als de dood voor de dood???
 

Persoonlijk heb ik er geen last van, maar uit verscheidene gesprekken heb ik begrepen dat de dood iets beangstigends is...Er is veel verschillend gedachtegoed betreffende de dood...Sommigen geloven dat het leven met daarbij de ziel simpelweg verdwijnt, anderen geloven dat de ziel (oftewel het bewustzijn) 'verdergaat' in een eeuwigheid en weer anderen geloven dat je ziel overgaat naar een andere belichaming om vervolgens eeuwige rust te vinden...Slechts een kleine greep uit de verschillende mogelijkheden na ons bewuste bestaan...

Maar wat mij beangstigend lijkt is niet de onzekerheid die ons geeft wat betreft de dood, maar juist zekerheid...Het verdwijnen van je bewustzijn danwel ziel is uiteraard vreselijk...Ik voel me zelf behoorlijk speciaal en wil niet verloren raken en met logisch gevolg vergeten worden (geen arrogantie maar slechts eigenliefde)...Maar een grotere kwelling is de gedachte aan het voortleven in eeuwigheid...Weet je wel hoe lang dat is???

Ben jij als de dood voor de dood??? Of heb jij een rotsvast vertrouwen en zekerheid die je gerust stellen???

Wat er na de dood gebeurt kunnen wij niets over zeggen, omdat we er geen getuigenverslagen van hebben.

Het is dus niet relevant.

Ik ben niet bang voor de dood.

We kunnen het niet weten maar ik denk dat als je doodgaat je lichaam en je hersenen stoppen met werken en je niets meer ervaart. Het bestaan van een ziel, als iets dat je dood overleeft, is nog nooit aangetoond.

edit: op het moment dat je dood bent kan je daar ook niet meer bij stilstaan, omdat je doodzijn niet kan ervaren is er ook geen reden om er bang voor te zijn

Die eerste hoofdzin van jou noemt men ook wel een Bananenzin: "bananen houd ik niet van". Gangbaar in de spreektaal, zonder meer ongeoorloofd in de schrijftaal. Je laat die hoofdzin bovendien volgen door een bijw. bijzin van reden, terwijl het verband tussen hoofd- en bijzin logischerwijs oorzakelijk is. Gangbaar in de spreektaal, stellig niet in de schrijftaal. :D

Na deze niet ter zake doende, maar hopelijk informatieve woorden, nu enige hopelijk niet niet relevante. Hoe is het, dat jij uit het feit, dat iets niet het object van kennis kan zijn, concludeert, dat hetzelfde niet het subject van relevantie kan zijn? Of is deze vraag ook niet relevant? :D

normaal ben ik niet echt bang voor de dood, maar ik sta er dan ook nauwelijks bij stil.

maar vorig jaar bij een geschiedenisles zat ik ineens met de gedachte van hoe het zou zin als er nu dus ineens een meteoriet binnen zou knallen en de hele klas overhoop zou knallen en dat soort gedoe allemaal. toen werd ik echt even bang en zat ik een paar keer zwaar adem te halen. niemand merkte het alleen mn leraar keek me effe bezorgd aan. maar toen ging ik weer aan het werk, maar de gedachte dat het zomaar eigelijk ineens voorbij kon zijn bleef bij..

Hoe moet het dan wel? Zo?

"We kunnen niets zeggen over wat er na de dood gebeurt, want er zijn geen getuigenverslagen over."

Citaat:

Na deze niet ter zake doende, maar hopelijk informatieve woorden, nu enige hopelijk niet niet relevante. Hoe is het, dat jij uit het feit, dat iets niet het object van kennis kan zijn, concludeert, dat hetzelfde niet het subject van relevantie kan zijn? Of is deze vraag ook niet relevant? :D

Waar ik op doelde is dat het nadenken over, danwel anticiperen op de gebeurtenissen na de dood zinloos is.

nee ik heb absoluut geen angst voor de dood, is ook nergens voor nodig en zoals een wijze man ooit zei : de dood is gewoon een afslag op de o zo lange weg.

Dood is niets waar je bang voor moet zijn omdat je het op dit moment niet kan ervaren/ en voorals nog is er niets bewezen zodat we kunnen aannemen dat het niet zo zou zijn.

de dood is alleen de dood voor je na bestaanden (trademark)

Ik ben niet bang voor de dood , maar wel bang dat mijn dood veel pijn gaat doen en wellicht te lang duurt om te sterven,enz

De dood is niet mijn angst , maar een pijnlijke dood wel

Voor de dood ben ik niet bang.
Ik ben wel bang dat ik dingen die ik heel graag wil doen niet zou hebben gedaan, omdat ik dingen zou denken als "ach, dat komt nog wel, doe ik ooit nog wel eens" of het niet zou durven doen op een bepaald moment en dingen blijf uitstellen.

Dat je bijvoorbeeld 80 bent en zo ontzettend spijt hebt dat je iets niet gedaan hebt omdat je het niet durfde of dat het er niet meer van gekomen is.

Maargoed, dit was niet relevant.

Nu, dat we ons niet kunnen anticiperen op wat er na het leven gebeurt, dat wil niet zeggen dat het niet relevant is.

Ik ben niet bang voor de dood, ik ben uberhaupt nergens bang voor, dus waarom voor de dood wel?

Vroeger was ik nog bang voor de dood. Nu niet meer, ik heb geaccepteerd dat zelfs niets niet erg is, en onvermijdelijk.

Steeds meer mensen maken "bijna dood ervaringen" mee, en ik moet zeggen, wat zij dan meemaken klnikt best bevredigend.
lekker naar de hemel, en daar je talent gebruiken en rest in peace,

er was een programma over , klonk allemaal mooi,maar of het waar was

als je dus niet naar de hemel gaat maar op 1 of andere manier permanent word gewist dan maak ik me wel zorgen

als de dood zo is als voor je geboorte vind ik het oke, wat daar had ik geen problemen mee. Ik ben alleen wel bang dat ik dood ga voordat ik alles heb gedaan wat ik wil doen in mn leven

Gedurende ons leven is het irrelevant.

Twee keer juist, me dunkt! "Want" is een nevenschikkend voegwoord. Zou je de zin, net als in het geval van "omdat", willen onderschikken aan de hoofdzin, dan had je "doordat" kunnen gebruiken. Maar dat is natuurlijk een kleinigheidje. :D

Wat maakt dat nou uit.

Ik ben bang voor de dood waarom, weet ik niet. Het liefst zou ik een jaar of hondertduizend willen leven. Ik wil zien hoe de aarde op ten duur verandert. Of de mensen evolueren en het lijkt me leuk om meerdere (stuk of 20) studies te doen. Ik wil eerst alles (zoveel als mogelijk is voor een menselijk wezen) weten en dan wil ik pas de geheimen van de dood kennen. Ik ben dus bang om te vroeg te sterven. maar dat gebeurt toch want, een leven van zoveel jaar is niet wegelegt voor een mens. :(

bang zijn voor de dood is imo nogal onnodig
hij komt vanzelf...en hij lijkt me zelfs heel mooi
op een of andere manier kijk ik er wel naar uit
noem het nieuwsgierigheid

EDIT: wat niet betekent dat leven niet leuk is. ik vraag me alleen af of het leven op aarde niet een heel klein onderdeel is van een veel groter leven op plekken 'elders'. mja het is best vervelend om zo een nieuwsgierig mens te zijn :)

Niet mee eens. Is iets waarvan je zeker weet dat het komt, irrelevant? Dat wat het is onbekend is, is waar. Maar het is een situatie die zich zeker zal voordoen en het is daarom de moeite waard om erop te anticiperen, voor zover dat mogelijk is.

Eigenlijk vind ik doodgaan niet zo erg , maar je bent er de volgende dag zo kapot van!

En is het tevens de moeite waard om het uit te stellen , en er daarom enigzins bij stil te staan. Anticiperen is eigenlijk onmogelijk , tis beter te anticiperen op het leven om je heen. ;)

Ik ben bang voor de dood. Ik ben bang dat ik mijn levensweg op een nutteloze en onverwachte manier moet beëindigen. Ik ben bang dat alles nutteloos geweest zal zijn. Ik ben bang.

Het is echter totaal niet mogelijk. Dus... wat is je punt?

Ik ben er nooit bang van geweest en ben het ook nog steeds niet. maar ik vraag me wel eens af of het uit zou maken als je samen met iemand sterft. ervaar je het doodgaan dan wel samen of ben je je dan al snel van niks meer bewust..?

ik ben bang dat ik niet genoeg gedaan heb in mijn leven en dat ik nog heel veel zou missen in het leven dat ik eigenlijk had moeten leiden. Dat is waar ik bang voor zou zijn. Niet de dood zelf - denk ik.

Ik weet niet zeker dat ik dood ga. Eerst zien, dan geloven.

ben ik heel makkelijk in: ik merk het tegen die tijd wel.

ik ben bang voor de dood. niet zozeer om zelf dood te gaan, maar om mensen van wie ik hou dood te zien gaan. meestal denk ik er niet over na. Als ik erover nadenk word ik enorm bang.

Voor mezelf zal het weinig uitmaken zodra ik dood ben hoe ik dat beleef. Daarom ben ik er niet 'bang' voor. Wel zou ik het jammer vinden als het vroeg zou gebeuren (zegmaar voor mn 70ste).

Ik ben niet bang voor de dood. Ik vind het nog altijd beter dan het alternatief; voor eeuwig leven. Het lijkt me dat je je dan uiteindelijk doodverveelt.

En waarom zou je er bang voor zijn als je er toch niets aan kun veranderen. Dan kun je het beter maar gewoon accepteren. Wat trouwens niet betekent dat je niet het beste moet maken van je leven. Ik probeer er nog wel eruit te halen wat erin zit.

Als je kijkt naar de verschillende mogelijkheden die er zijn, is er idd eigenlijk geen enkele bevredigende oplossing. Of je leeft voort voor eeuwig, of je verdwijnd voor eeuwig. Bijde zijn 'eeuwig' waardoor het beangstegend klinkt. Hoe dan ook we kunnen er niets aan doen, het is zoals het is en we komen er allemaal vanzelf achter.

Het hoeft niet eeuwig te zijn als je in reïncarnatie gelooft . Het proces duurt wel eeuwig , energie gaat nooit verloren , het veranderd alleen van vorm en positie. ;)

Volgens mij ga je na een enkele duizenden levens, wanneer je dan nagenoeg perfect bent, naar en soort hemel waar je eeuwig leeft. Ik weet het ook niet precies hoe reincarnatie werkt maar eeuwig is het wel.

Waarom bang zijn voor iets dat onafwendbaar is?

Ik ben niet dood voor de dood. Je kan er toch niks aan doen. En wat er met me ziel gebeurd? Geen iedee. Ik denk dood is dood hoe kan je ziel leven als je dood ben je hersens zijn toch dood :confused: :nono:

Omdat het pijn doet?

Sommige mensen geloven dat een "ziel" blijft leven nadat het lichaam sterft. De "ziel" is een vorm van oneindige energie , tenminste volgens sommige mensen dan ;)

Ik ben niet bang voor de dood, ik krijg het alleen benauwd als ik er aan denk dat de mensen om mij heen ook dood gaan (waar ik dus heel veel van houd).

Of er na de dood nog iets is weet ik niet, geen getuigen.
Maar goed, dat is misschien ook een kwestie van er wel of niet in geloven..?

Ik kan niet anders dan hopen dat de dood een gelukzalig, ontspannend gevoel oplevert.

Ik denk ook niet dat je zult verdwijnen als je dood gaat. Het kan toch niet zomaar zijn dat we hier zonder reden zijn? Er moet iets heel bijzonders achter zitten.

Reïncarnatie heb ik helemaal geen zin in. Gewoon lekker naar een of andere hemel waar je de mensen die je wilt zien kan zien en waar je je gelukkig voelt.

Ik ben niet bang voor de dood, of voor het doodgaan op zich. Noch ben ik bang voor wat er met mijn ziel gaat gebeuren.
Als er helemaal niks met me gebeurd als ik dood ben is dat prima. Geen hemel of wat dan ook, maar daar heb je geen last meer van.

Als mijn ziel wel naar een andere plek gaat, zoals hemel of een andere vorm van eeuwig leven, dan heb ik daar wel wat meer moeite mee. Eeuwig is eeuwig lang. Wordt dat dan eeuwig plezier, eeuwig vervelen, of het allerergste; eeuwig verdriet?

Kan je gillend gek worden van verdriet in het hiernamaals???

Ik ben niet bang voor de dood zelf. Soms wel dat ik te vroeg dood ga en daardoor te weinig heb gezien of/en meegemaakt. Maar om wat er na de dood gebeurt, maak ik me niet zo druk.

Natuurlijk ga je te vroeg dood Vice, want je kunt namelijk nooit genoeg zien van het leven, en daarom zal iedereen altijd te weinig meemaken/zien/beleven. Zelfs mensen die echt veel hebben meegemaakt in hun leven kunnen nog wel iets opnoemen dat ze willen zien (als ze hard nadenken). Maar ik snap wel wat je bedoelt, maar op die manier kan je altijd wel bang voor doodgaan zijn.

Dat is wel zo, maar ik heb het meer over de kleine dingetjes. Natuurlijk kan een mens niet alles meemaken, maar iedereen heeft wel iets wat die wil doen. Dan heb ik het niet over grote dingen zoals wereldreis maken, beroemd worden, de wereld redden, maar simpele dingen zoals een leuke studie volgen, met vrienden op vakantie gaan of een gezin stichten. Iemand die op z'n 15 al gestorven is, heeft nooit de kans gehad om zoiets mee te maken.

Zelf heb ik wel bij dingen waar ik me dan erg op verheug. Dan zou ik het gewoon jammer vinden dat ik dan net voor dat iets sterf.

1 tip voor de jonge mensen van een "ouwe" knakker ;)

Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je gedaan hebt in je leven en er van leren , dan spijt hebben van de dingen die je niet gedaan hebt en de rest van je leven afvragen : "wat als ik ......gedaan had?" ;)

Ik kan bijvoorbeeld bij de puntjes invullen : een bepaalde studie ;)

ja Vice, je hebt wel gelijk.

en "ouwe" knakker, jij hebt ook gelijk, maar een bepaalde studie zie ik nou niet echt als iets waar ik spijt van zal hebben als ik die niet gedaanheb. Hoogstens dat ik me dan af zal vragen wat voor leuke baan/ervaringen ik heb gemist dankzij de gemiste studie

Het was ook maar een simpel verbeeld. ;)

De dood is de enige zekerheid die we hebben in dit leven.
Voor de 1 is dit beangstigend voor de ander niet. Ik denk dat dit veel met levensbeschouwing te maken heeft. als je in een hemel gelooft zal je minder bang zijn voor de dood dan wanneer je dat niet doet, tenminste in de meeste gevallen denk ik.
Zelf hoop ik echter toch dat het na de dood gewoon voorbij is en dat ik daarna niet nog ergens heen moet, ik denk dat ik het hierna wel goed geweest vind. Ik hoop natuuurlijk wel dat ik dan op een voldaan leven kan terugkijken. Als dat niet zo is ben je denk ik wel banger voor de dood.

Ik ben niet bang voor de dood. Ook niet al zou er helemaal niets zijn. Alleen maar leeg en zwart en stil. Je bent dan tenminste dood, en je voelt niets, dus er is niks om bang voor te zijn.

De psychologie zegt wel dat de dood de moeder is van alle angsten. Ik geloof dat liefde de tegenhanger van angst is. Dat perfecte liefde angst volledig weg kan nemen. Want angst heeft vaak ook te maken met straf. Ik geloof in iemand die de dood heeft overwonnen en de grootst mogelijke liefde voor zijn medemensen heeft laten zien, want je kunt volgens mij niet meer van iemand houden dan dat je bereid bent je leven voor iemand te geven. Ik ben niet meer bang voor de dood.

ik ben niet bang voor de dood, als ik dood ga ga ik dood, zo simpel klinkt het ,zo simpel zal het zijn.
Ookal wil je het niet, het gebeurt ooit toch wel,wat daarna is weten we niet,maar de kans lijkt mij zeer aannemelijk dat er gewoon niets is, net zoals er niks was, voor mij dan, voor mijn geboorte.Dus ach...