Verguld.
 

Mijn navel lekt lekker, droog,
want de douche huilt voor mij.
Ik ben de navulverpakking die overloopt
van pek, die verwatert van verdriet.
Kunstmatige traanstormen vermengen
zich met haar lentewolken, verwaaien
in kolken door de kracht van de aanblik.

Haar aanblik, ik ben vervuld.


Een vluggertje.

:cool:.

Heel goed geschreven, zo met 'navel/navulverpakking/vervuld'. Gaat het puur alleen om het gevoel dat je krijgt als je doucht en dat je daardoor even 'alles van je af spoelt', of gaat het ook om een liefde voor 'haar' (of is dat enkel het water?).

Mooi om te lezen (y).

Wat heerlijk om weer eens wat van je te lezen en je bent het nog niet verleerd :D. Het is wat xineof zei, dat spelen met navel / navulverpakking en vervullen, heel intelligent hoe dat aan het eind terug komt, zonder dat daar zo overduidelijk irritant de nadruk op komt te liggen. Ook heerlijk die terugkerende 'v'-klank die zijn hoogtepunt beleeft in: verwatert van verdriet. Verder weet ik eigenlijk niet meer wat ik erover wil zeggen, behalve dat ik hem geweldig vind.

Ja het gaat ook over 'haar', want douchen doe je alleen. Daarna komt zeg maar een ontmoeting oid, die het alleenzijn doet vergeten.

Bedankt voor de reacties, ik had niet verwacht dat-ie een beetje zou aanslaan. (: