My England live
 

My England live

My England live,
For I shall bleed.
But rise again,
From underneath.

The wounds will heal,
The pain will ease.
Fit leaves will grow,
The ill disease.

With Zephyrus,
Wind from the West.
All will be warm,
All will be blessed.

Still am I not,
Who I erstwhile was
I’m just a vague shadow,
A blast from the past

The thing I hate;
To be once more
The lady,
From the other shore

Note: Je moet het op z'n Brits lezen anders rijmt het niet :o Amerikanen zeggen blaèst from the paèst, Britten blahst from the pahst. (ongeveer)

Nice, mooi taalgebruik en t loopt lekker. Krijg er een fijn gevoel bij, geen idee waarom though:P

Apart :D zo was ie niet bedoeld. Maar mooi dat jij je er wel een fijn gevoel bij krijgt. :)

Ik ben reuzebenieuwd hoe je hier zo op komt. Heeft het iets met je eigen achtergrond te maken?

Ik zal later goed op je gedicht reageren, maar nu moet ik aan het huiswerk.

leest lekker (y)

Mooi gedicht :)

Maar ik zie het nut van op z'n brits lezen niet :p
"blast" rijmt ook in het Amerikaans op "past".
En "was" rijmt ook in het brits niet op "past" ;)

Maar was rijmt meer op past als het op z'n Brist wordt uitgesproken ;) :o

Succes met je huiswerk Xineof :D ben al klaar.
Mede daarop is het geïnspireerd, was zo de Canterburry Tales ed. aan het lezen en ik dacht, ach, waarom niet Engels dichten. Het is niet helemaal mijn achtergrond (nog niet). Als ik klaar ben met studeren wil ik heel graag emigreren. Ik weet niet, als ik in Engeland ben voel ik me thuis, dus ik wil niets liever dan daar zijn. En in dit gedicht is de persoon er ook geweest, maar moest voorgoed terug naar 'the other shore', Nederland. Maar ik hoop dat ik daar wel kan blijven wonen ;)

ach, het maakt eigenlijk ook niet uit ;)

Zelfs op z'n Amerikaans is het een mooi gedicht ;)

haha dankje

Ja sorry, over het hoofd gezien :o.

Nu snap ik het gedicht heel wat beter, ik heb er nu ook een veel duidelijker beeld bij, dat van de 'droom die gaat uitkomen om te voorkomen dat..., en dan al die kenmerken van het leven hier die worden genoemd'. Soms vind ik dat er een beetje naïviteit uitspreekt; dat alles daar zoveel beter is en de stemming meteen zou omslaan, maar aan de andere kant is het gewoon een hele grote liefde voor een land, wat prachtig is.

Het doet me zelfs een beetje denken aan het boek 'Een Keltische jeugd', daarbij gaat de hoofdpersoon naar Ierland, zijn vaderland, en wordt hij er als landloper weer uitgezet waardoor hij er niet meer terug mag komen.