De tijd.
 

---

Zoals ze daar toen stonden,
stond de wereld even stil.
En als een zachte golf klonk even de bede,
zo hoorde je het wensen van zijn hart.

Alle meningen aan de kant,
verloren momenten ingehaald.
En zo dansten ze
nachten lang
in een seconde.

‘Vergeet de wereld,
met de mensen.
Dat alles mogen ze hebben,
want wij hebben de tijd.’




En zo dansten ze.
Zoals ze daar toen stonden.


---


lang niet meer gepost :) last van een soort writers block maar ik ben weer terug! hier is 't dan, vers van de pers.

De tijd.


jeffrey

(jeffsen_88, Doodle)

:eek:

Op een mooie manier een mooi gevoel omschreven! Dit is een van de weinige gedichten die iets weerspiegelen wat ik heb ervaren op precies dezelfde manier.... Goed verwoord!

"Dansten ze,
nachten lang,
in een seconde."

(y) (y) (y)

Persoonlijk vind ik het een aaneenrijging van clichés...(no offence).

None taken :)

Hm, ik denk dat ik dit gedicht vaker moet lezen om te weten wat ik ervan vind. Het is leuk naar voren gebracht dat er zo ongelofelijk veel om kan gaan in zo'n korte tijd, dat wel. Verder weet ik taaltechnisch ed. nog niet helemaal wat ik ervan vind ;).

Maar sowieso leuk dat je wat gepost hebt! Blijven doen :)!

lees 't nog een paar keer over zou ik zeggen ;) 't is me eerste gedicht weer sinds een maand of 2, en ik zal zeker proberen wat vaker terug te komen!

Ik vind 't wel mooi. Niet altijd even mooi, maar het spreekt me wel aan (en dat vooral nadat ik 't voor de tweede keer las). Soms vind ik een zin onverwacht te lang en dat is jammer, bijvoorbeeld: En als een zachte golf klonk even de bede
Zo vind ik 't ook zonde dat de structuur in 't hele gedicht een beetje onregelmatig is. Maar toch, het doet iets met me :)
Je verwoordt een gevoel dat veel mensen waarschijnlijk kennen.