Last van jouw geweten?
 

Ik vraag me af wat het ergste is wat jullie ooit gedaan hebben.
Dan bedoel ik wel het ergste volgens jullie principes.
Leg anders even dat bepaalde principe uit.

Wat voelde je als je ermee bezig was? En hoe dacht je erover als't net voorbij was, veel later...?

Heb je daardoor je principes verlegd? Of gewoon verschrikkelijk veel last van jouw geweten gehad of nog steeds?

Hoe zou je het anders kunnen aangepakt hebben?
Welke raad zou je aan anderen meegeven?

Het ergste wat ik ooit heb gedaan is vrijen zonder condoom (en nog wel met een jongen die ik niet écht kende en waarmee ik op dat moment geen relatie had!).

Het was mijn eigen schuld. Ik had een rot dag, was het zat dat ik nog steeds zat met dingen die jaren geleden gebeurd waren (zoals aanrandingen) en wou voor mezelf bewijzen dat ik er overheen was... :rolleyes:

Die jongen liep met me mee naar huis vanuit school. Ik wist dat hij me leuk vond, maar ik zag het niet zitten tussen ons. Toch begon ik hem te zoenen toen ik in de box stond om mijn fiets erin te zetten. Het ging allemaal heel snel. Ik dacht niet verder na en van het één kwam het ander. Een paar seconden stonden we erbij stil dat we geen condoom hadden, maar we gingen gewoon verder... (STOM)

Ik had achteraf niet echt spijt, maar had wel last van mijn geweten. Zoiets doen is absoluut niks voor mij! En later kwamen er een aantal mensen achter, maar niemand die geloofde dat ik me zo gedragen had...hahah...ik, die 2 keer nadacht voordat ik met een jongen zou zoenen... :)

Agh, gebeurd is gebeurd. Liever had ik het niet zover laten komen. Nu deel ik een verleden met een jongen waar ik niks voor voelde. :s Sletten-gedrag, maar goed...

Mijn raad aan anderen is daarom ook: Denk goed na voordat je met iemand naar bed gaat en alsjeblieft gebruik een condoom! Voor je eigen veiligheid, maar ook om de kans op zwangerschap te voorkomen.

Ik heb veel erge dingen gedaan die ik nu nooit meer zou doen, de meeste dingen hadden te maken met haatgevoelens en andere met drugs etc.

Toch heb ik geen last van mijn geweten, ik schaam me niet voor die dingen, want dat waren in het verleden beslissingen van mij dus toen was ik ook gewoon mezelf.

Ik mag dan wel veranderd zijn, maar schamen voor eerdere beslissingen is niet eerlijk tegenover jezelf. Ik zie nu ook pas in dat veel beslissingen van vroeger 'verkeerd' waren, maar dat kan ik ook nu pas weten.

Ik heb nu bijv. om leren gaa met haatgevoelens en weet dat wraak geen zin heeft. Ook zie ik dat mensen wel degelijk van mij houden maar ik heb ze uit eenzaamheid niet met liefde behandeld.

Ik wist natuurlijk wel dat drugs niet goed was maar daar heb ik toen ook bewust voor gekozen.

Er is wel 1 ding waar ik nu nog steeds last van heb en dat is hoe lelijk ik tegen mijn ouders heb gedaan. Nu heb ik ze alleen maar lief. En vroeger voelde ik dat ook wel zo omdat ze me niet begrepen, maar toch heb ik er last van...

het ergste dat ik gedaan heb is een trieste poging mezelf te vermoorden. En ik heb nog iets ergs gedaan maar dat kan ik nog steeds niet uitspreken.

Het was geen principe om het niet te doen. Ik heb alleen bij het tweede last van mijn geweten. Bij de zelfmoordpoging achtervolgen schimmen uit het verleden me nog steeds. Dat is het verdriet en de pijn. Het andere is schuldgevoel en gewetenslast omdat ik iets slechts ten opzichte van anderen heb gedaan.

Van beiden heb ik toch geen spijt. Deze dingen hebben me gemaakt tot wat ik ben, ik denk dat het zo moest zijn. Er is geen weg terug en dus is spijt een zinloze verspilling van energie. Mijn zelfmoordpoging heeft in een klap een eind gemaakt aan al mijn depressies en mijn puberteit. In zoverre heb ik dus een deel van mn doel bereikt. Het andere leert me dat je jezelf kunt verbeteren, slechte dingen hoef je niet te blijven doen.

En toch, hoewel ik geen spijt heb, zijn de gedachtes aan de tijd dat ik deze twee slechte dingen deed, pikzwart en de herinnering verstikt me nog altijd als ik eraan terugdenk.

gewetenslast is erg, als je iemand niet meer in de ogen kan kijken.

Whaha, dat ga ik hier echt niet neerzetten.

Laf hoor!

OTPQ: Om maar even tegendraads te zijn: Nee
(met hoofdletter)

Schrijf het dan ook meteen met de laatste n.

Neen.

:)

Keb geen geweten.

Ik heb zowieso nergens spijt van... ook geen gewetenslast omdat ik heel lang gewoon nergens meer om gaf...

en als ik wat slechts deed kon ik dat voor mezelf altijd heel makkeiljk rechtvaardigen... eigenlijk nooit echt veel aan geweten gehad dus...

nu komt daar ineens verandering in :o

'k Heb zwaar last van mijn geweten.

Overlaatst kwam ik een dronken man tegen op weg naar huis.
Ik moest een eindje te voet en hij bleef maar lullen. 'k Heb geprofiteerd van het moment en om een sigaret gevraagd.
Hij had geen meer, maar wou er wel (door mijn subtiele hints) kopen voor me. 'k Heb lekker met zijn 50 euro een nachtwinkel binnengestapt en peuken gekocht. Om mezelf nog een beetje te troosten heb ik hem dan maar één gegeven.
't Wisselgeld heb ik wel eerlijk teruggegeven...

Die avond was ik al niet te goed bezig. 'k Heb nog mijn ex gezien en met hem naar bed geweest, terwijl ik maar al te goed wist dat hij een relatie heeft nu.

Mijn zus is te weten gekomen dat ik die ex gezien heb, maar weet er verder niet al te veel over. 'k Heb mooi van niets gebaard.
Zwijgen is ook liegen...(n)

Pf, 'k denk wel dat ik slecht bezig ben.

Zelfs als ik nog bezig was met die zaakjes, voelde ik me er al niet goed bij..en dan nog te bedenken dat ik mezelf als eerlijk en open beschouw..ahum. :o

Misschien is het iets heel stoms ofzo, maareh...

Toen ik een jaar of 10 was, was ik aan het spelen met een vriendinnetje en een vriendje. We liepen wat rond en zagen toen een vogelnestje. En die jongen wilde dat vogelnestje dus hebben. Heeft die vriendin van mij met een stok dat vogelnestje proberen te pakken. Dat viel dus. En er zaten dus jonkies in. Die zag ik voor mijn neus naar beneden vallen op de stenen. Ik meteen huilen en ik voelde me heel erg schuldig, omdat ik er bij was. Ik denk er nu zelfs nog ooit aan. Die vogeltjes zijn dus overigens uiteindelijk gestorven. Als ik er nu weer aan denk krijg ik weer de kriebels. Ik voel me er nog steeds erg schuldig over, ook al was ik het niet die dat nestje pakte.... Maar toch. Ik zie dat beeld nog steeds voor me.

Dat ik heel erg gelogen heb tegen een vriendin. het ging best ver en over iets ernstigs. Uiteindelijk heb ik het opgebiecht en ze was niet boos. Ik voelde elke keer zoveel haat voor mezelf als ikloog. Wat ik ook op mijn geweten heb is een keer uitgaan. Ik had 1 boterham gegeten en in 1 uur zes glazen bier en amaretto naar binnen gegooid. die nacht in totaal 6 keer over mijn nek gegaan, paar keer waar mijn moeder bij was. Ik mocht die avond niet drinken van mijn ouders, dus ik voelde me alsof ik verraad had gepleegd.

last van mijn geweten... als ik lieg, of dingen doe waarvan ik weet dat ik er iemand pijn mee kan doen. Maar echt ernstiege dingen niet.