me moeder is een *******
 

Wat zou je doen als je net anorexia overwonnen hebt en je moeder roept (neej erin wrijft) dat je 'weer op je oude gewicht- of nee- meer bent, he'. En je kwaad aankijkt als je uit school komt en brood wil pakken voor het eten en je dan 'dik vindt'...
WAT DOE JE DAN???

Verklaar jezelf nader, in plaats van het weergeven van een opwelling waar niemand wat aan heeft.

Waarschijnlijk zou ik me zelf uithongeren en in het ziekenhuis terecht laten komen. Dat zal haar leren!

Niet dat jij dat moet doen hoor. Jij moet gewoon er met iemand over praten die je moeder effe wijst op de gevaren van anorexia. En daarna kan je misschien naar een échte dieettiste gaan. (ook als je niet dik bent, het kan je helpen om weer gezond te gaan eten)

1. Scheld niet op je moeder, ben blij dat je er een hebt.
2. Je zou haar kunnen uitleggen dat je een moeilijk probleem hebt overwonnen en dat je door haar gedrag weer zou kunnen terugvallen in een oude verleidelijke gewoonte, wat je echt niet wilt.

1) Normaal doen.
2) Met haar praten.
3) Accepteren dat ze zo nu eenmaal is, en het je niet aantrekken. Je wordt er sterk van, wat ook een pluspunt is en
4) Geestelijk mishandeling kun je ook aangeven....

Zegen ach mens val dood tege haar zeggen... me spullen pakken en weg gaan...

mezelf nader verklaren....

totally inlove ...

net weer gelukkig...

en ik eet normaal... alleen jah... 3x zoveel als eerst, maar dat is nog niet veel...

mijn moeder is heel anders dan ik... najah.. dan de 'ik' van nu.. toen ik anorexia had vond ze me wel aardig... :( nu krijg je mij gewoon niet meer op een dieet en ik wil niets meer horen over dunner, dikker, afvallen... snap je?
en me moeder kan ik het niet vertellen. ik kan haar zoenzo niets vertellen want dan weet de hele straat het.

denk je dat ik het mijn vriend kan vertellen? of gaat hij zich dan onnodig zorgen maken?

Niet naar haar luisteren. Zo lang je niet weer anorexia krijgt is het goed.

Je moeder uitlachen en vrolijk de boterham verorberen.

Of met haar gaan praten of haar gewoon negeren.

Inderdaad. Het is hardstikke goed van je dat je het hebt overwonnen, dus zorg nou alsjeblieft dat je er nooit meer in terug valt. En het zou helemaal niet erg zijn als jij of iemand anders je moeder eens goed duidelijk maakt dat zulke opmerking simpel weg niet kunnen. Zelfs niet als grapje of zo.

leren schrijven

dr uitschelden dat ze echt te dom is en vervolgens uit huis lopen

oh well, als t vaker gebeurt zou k t ff bij iemand van school (of iemand die je geholpen heeft met t overwinnen van je anorexia) melden en vragen of ze tegen je ma willen zeggen dat ze dat soort idiote dingen niet moet zeggen.

niemand heeft me kunnen helpen, want niemand wist ervan... sommige hadden een vermoeden maar dat werd nooit bevestigd... ik ga haar negeren. Net bij het eten ging ze weer verder, dit keer over de verkeerde vrienden die ik heb etc. maar dat zijn tenminste echte mensen ... zij is een..... maar goed... ik denk volgens haar toch alleen maar aan mezelf, dus ga ik dat nu ook doen... en me niet laten verminken door haar.

tnx voor het luisteren en reageren in ieder geval...

iedere dag thuis komen met een patatje met extra mayo :D

en dan bij iedere warme hap, de heete lucht in dr gezicht uitblazen :D

ohja en dan als ze wat wil zeggen moet je net eerder zijn en zeggen "Op naar de 80 kilo! :D"

Beseffen dat je niet op de wereld bent om je moeder te plezieren.

Ik denk dat je beter met je moeder kan praten en alles kan vertellen wat je dwars zit, dan hier gaan schelden dat je ****** is.e

oh kan dat... praten... dat wordt smijten met spullen.. maar lief dat je reageert... :)

uitleg: gisteren heb ik een sleutelbos tegen me aan gesmeten gekregen omdat ik riep dat ik me vriendje miljoenen keer belangrijker vond dan zij... :s

:D ja waarom ook niet...!

Begrijp je dat niet dan? Ok, dat fysieke geweld is niet nodig (valt het gooien van iets onder fysiek geweld? naja boeit niet).
Maar je kwetst je moeder enorm door zoiets te zeggen.

Ik geloof niet dat je wil dat je zo'n slechte relatie hebt met je moeder, het liefst zou je ook leuk met je moeder kunnen praten als het goed met je gaat en serieus over je problemen praten als het minder goed gaat, zoals nu. Hoe doe je dat? Niet door te zeggen dat ze niks voorstelt.

Jij vindt het erg dat je moeder je op je gewicht hamert, daar werd je erg boos om. HEtzelfde doe je bij je moeder door te zeggen dat je je vriend veeeel belangrijker vindt. Waarom kwets je haar op die manier?

jezus dat is gewoon ziek van dr dat ze dat soort dingen gaat zeggen
terwijl het juist veel beter met je gaat nu.

vraag haar gewoon eens of ze soms WIL dat jij aan anorexia lijdt
(lekkere moeder is het dan)
want ik zou echt compleet uit me vel springen als ik na zo'n moeilijke
periode dat soort idiote opmerkingen naar me hoofd gesmeten kreeg.

Op vakantie (toen ik aan een ondergewicht leed) zei ze dat ik er mooi uitzag nu. Maar ik heb foto's gezien en ik zag eruit alsof ik slaaptekort had. (ieder zijn eigen smaak blijkbaar) En toen ik voor de zoveelste keer een ijsje weigerde vroeg ze ineens: je hebt toch niet iets als anorexia he? Ik wist niet wat ik moest zeggen en keek maar naar de grond. Eigenlijk wilde ik dat ze het wist en me zou helpen. Maar zelfs toen ik haar vroeg of ik niet te weinig at zij ze: 'Nee. Je eet wel genoeg. Als je maar niet meer gaat eten. ' En toen werd ik helemaal erg, omdat ik dacht dat ik nog steeds te veel at... hoe dom.. Maar ik geloof dat ik wel sterk genoeg ben om haar opmerkingen te negeren. Als ik haar zie 'dieten' en hoor zeiken over dik worden herinnert dat me er weer aan hoe ik dus niet wil zijn. Ik heb nu een (bijna) vriend en die zorgt heel goed voor me. Ik hoop dat ik het hem ooit kan vertellen. :)

Ze laat me kiezen. Of ik doe, denk en ben als zij. Of ik blijf mezelf en hou mijn vrienden.

Wat ook best zou kunnen is dat je moeder evengoed anorexia heeft.

De korte, en duidelijke beschrijving.

==> ander forum

Broodmes in d'r rug en verder eten.

Touw om je nek, en jezelf verhangen.

mannen....

Vrouwen zijn gewoon niet pragmatisch.

sarcasten in het algemeen ....

Jij vond jezelf ooit mooier wanneer je dunner zou zijn.
Zij vindt dat nu.
Jij had toen een probleem.
Zij heeft dat nu.
Jij bent er toen vanaf gekomen met of zonder hulp.
Zij moet er nu vanaf komen met of zonder hulp.

En aan wat voor hulp heeft ze het meest? Steun. Iemand die niet doet wat ze zegt, maar wel naar d'r luistert en d'r uitlegt dat ze om d'r geeft ed en d'r uitlegt dat jij erg ziek zal worden als je minder gaat eten.
Door te zeggen dat je vriend honderd malen belangrijker is dan zij steun je d'r niet echt...

Ik wil me er even mee bemoeien,

Moeders zijn moeilijke vreemde wezens dat weet ik.
Ik heb mijn moeder verloren en daarom kanik er ook niet tegen als mensen op hun moeder schelden.

Maar wat jouw moeder doet is echt niet tof, kan je niet met haar praten, schrijf haar dan een brief, ik merk aan je schrijven dat je het wel erg vind dat het niet goed gaat tussen jullie.

Je meoder is ook een mens dus ik denk dat je haar wel geraakt hebt dat je hebt gezegt dat je meer om je vriendje geeft dan om haar.

Face it ze is je moeder je moet nog een heel mensenleven met haar door.. ALs zij niet de stap zet doe jij het dan..

D'r moeder zit verkeerd, zij niet...

Djeezes.

dus? Als iemand verkeerd zit, moet je diegene dan niet een beetje helpen?
Je kan wel hard gaan schelden en roepen dat je vrienden honderd keer belangrijker zijn dan jij, maar denk je dat ze daar wat mee bereikt?
Dan bevestig je het beeld van d'r moeder alleen nog maar meer. Dat vindt ze helemáál dat d'r dochter veel leuker was toen ze nog mager was (toen hadden ze immers hetzelfde doel en werd daar geen ruzie over gemaakt).

wat ben jij vreselijk hypocriet

Waarom ben ik dan hypocriet?

Jaaa bitchfight!

vroeger had ik vriendin met nogal eetstoornis, toen ik een keer met haar naar huis ging pakte ze toen ze thuis kwam 1 koekje haar moeder: ja neem nog maar koekje krijg je nog een dikkere reet. zij zei nix en ik ben compleet tegn haar uitgevallen (niet slimme actie als t niet eigen ma is) maar goed die avond hebben ze gesprek gehad en dat hielp.

ga een volwassen gesprek aan. geef je ma geen schuldgevoel en veroordeel haar niet maar leg netjes en rustig uit dat je het er moeilijk mee hebt als ze zulke opmerkingen maakt. leg uit waarom en wat je precies(!) niet leuk vind. je ma zal er vast reden voor hebben, misschien heeft ze rare manier van helpen (typisch ouderstrekje) of heeft ze problemen met haar eigen gewicht. als je een volwassen gesprek voert zonder schelden ed zal ze vast naar je luisteren en je hopelijk tegemoet komen. laat haar ook haar woordje doen btw.

Pakkende topictitel wel.

Weet je moeder überhaubt wel dat je anorexia had? :confused:

Een beetje respect tegenover je ouders is ook niet verkeerd...

Tegenover begrijpende ouders, idd.

Ouders hebben zelf een bepaald ideaalbeeld en sommige ouders vinden mensen bijv. al snel "te dik". Mijn ouders ook hoor, die hoor je bij het minste beetje vet dat ik heb al zeggen van "jeetje, dat hoor je niet te hebben op jouw leeftijd." Gelukkig trek ik me daar weinig van aan en vind ik het juist mooi als mensen wat molliger zijn. Probeer ook zo te denken, jij hebt je eigen ideaalbeelden waar je aan wilt voldoen en die hoeven niet per se overeen te komen met die van je moeder. Je moeder wil afvallen en vindt het mooi als jij dun bent, nou, jij vindt van niet!

Jouw moeder is waarschijnlijk nogal met haar eigen uiterlijk bezig en wil altijd slank zijn, blabla. Nou ja, niets mis mee.. maar ze heeft waarschijnlijk niet goed door dat ze die dingen niet tegen je moet zeggen en dat jij daar nogal gevoelig voor bent.
Wat helpt is haar dat gewoon te zeggen.. vertel in een rustig gesprek dat je het niet fijn vindt dat ze iedere keer zulke opmerkingen maakt en dat het erg belangrijk voor je is dat ze daarmee stopt.

Daarnaast kun je proberen iets minder fel op haar te reageren als ze iets zegt.. het zal wel erg verleidelijk zijn omdat zij jou ook pijn doet met dingen die ze zegt en omdat ze in jouw ogen maar zeurt over je vrienden enzo.. maar probeer het anders een beetje te negeren.. laat het langs je heen gaan, knik af en toe een beetje, maar reageer niet meteen heel opgefokt op alles wat ze zegt. Dat kost jullie beiden alleen maar heel veel energie.

tegenover je dochter ook niet

Ho effe. Die moeder moet d'r dochter helpen en niet andersom. Nu is d'r dochter eindelijk van de anorexia af en dan hoor je als moeder je dochter te steunen en niet zo achterlijk te doen tegen je kind. :nono:

Respect moet je verdienen... Als je moeder je zo behandelt, verdient ze dat niet.

Respect verdien je niet door een speciaal iets. Daarnaast is ze al heel wat jaartjes moeder van haar.
Ik zeg dit niet om de TS af te vallen, want wat haar moeder zegt vind ik ook niet kunnen, maar respect baseer je niet alleen op het feit dat haar moeder dit zegt.

ik zou nog meer gaan eten :P