zult een jaartje (misschien langer) moeten missen, maar echt, het resultaat is zo gaaf! Ik zeg dit uit ervaring en veel zul je niet missen. Je zult wat info op moeten frissen, maar mijn spellingtoets, daar had ik 0 fout in en in mijn Engelse toets 1 fout. Ik ben nog net zo als eerst, alleen voel ik me zo lekker in mijn vel, dat ik gewoon zin heb in het einde van dit jaar (positief gezien dan:p) om te kijken wat ik allemaal kan bereiken:D

Weten ze op school van je achtergrond?

Dat kan wel zo zijn, maar een paar 'vrienden' in je klas is altijd wel handig. Niet om je leven mee te delen maar om wat te doen te hebben op school en ze kunnen je ook op je gemak stellen. Ook handig als je een paar aantekeningen niet heb omdat je ff niet opgelet had. Maar het is natuurlijk jouw keuze, als jij liever alleen echte vrienden buiten school wil hebben dan is dat prima.

Zulke dingen zie ik ook altijd aankomen, en vroeger deed ik dan niks en ging ik angstvallig zitten wachten op het pesten. Nu heb de laatste twee jaren er wat aan gedaan en ik word niet gepest. Je kan, als je merkt dat er een groepje tegen je gevormd word, gewoon open en vrolijk blijven. Probeer vriendschappen met mensen uit je klas te sluiten en misschien wel met diegene die iedereen leuk vind. Dit klinkt misschien als slijmerij, maar jij weet toch wel wie je echte vrienden zijn(misschien maak je zelfs wel nieuwe vrienden). Houd je vijanden het dichts bij je zegmaar. Het is goed mogelijk dat ze dan iemand anders gaan zoeken, of hopelijk helemaal niemand natuurlijk, omdat ze merken dat je niet bereid ben als zondebok het hele jaar door te gaan.

Kortom: ga de stijd aan!

ik heb al bijna een jaar in dagbehandeling gezeten. omdat het nu nog steeds niet goed gaat probeer ik een opname te regelen in de viersprong. ben nog altijd op bericht aan het wachten of ik mag komen. dat je niet veel schade oploopt als je een jaar niet kan komen weet ik.

@lotte : ik probeer ook vrienden te worden met een paar uit mijn klas, vanaf het begin al. maar die "kiezen" voor dat meisje. ik zal nooit "vrienden" met haar kunnen worden. ik wil zo ver mogelijk uit haar buurt blijven. jou theorie klinkt opzich wel logisch en ik zeg dit niet vaak maar ik kan niet dichterbij haar komen. ik heb het gevoel dat dat mijn "ondergang" zou worden :|

-x-

Dat zijn geen vrienden, dat zijn klasgenootjes;) Wij lenen van iedereen en alles wat, maar dat noem ik niet vriendschappelijk.
Ik zit verder geen ellende dagen lang op school, maar twee uurtje per dag zonder pauze.
Verder mocht ik een pauze op school hebben, dan heb ik mijn vrienden van korfbal, manege en oude klasgenootjes die op dezelfde school zitten. Dat is dus ook al geen probleem.
Contacten heb ik wel in de klas. Het is niet zo dat ik een loner of zo ben. Ik hoef nooit moeite te doen om vrienden te maken, 9 van de 10 keer komen ze naar mij toe:s Ik heb zo'n bepaalde aantrekkingskracht. Als ik ergens in een vreemde groep sta en iemand wilt een plagerige opmerking maken, dan pakken ze om 1 of andere reden meestal mij. Ik straal iets uit of zo:p

Bij mij of bij iemand anders?
Bij mij iig wel:)

Ik denk dat voor jou op dit moment het beste is om gewoon alles even af te wachten. Nu nog hopen dat de Viersprong snel van zich laat horen en anders proberen ergens anders opgenomen te worden.
Ik heb ook in zo'n soort situatie gezeten en heb gewoon alles over me heen laten komen. Ik werd dan niet gepest, maar ik had wel telkens gezeik op school. De leraren wisten net zo goed als ik dat het op dat moment toch niks zou worden met mij. Ik kreeg extra vrijstelling en als het niet ging, mocht ik gewoon naar huis gaan. Naja, liever niet natuurlijk, maar toch, niemand mocht mij daar houden, omdat het de situatie kon verergeren.

ik weet niet of ze bij jou op school hier vanaf weten, maar ik zou je willen aanraden het wel te vertellen en zeker van die opname die er aan komt. Leraren zullen dan vanzelf de druk bij je weghalen. Ze zullen iets hebben van: Wat je nog mee krijgt is mooi meegenomen, maar ga niet over je grenzen heen.
Zoiets hadden ze tenminste bij mij en nog een aantal mensen die ik ken.

Verwacht niet te veel van jezelf op dit moment, dat leidt alleen maar naar teleurstellingen.

ops chool weten ze er min of meer van af. drie van de vijf leraren die ik komend tremster heb weten al van die eventuele opname. ze hebben allemaal zoiets van probeer wel zo veel mogelijk op te pikken voor het geval er geen opname komt en als ik eventueel terug kom op die opleiding.

mijn moeder heeft vandaag naar de viersprong gebeld, omdat ik nu met school zit weet ik niet of ik voor 500 euro boeken moet kopen als ik er net twee manden zit. die man kan niks los laten of ik wel of niet mocht komen. wel zei hij dat ze me afgelopen maandag besproken hebben en dat ze nu nog ff gesprek gaan houden met mijn verwijzer(vandaag als het goed is) en dan heb ik volgende week al vast staan wanneer het advies gesprek is.

ik laat het nu ook maar allemaal over me heen komen. en word op dit moment zelf dan ook niet gepest, maar inderdaad een hoop zeik. mensen lopen "per ongeluk" tegen me op enzo. ik heb het wel erger mee gemaakt, maar dit soort kleine dingen doen me daar de hele tijd aan helpen herineren. ik ban weer echt bang op school.

helaas ben ik een behoorlijke perfectionist, ik verwacht bijna altijd veel van mezelf. het is voor mij een hele kunst om tegen me zelf te zeggen: mieke, wat er ook gebeurd (bijvoorbeeld met punten op school enzo. maar ook met andere dingen) er is altijd wel weer een andere kans die je kunt grijpen. ik weet dat ik dat vaker zou moeten doen. en er dan ook echt in geloven. maar jah het lukt dus eigenlijk nooit.

-x-

Tja, als het niet lukt dan lukt het niet denk ik. Het hoeft ook niet perse te werken maar het zou iets goeds kunnen doen. Ik ben ook geen specialist op het bestrijden van vervelende mensen maar gelukkig heeft het bij mij voldoende gewerkt.

vandaag ging best redelijk. toen ik op school kwam ben ik gewoon bij de rest van de groep gaan staan. ze zeiden dan wel geen hoi tegen mij maar ook niks van rot op of zo. in de klas sloeg ik echter wel dicht. ik keek zo'n beetje alleen maar recht voor me uit en als ik dan even de klas rondkeek begon zo'n beetje de helft me uit te lachen. hoop daar snel weg te zijn. zoals ik twee posts hierboven al zei.

-x-

p.s. in ieder geval bedankt voor de tip lotte.

Of ik begrijp jou niet of jij mij niet :o... Hebben ze op school een dossier oid van jou waarin staat dat je bent opgenomen, dat je bordeline hebt en dat er op het GSG toen iets is foutgegaan?

Als dat zo is, kunnen die leraren namelijk rekening met je houden, zover jij dat wilt en zover dat nodig is...

Ze weten alles wat ik verteld heb, meer niet. Niet alles gaat ze aan. Maar ze weten van de opnames en zo ja, dus ze kunnen rekening met me houden:)