Vliegeniers
 

Stilaan glijden we door wolken wit en je
vraagt me of ik ooit zoiets moois heb gezien
of zulke kleine mensen.
Ook al weet ik niet of het waar is, maar als we
vermoeden dat ze kijken zwaaien we uitgelaten terug.

Je glinstert in het zonlicht, zingt zachtjes voor je uit.

Door je waarnemingen van de wereld die ineens
zo onschuldig blijkt, geloof ik
nu in ongekende mate. In God, wetenschap, liefde
en al wat we achteraf vergaten.

Ik vind het mooi :)
Mooi woordgebruik heb je, en 't leest wel lekker door (hoewel ik de punt in 't midden van de op één na laatste regel niet echt fijn vind, maar dat is mijn mening. En ik weet dat je dat bewust zo gedaan hebt).
Het spreekt me wel aan :)

ik twijfel een beetje over dit gedicht. Aan de ene kant is het goed gevonden. Vooral de woorden, de betekenis van het gedicht. Maar aan de andere kant kwam ik er ook heel moeilijk doorheen. Het loopt niet super goed.

Stilaan glijden we door wolken wit en je
vraagt me of ik ooit zoiets moois heb gezien
of zulke kleine mensen.

dit stukje vind ik een beetje vaag. De kapt de woorden halverwege in de zin af. Het loopt niet echt.
Ik zou het zo doen:

Stilaan glijden we door wolken wit
je vraagt me of ik ooit zoiets moois heb gezien:
of zulke kleine mensen.

das eigenlijk mn enige opmerking. Ik vind niet echt super.

Volgens mij is dat juist een van de delen van het gedicht die wél lopen, niet? Ik heb de zin wat afgekapt door enters op gekke plekken, om het minder goed lopend over te laten komen, maar lees het nog eens, op verschillende manier, oké?

Verder loopt het inderdaad niet al te vloeiend, dit is opzettelijk. Als je meer gedichten van mij hebt gelezen, weet je dat die over het algemeen een echt ritme hebben en daar wil ik een beetje vanaf. Ik wil mezelf nieuwe dingen te leren door te proberen andersoortige gedichten te schrijven, en daar is dit gedicht ook een beetje voor.

Begrijp je? :)

ps. Je hoeft het nog steeds niet mooi te vinden, hoor. ;)

ja ik begrijp het wel, maar het gedicht vind ik nog steeds niet mooi ;).. ik heb idd nog geen andere gedichten van jou gelezen omdat ik sinds lange tijd weer terug ben op die deelforum.
Maar het is goed dat je aan je stijl werkt(y) en mss vind ik het volgende gedicht wel mooi.

Pas na de tweede keer snap ik hem, vreemd want zo moeilijk is het niet. Maar daarstraks was ik misschien wat afwezig oid :).

'Vliegeniers' is een geweldige titel, om maar even mee te beginnen. Ik vind het een leuk idee, 'God' had er van mij niet bij gehoeven omdat ik het verband niet helemaal zie maar ik snap wel dat je er ongeveer mee bedoeld dat zomaar opeens alles lijkt 'uit te komen' en dat je in alles gelooft zegmaar, dat er geen leugens oid. zijn. Dat vind ik positief, qua inhoud is het leuk omdat je het zo luchtig hebt over zweven en dat de wereld dan ineens zo onschuldig lijkt; mensen zouden het vaker in een ander daglicht moeten zien.

Qua verwoording/vorm vind ik het niet geweldig, maar zeker ook niet slecht.

Hey, hier ben ik dan. Ik heb het gedichtje en de kritiek erop gelezen. Over dat laatste heb ik vrij weinig te zeggen, behalve dan dat ik geen voorstander ben van enters op gekke plekken (mijns inziens een lege truc). Een gedicht hoeft echter niet goed te lopen, als het maar loopt - goed is voor modetrutjes en die doen niet aan poezie.

"Ook al weet ik niet of het waar is, maar" lijkt me op het eerste gezicht een zinloos zinsdeel: het voegt niks toe, tenzij je echt heel goed over de persoonsvormen hebt nagedacht en er dus daardoor een of andere boodschap in zit, die ik niet zo 123 vind. Over die persoonsvormen, ik vraag me serieus af wat je voor ogen hebt met "ik" en "je". Ik kan wel een aantal dingen bedenken, "je" is een vogel of "we" is in feite "ik" oid. Het maakt het gedicht interessant, misschien onbedoeld. Ik ben benieuwd iig.

De laatste strofe geeft een mooie wending tot een individu die leert de zaken van buitenaf te zien, lijkt me.