ruzie thuis
 

heej ,

de laatste tijd gaat het echt niet goed thuis, nouja, laatste tijd, zo gaat het al ongeveer een jaar of 2. maar het word nu steeds erger. mijn moeder en ik hebben overal ruzie om en het dreigt nu echt slaande ruzie te worden dat we elkaar willen aanvliegen. mijn zus is een paar jaar geleden uit huis "geplaatst" omdat ze ook niet langer thuis kon zijn. ze heeft toen in fasen geleerd om op zichzelf te gaan. (1 of ander traject van jeugdzorg?) ik denk niet dat dat voor mij mogelijk is, want daar heeft mijn moeder volgens mij gewoon geen geld meer voor, of i.i.g ze is niet van plan zich ook blauw te betalen aan mij.

maar ik weet echt niet wat ik moet doen, want het word steeds erger en erger, kom ik ook ergens voor in aanmerking? ik zou het liefst niet meer thuis willen wonen, want dan gaat het echt eens mis, maar ik zou niet weten wat ik moet doen.

ik hoop dat jullie mij kunnen helpen, (ik word trouwens met 9 dagen 16)

misschien is een begelid wonen project iets voor jou. ik zelf weet er niet zoveel van af. maar een vriendin van mij gaat dat geloof ik misschien doen. anders moet je daar maar via internet wat dingen over op zoeken. en kan het niet eventueel vergoed worden door een verzekering???

hoop dat je snel een oplossing vind

-x-

Als ik jou was, zou ik overleggen met mensen die er verstand
van hebben of die je kunnen doorverwijzen naar mensen met
verstand ervan, zodat je kan kijken wat al je mogelijkheden zijn,
en die je ook gelijk kan helpen daarbij... (via huisarts of mentor
of ... ?)

Waarover of waarom is het dan ruzie? En hoe komt het dat het steeds weer ruzie is?

Heb iets gelijkaardigs hier.

mijn zus heeft dus een begeleid wonen project gedaan, lijkt mij ook wel wat, maarja, geld he, ik weet niet hoe dat gaat.
en inderdaad, ik zou graag met mensen willen praten die er verstand van hebben, me kunnen helpen, huisarts is geen optie want ik vind dat gewoon een rotkerel, en mentor, ja we hebben een coole mentor, maar ik ben net nieuw op school dus...en wie onze vertrouwenspersoon is weet ik niet.
maar misschien dat ik met de vertrouwenspersoon van mn oude school kan gaan praten? geen idee.

en ja wat voor ruzies, eigenlijk gaat het helemaal nergens over, we maken elkaar gewoon gek. maar het lijkt me niet normaal als die ruzies zo erg zijn dat ik na denk over weglopen enzo...

iemand?

nou waarom reageert dr niemand?

Jullie houden een machtsstrijd. En die zul je van je mama nooit-ooit winnen, heb ik geleerd. Ergens anders wonen kan denk ik nouwelijks op jouw leeftijd. Kijk of je een paar dagen bij een vriendin kan slapen
Dan als je weer thuiskomt, mijd je je moeder net zolang tot ze weer aardig doet.

hmzz..machtsstrijd, ja zou kunnen, maar dan onbedoeld. en je tip...lijkt me niet zo`n juiste eigenlijk :s

welkom in mijn wereld.

mijn papa word al boos als ik op de bank zit met mn voeten wijd vooruit zodat hij er niet door kan. mja dat hij zo lui is om er niet effe over heen te stappen

hey,
Ik zit in een soort gelijke situatie. Heel erg kut idd. Bij mij is het al een jaar of vijf bezig, maar het is het afgelopen halfjaar zodanig uit de hand gelopen dat ik nu uit huis ga, begeleidwonen.

Maar tis niet makkelijk en ik weet vooral nog niet heel erg veel van het financiele deel. Mara daar zal je zus waarschijnlijk wel meer over weten :) Tja, en hoe het is als je moeder weigert te betalen weet ik niet, maar ik denk dat daar wel iets gevonden op kan worden. Misschien dat ze dan afstand van ej moet doen ofzo, kweet het niet...

Maarja, wat anderen ookal zeiden, ga praten met iemand die er meer verstand van heeft. Wie je vertrouwnespersoon is op school zal zo uitgezocht zijn en waarom zou je niet naar je mentor toegaan als je een leuke hebt, wat maakt het uit dat je nog niet zolang les van hem hebt. Daar zijn mentoren voor ;)
En verder kan je volgens mij ook bij jeugdzorg terecht.

Maar wat ik me dan afvraag, hoe is het bij je zus dan gegaan, kan zij je misschien niet helpen, want ze is uiteindelijk toch door hetzelfde heen gegaan.

Maarja, sorry, ik kan je verder niet erg helpen, omdat het bij mij ook nog vaag is over wat er nu gaat gebeuren, maar ik raad je wel aan om met iemand te gaan praten.

Sterkte

en je kan me ook pm'en als je wilt *knuft*

ik heb het met een collega van mij erover gehad (zit bij mij op school) en wij hebben niet zo`n leuke vertrouwenspersoon, hij doet een beetje alsof je overdrijft enzo.
en de mentor, tja, ik wil liever ook niet meteen als een "probleemleerling" overkomen op school enzo, en ik ken mijn mentor amper dus...tja.

mijn zus kan mij niet echt advies geven, bij haar is het allemaal heel snel gegaan en al weer een paar jaar geleden.
wel zei ze dat ik gewoon naar het ziekenhuis moest gaan en zeggen dat ik met een psycholoog moest gaan praten.
zij konden dan kijken of het nodig was of ik uit huis moet, en helpen dingen op een rijtje te zetten enzo.

opzich lijkt het mij wel fijn om met n psycholoog te praten, maar ik heb liever niet dat mn moeder hier vanaf weet dan... :s
ik weet het ook echt niet. de 1e dag kunnen mijn ma en ik het normaal tot goed met mekaar vinden. de andere dag wil ze me dr weer uitschoppen en wil ik haar wel in mekaar slaan ofzo :s
echt vet vaag, en vermoeiend. ben net aan havo 4 begonnen, vol goede moed maar de thuissituatie helpt niet echt mee.

Naast de tip van Quiana (hulp zoeken bij mensen die er verstand van hebben), zou ik proberen in alle situaties waarin een ruzie dreigt te ontstaan denken aan het volgende: "Kun je de ruzie vermijden, doe het dan. Dit klinkt simpel, want je wil geen ruzie, maar vaak ben je koppig en wil je je gelijk halen: Gevolg, ruzie. Zet je over die koppigheid en denk 'pfft, doe wat je wil, ik weet dat het niet zo is, ik ga de discussie niet aan, ieder denkt wat zij/hij wil denken en het bespaart me een hoop gezeur'. "

Vrijwel elke ruzie is te vermijden, als je over je eigen woede kan zetten. Dit is natuurlijk geen lange-termijn oplossing, maar is een zeeeer tijdelijke oplossing, zodat je een echte langdurige oplossing kan zoeken, zonder steeds ruzie te hebben.

Kijk het sowieso nog wel een poosje aan. Ik denk dat het je moeder erg veel pijn doet om te zien dat het nu ook tussen jullie misgaat en dat ze daarom weer extra snel boos is. (Ook ouders zijn slecht met logica). En je bent ook in de puberteit waardoor de wrijving ook veel meer is, dat is kut, maar wel waar. Ook ik zou uit huis worden geplaatst, maar dat is nooit doorgegaan (tot mijn spijt). Je kan ook, voor weinig geld, gewoon een paar weken uit huis gaan, bij familie logeren of via een stichting. Kies niet meteen voor helemaal uit huis, als je daar eenmaal aan begint kan het nog al mis gaan. Zo ken ik een meisje bij wie dat gebeurde door wat misverstanden, haar ouders werden uit de ouderlijke macht ontzet en door haar voogd belandde ze in een inrichting voor moeilijk opvoedbare kinderen waar ze bijna elke dag in elkaar geslagen werd. Dat is uiteraard een heel extreem voorbeeld, maar het gebeurd. Doe Voorzichtig. Ook met je moeder, ook zij voelt zich er vast niet prettig bij. Als het echt echt echt niet meer gaat zal er zeker een mogelijkheid zijn om begeleid kamerwonen te doen, al zal je dan waarschijnlijk ook zelf geld moeten verdienen voor dat project.

ik ken net verhaal. ik zelf heb het ook meegmaakt. ik heb eerst in een o en o project gezeten en na 9 maanden ben ik naar het traject zelfstandigheids training gegaan. dus daar leer je op je zelf te gaan wonen. maar let wel op bij o en o komen vooral kinderen die in een justieel traject zitten en de meeste hebben een voogd(ik was de enige die er geen had). ik zelf was er gekomen met een psygisch probleem en om daar dan tussen te zitten..... ik zat er overegens via het ggz. niet via jeugdzorg!

eeuj

ik noemde de situatie met mijn moeder eerst ook ruzie, maar nu is het gewoon haat. Ze verpest mijn humeur (wanneer ze kan) en kwetst mij, kraakt me vrienden af, is dun als een lat en altijd op 'dieet', altijd gestresst, interesseert zich niet in me, helpt me niet (tenzij het moet van me pa).
Kortom: ik zou eigenlijk alleen met me vader in huis willen wonen (maar die is om duistere redenen met me moeder getrouwd) of ik wil het huis uit...

Maar waarheen? Een jeugdhuis? Daar hebben ze al mee gedreigt, alleen verder dan dat zijn ze niet gekomen. Ik ga nu gewoon me eigen gang: en dan ook echt! Ik ga gewoon het huis uit wanneer ik wil en blijf bij mensen die wel om me geven en wel voor me zorgen en bij wie ik me wel goed voel. Alleen als ik huiswerk moet maken ben ik thuis. Maar dan sluit ik me op in mijn kamer. :) Nog maar 3 jaar. Dan ben ik weg. En kom niet terug.

hee bedankt voor jullie reacties,

ik hou ook heel erg veel van mijn moeder, en vandaag gaat het weer goed, en ik wil haar ook geen verdriet doen door dr alleen achter te laten. maar toch, die ruzies, zo zwaar dat!
ik denk dat ik eerst gewoon met iemand, psycholoog? ofzo ga praten, en dan zie ik wel verder.

en @fade of light
I get your point, ik probeer ook vaak ruzies te negeren, maar als het echt onterecht is, dan knapt er op een gegeven moment gewoon wat en barst ik los

(y) goed zo.
probeer er het beste van te maken, hulp is nooit verkeerd, en als het echt niet gaat dan gaat het niet. Maar geef niet te snel op, jij bent vast heel anders dan je zus. Die ruzies zijn natuurlijk verschrikkelijk, uiteraard dat je op gegeven moment knapt, maar als je een maal echt weg gaat, ga je ook echt weg, en dat blijft je hele leven zo.