Piano Lerares
 

Hoe haar vingers zachtjes de pianotoetsen strelen,
ze zich in haar hoofd mee laat voeren met de klanken
Samen dansen onze handen een vloeiende quatre mains
- haar spel is meer zelfverzekerd dan mijn spelen -


Hoe haar lichaam één wordt met zelfgemaakte toon
weergalmend door een bijna onnatuurlijke kracht
De snaren aangeslagen op meer dan gebruikelijk niveau
- haar preludes maken mijn pogingen doodgewoon -


Hoe haar handen ditmaal geen tere klanken voortbrengen
maar haar spel nog nooit zo gepassioneerd mogen bemerken
Op mijn lichaam spelen haar vingers de beroemde componisten
- Samen de vloeiendste quatre mains als ik me erin mag mengen -

Wat mooi, hoe je dat pianospel samen laat gaan met die passie. Hulde voor de stijlmiddelen en rijm, ik vind de herhaling van de strofebouw prachtig en de rijm is heel gaaf: de eerste/vierde regels die telkens rijmen zijn mooi, maar ook de vele klankrijm is érg sterk. Die klankrijm vind ik nog het leukste aan het gedicht denk ik.

Een mooi gedicht, ik heb er echt van genoten (y).

Ik heb er lang over na zitten denken. Het idee zat al heel erg lang in me hoofd. Heb er als eens eerder over proberen te schrijven, lukte me toen niet.

Na het horen van een bepaald nummer dacht ik ineens weer aan mijn 'idee'. En daar ontspon zonder al te veel moeite ineens dit gedicht :)

Dankjewel voor je positieve en enthousiaste reactie :bloos:

Offtopic: Oh, het is niet autobiografisch ;)

Jij hebt 'La Pianiste' duidelijk nog niet gezien ;).

Want?

Was ik maar een piano...:o

Ik vind het heel mooi. :) Ik had het al een paar keer gelezen voordat ik nu reageer. Af en toe mis ik ritme, maar dat geeft niet, want het woordgebruik maakt alles weer goed.