Ouders (rolleyes)
 

Mijn ouders hopen stiekem dat ik een andere vriend vind.
Mijn vriend studeert (waarschijnlijk nog 3 jaar) en ik ben werkende (heb mijn diploma behaald dit jaar). Ik ben dan ook 2 jaar ouder dan mijn vriend. We zijn intussen al 2 jaar samen.
Het is waar dat ik vaak betaal als we uitgaan of iets gaan eten maar ik heb daar geen problemen bij.
De idee dat de man werkt en voor de vrouw zorgt blijkt dus nog steeds in velen (niet alleen mijn ouders denken er zo over) vastgeankerd. Hoe langer hoe meer gaat de vrouw werken, net als de man. Ik ben iemand die het zélf wil doen, ik hoef niet onderhouden worden op kosten van een man, zoals het vroeger wel vaker gebeurde. Ik vind dat zowel de vrouw als de man elkaar moet aanvullen op dat vlak, de ene betaalt eens, de andere een andere keer.
Gisteren kreeg ik een hevige ruzie met mijn ouders. Omdat ik alleen wil gaan wonen en ik genoeg geld verdien, en omdat ik eindelijk eens onafhankelijk wil zijn van hen. Ik vertelde ook dat mijn vriend me zou vergezellen. Het enige wat ik te horen kreeg was "zie maar dat hij ook zijn deel betaalt, en je moet niet denken dat wij je een cent geven".
Is dit nou hoe een normale ouder met zijn kind omgaat? :rolleyes:

waarschijnlijk vinden ze het gewoon erg dat je het huis verlaat. En dat je prioriteiten niet meer bij je ouders ligt , maar eerder bij je vriend.

Laat ze even wennen, ze reageren er met de tijd wel anders op, denk ik...

Ik vind het niet normaal dat je ouders zo reageren op je besluit iig.
Ik weet niet hoe precies de situatie is en hoevaak je dingen betaalt, maar als jij wat meer kunt missen dan hij, vind ik het wel goed dat jij betaalt voor hem, maar dat moet natuurlijk ook niet in alle gevallen gebeuren, want het moet natuurlijk niet helemaal scheef gaan. Omdat jij werkt en hij studeert heb jij idd wat meer te besteden, dus dan is het wel begrijpelijk.
Maar waarom vallen je ouders er dan zo erg over? Het lijkt me dat je het er wel met je vriend over hebt gehad en dat hij van zijn stufi een deel van de huur betaalt, wat hij anders kwijt zou zijn aan een kamer e.d.
Dat lijkt me iig wel redelijk, net als met eten, want anders komt het wel onloisch verdeeld op mij over.
Als die allemaal het geval is vind ik dat je ouders juist blij moeten zijn dat je op eigen benen wilt staan, watn dat betekent dat je volwassen bent en zelfstandig kunt leven.
Het kan zijn dat je ouders 'hun kleine meisje' niet los kunnen en willen laten en bang zijn dat je verkeerde dingen gaat doen. Praat hier uitgebreid met hun over, desnoods met je vriend erbij en leg het uit hoe jullie het aan willen gaan pakken en stel ze gerust dat het allemaal goed gaat komen.

Zeurende ouders die niet kunnen accepteren dat hun dochter ook ouder wordt.

Ik dacht dat dat regel was, en niet uitzondering.

Dat je ouders jou niet gaan onderhouden lijkt me niet meer dan normaal. Wat ik uit je posts begrijp is dat je oud zat bent om jezelf te onderhouden. Bovendien werk je er ook voldoende voor.
Dat het onderhouden van jouw vriend niet de zorg is van jouw ouders is ook helemaal waar. Jullie moeten zelf toch zien hoe je in je levensonderhoud voorziet. Óf hij zal er flink bij moeten gaan werken, óf jij onderhoudt hem, óf hij zoekt zelf maar mensen die hem willen helpen (zijn eigen ouders bijvoorbeeld). Maar de reactie van jouw ouders lijkt me niet meer dan logisch.

Maar of jij nou voor hem gaat betalen is natuurlijk jouw eigen zaak. Je bent ook daar oud genoeg voor om dat zelf te bepalen.

mijn ouders hebben het ook niet echt voor mijn vriendje denk ik. Hij is marokaan. Mijn ouders denken vaak aan die welgekende vooroordelen --> laaggeschoold, lui, geen vrijheid voor de vrouw,... maar dat is niet waar; bijvoorbeeld, ik moet niet vragen aan mijn vriendje "mag ik ... " . OK hij heeft beroeps gedaan, maar is vastbesloten om in het onderwijs te gaan net als ik

okeoke, wat ik wou zeggen is: mijn ouders zeggen dat niet tegen me, maar ze laten het merken. Ze hebben mijn vriend heel graag, maar ze hebben gewoon schrik voor mijn toekomst.

Dat is denk ik ook bij jou het geval. Ze willen het beste voor je.
Als je vriend afstudeert en werk heeft zal het tij wel keren. Dan kan hij zijn steentje bijdragen en tonen dat hij niet afhankelijk is van jou.

Als jij het geld hebt, kunnen ze jou niet tegenhouden. Misschien moeten ze wel gewoon met eigen ogen zien hoe het gaat als je op jezelf woont, dan slaan ze wel om...

Dat ze bepaalde dingen zeggen is misschien wel logisch, maar dat het meteen een ruzie moet worden vind ik eigenlijk niet zo logisch. "Denk maar niet dat wij je een cent geven" klinkt toch behoorlijk vijandig zeg maar. :s

Maarja ik denk dat ze bang zijn dat je de verkeerde keuze maakt door voor je vriend te betalen. Ze willen waarschijnlijk wel iets aan jou geven, maar niet als je hem gratis bij je laat wonen, ofzoiets.
Wel jammer dat ze jouw keuzes niet respecteren en meteen zo moeten reageren, maar na een tijdje trekt het vastwel weer bij. :)

Ik weet natuurlijk niet wat de TS gezegd heeft, maar bij een heftige ruzie zijn er meestal 2 mensen die niet echt op redelijke manier met elkaar praten. In dat geval vind ik de bewoordingen 'denk maar niet dat we je een cent geven' niet bijzonder vijandig.
Ik zie het mijn ouders ook nog wel zeggen en zou er niet van onder de indruk zijn.
Ik vind ook dat de leeftijd van de TS in gedachte moet worden gehouden. Ze heeft geen leeftijd ingevuld, maar is 22 (toch?).
Dan mag je ook wel eens zelfstandig worden zonder dat je ouders je daarbij nog moeten financieren (laat staan je vriend).

nee vind ik niet. je hoeft het niet te menen maar ik zou tegen ze zeggen dat als ze later zorg van mij nodig hadden, ze daar ook niet op hoefden te rekenen (voor het geval er reacties komen dat je zo niet met je ouders omgaat) tgaat erom dat ze zich ff realiseren dat het niet normaal is hoe ze reageren.

crisis :eek: meen je dat serieus?

Als ik ouder was en mijn kind vertelde mij dat, dan kon ze direct het huis uit. Of ze dat nou al van plan was of niet!!

Je ouders zorgen al tig jaar voor je en omdat zij op een moment vertellen dat het over is met die financiële steun (ookal brengen ze het dan op een rottige manier) dan ga je toch nog niet van dergelijke dingen zeggen?
of ben ik nou de enige die dit echt te achterlijk voor woorden vindt?

Nee, ik ben het volledig met je eens.

Ouders moeten er mee leren leven dat je zelfstandig wordt. De een heeft het daar moeilijker mee dan de ander. Het is voor hun ook best een grote klap dat je opeens niet meer thuis woont. Bij studenten gaat dat vaak geleidelijker. In het begin komen ze bijv. nog elk weekend thuis en op een gegeven moment mogen hun ouders in hun handen klappen dat je nog 1x per maand komt.

Ik denk ook vooral dat ze problemen hebben met het feit dat ze jou nog wel willen steunen, terwijl dat niet nodig is, maar dat dat geld dan rechtstreeks naar je vriendje gaat en dat vinden ze niet heel gaaf.
Laat vooral aan je ouders zien dat je niet hun geld nodig hebt om te leven, dan zullen ze wel langzaam bijdraaien.

Ik zie het probleem niet. Die ouders zijn niet blij met haar jongere vriend die in hun ogen op haar zak teert (en dat lijkt ook zo te zijn), zij dreigt nu ergens te gaan wonen waardoor ze nog meer financiële lasten op haar schouders krijgt en die ouders vinden dat niet leuk en dat zeggen ze. Zo onvriendelijk waren ze nog niet eens.

Wel nu, Ik heb er geen ervaring mee maar het lijkt me niet normaal hoe ze reageren. Het lijkt mij dat een ouders hun kinderen steunen.

En ook al mogen ze je vriend niet, dan nog vind ik het raar om te gaan zitten stoken ofzo, jij hebt toch voor hem gekozen en ik vind die keuze moet iedereen respecteren of ze het er mee eens zijn of niet.

(behalve misschien als hij je moeder bestolen heeft ofzo dan vind ik dat ze wel mag zeggen dat 't een lul is)

crisis kan je niet lezen?

ma wat ik probeer te zeggen is, stel dat je ouders jou een keer financieel nodig hebben dan zeg je toch ook al niet bij voorbaat dat ze daar niet op hoeven te rekenen?

Ja idd.. ze reageren gewoon ontzettend fel naar mijn idee. Dan kun je als dochter wel volwassen moeten reageren en het allemaal begrijpen enzo, maar dat geldt dan net zo goed voor die ouders vind ik.

Dat vind ik ook, ik moet al twee jaar lang luchten dat ze het eigenlijk niet zo hebben voor mijn vriend. Hij heeft een diploma als kok, tot juli heeft hij een heel jaar in een restaurant gewerkt tot 's avonds laat waar hij genoeg verdiende om de huur te betalen. Nu is het andersom dat ik verdien en hij studeert dus dat is op zich geen probleem.
Het probleem ligt enkel bij mijn ouders, ik ben hun gezaag zo ontzettend beu dat ik er niet meer wil over praten met hen, ze staan op een andere golflengte. Mijn vader is altijd diegene geweest die werkte, mijn moeder huismoeder van 5 kinderen. Het is waarschijnlijk moeilijk voor hen te beseffen dat mijn vriend jonger is en dat ik als het ware werk en hij niet. Ik ben het zodanig beu dat ik geen enkel woord meer van hen hoef te horen hoe zij daarover denken. Totdat ik het huis uit ben, misschien dat ze er dan anders over denken.
Dat ze mij tenminste eens iets gunnen, vrijheid en een goeie vriend, dan zou ik niet zo praten over hen.

Bedankt voor jullie reacties alleszins :)

Ik kan prima lezen. Heb de stukjes dat je het niet meent en dat het puur is bedoelt om hen wat duidelijk te maken ook echt niet over het hoofd gezien.
Maar toch kan ik het me niet voorstellen dat je zoiets zou zeggen tegen je ouders. De boodschap (die je niet eens meent) is imho veel te erg voor hetgeen je hen duidelijk wil maken.