Over de onmacht, en wat het met je doet.
 

Ik zou willen schreeuwen
willen janken, van verdriet
Verdrinken in mijn eigen tranen
zonder dat een ander ziet

Want een ander zou nauwelijks
bevatten wat ik nu van binnen voel
Een ander zou niet kunnen weten
wat ik met mijn woorden nu bedoel

Ik sta alleen te schreeuwen
met mijn lege handen, vol verdriet
En ik weet niet eens meer zeker
of het beter is dat niemand ziet

Dat niemand ziet dat ik nu strijd
tegen wanhoop sterk van kracht
Dat iedereen gewoonweg denkt
wat een ander altijd heeft gedacht;

Want ach; ze is zo vrolijk, zo sociaal
kan haar omgeving zoveel geven
Is zelden kwaad of ongelukkig
en geniet echt van dit leven...

mwah, opzich best mooi geprobeert maar ik vind hem nogal saai. je gaat heel lang over 1 onderwerp door en voor mijn gevoel buit je het teveel uit. Opzich zeg je er wel veel mee maar aan de andere kant ook weer niet. ik kan het niet precies uit leggen maar het is gewoon het gevoel.