Het rijmt voor geen meter. Is het wel een gedicht?
 

Ga je mee naar het strand? Morgen?

Laat me hier maar achter zittend op de stoep
Met een kadootje en een handvol nietszeggende zinnen
Ren je weg, mijn afgeknipte vlechten in je rechterhand
Dat heb je vast ergens gelezen.

Ach. Hier zijn lekker toch meer warme steentjes dan in het zand
De beloften breken als kleine schelpjes, vertrapt onder een blote voet
Door iemand met een roze ijsje, een ijsje dat ik hebben wil maar op mijn verbrande schouder valt; een ijsje dat voor ruzie zorgt tussen kleine blote kinderen ;Van een moeder met een tijgerbikini en een Marlboro Light.

Ik wil het meisje met de navel zijn, van de televisie. Klik en verdwijnen. En dan ook zo'n broer met een schuifkastje erbij. En een Russische voetbal.

Rijm is geen stringente voorwaarde om iets een gedicht te noemen.
Jouw tekst heeft zeker wel poëtische potentie, zij het dat het structuur mist en de interpunctie matig is. Toch komt het gedicht 'losjes' op mij over en vind ik sommige stukken erg sterk ("De beloften breken als kleine schelpjes"). Suggestie:

1. Ga je mee naar het strand? Morgen?
   
   Laat me hier maar achter.
   Ik blijf zitten op mijn stoep
   met een kadootje en een handvol lege zinnen.
   
   Ren je weg
   met mijn afgeknipte vlechten in je rechterhand -
   dat heb je vast ergens gelezen!
   Ach.
   Hier zijn meer warme kiezels dan in 't zand.
   
   De beloften breken als kleine schelpjes,
   vertrapt onder een blote voet
   door iemand met een roze ijsje -
   een ijsje dat ik hebben wil,
   maar op mijn verbrande schouder valt.
   Een ijsje dat voor ruzie zorgt
   tussen kleine blote kinderen
   van een moeder in tijgerbikini
   met een Marlboro Light.
   
   Ik wil het meisje met de navel zijn, van de televisie.
   -Klik-
   Verdwijnen.
   En dan ook zo'n broer
   met een schuifkastje erbij.
   En een voetbal;
   een Russische.

Nee, dat vind ik lelijk;
Het lijkt nu inderdaad maar op een gedicht, maar veel te cliché. Bedankt voor de moeite iig.

Ik ben benieuwd hoe je dit precies cliché vind...Het is dezelfde tekst, alleen met meer ritme en structuur.

De vorm blijkbaar :) ik vond m ook een stuk 'zomerse' en vlotter lezen zoals zeventien het heeft bedoeld, het losse er aan had wel wat. Ik kreeg er een dagje strand gevoel bij! :)

"-Klik-
Verdwijnen.
En dan ook zo'n broer
met een schuifkastje erbij.
En een voetbal;
een Russische."

De woord-punt-woord 'structuur'.. daar kan ik niet zo goed tegen (ik lees verschillende LiveJournals (...) en zo'n schrijfstijl gaat zó irriteren na een tijdje) Het klinkt te.. 'afgekapt', te kort. Dat vind ik cliché.

Cliché is in mijn ogen niet per sé problematisch, mits het op een originele manier is toegepast. Persoonlijk vind ik het in deze tekst niet storen - maar dat blijft mijn voorkeur.

Verder zou ik dan in dit geval alleen mijn interpunctie aanpassen, want die puntkomma's lezen bij mij nu weer te hak-op-de-tak.

1. Ga je mee naar het strand? Morgen?
   
   Laat me hier maar achter zittend op de stoep
   met een kadootje en een handvol nietszeggende zinnen.
   Ren je weg, mijn afgeknipte vlechten in je rechterhand.
   Dat heb je vast ergens gelezen...
   
   Ach. Hier zijn lekker toch meer warme steentjes dan in het zand.
   De beloften breken als kleine schelpjes, vertrapt onder een blote voet door iemand met een roze ijsje - een ijsje dat ik hebben wil, maar op mijn verbrande schouder valt. Een ijsje dat voor ruzie zorgt tussen kleine blote kinderen van een moeder met een tijgerbikini en een Marlboro Light.
   
   Ik wil het meisje met de navel zijn, van de televisie. Klik en verdwijnen. En dan ook zo'n broer met een schuifkastje erbij. En een Russische voetbal.

Ja, dat is beter. Gewoon het gedicht zo laten, maar dan met interpunctie.
Want ik vind het een heel mooi gedicht.

Ik ben ook hak-op-de-tak :)
En de interpunctie is bewust 'verknoeid'.

[goed bedoeld][goede raad]
Helaas wijst de praktijk uit, dat je je eerst aan de conventies moet houden, succesvol moet worden, om daarna die conventies pas te kunnen verleggen/doorbreken... Vanuit dit opzicht lijkt het me beter niet te veel conventies tegelijk aan je laars te lappen, zodat je niet als onprofessioneel zal worden versleten.
[/goede raad][/goed bedoeld]

Dat kan je wel bewust doen, maar probeer dan wel te zorgen dat het klopt, vind ik. Kijk, hier bijvoorbeeld:

Als er geen punt aan het einde van de zin staat, moet je de volgende regel niet met een hoofdletter beginnen.

Ik sluit mij in zijn geheel bij alluman aan :o.

Ik ook, moet ik zeggen. Persoonlijk vind ik dat Alluman daarnet een mooi staaltje heeft gegeven over de relatie tussen de eigenlijke vorm van een gedicht en de manier waarop het wordt gelezen. Zelf ben ik geen voorstander van ellenlange zinnen, want dat is werkelijk fysiek vermoeiend en het breekt de concentratie.
Het gedicht zelf heeft ook wel zijn sterke punten. En wat cliché is voor de ene, is dan weer hyperorigineel voor de andere. Kwestie van smaak.

Bedoel je niet mentaal ipv fysiek? Verder ben ik het met mijn bovengangers (Alluman e.v.) eens.

Je hebt volkomen gelijk.
Maar het is zo... verleidelijk ..

(De correct geschreven gedichten hebben het zelfs gehaald tot de Nacht v/d Poëzie :))

Hier stond een discussie over de waarde van Kunst en gedichten. Deze is verhuisd naar een apart topic.