Iemand ervaring?
 

Hallo iedereen,

Ik heb vandaag weer een gesprek met psychologe gehad.Samen met de arts is besloten dat ik soort van avondbehandeling krijg. Drie avonden per week, van 4 tot 9.

Nu vroeg ik me af of er mensen hier zijn die dat hebben gehad? En hoe dat hun is bevallen. Hoe groot is zo`n groep? Wat voor therapieen krijg je daar? IK neem aan dat je daar ook moet eten? :S.....

Alle info is welkom :)

Liefs Aboe

Nog nooit van gehoord, ben er ook wel nieuwsgierig naar:)

ik heb wel therapieen gehad maar dan s'ochtens maar dat zou wel het zelfde zijn.

je hebt dan in verschillende soorten dingen. van muziek en knutsel therapie. tot sport en sociale vaardigheden. assertivieteits training. je krijgt ook opdrachten mee en je gaat die ook 1 keer of zo in de week bespreken. je gaat het over je problemen vertellen. waar overgens niemand van de groep iets tegen iemand anders buiten de groep over mag zeggen. ze mogen ook niet zeggen dat ze je uberhaubt kennen van de groep.

waarvoor ga je in behandeling? ( niks nieuwgierig hoor ;) )
En succes he!!!

luna_p meestal zeggen ze dat niet voor dat je in behandeling gaat. of je moet er in dag en nacht therapie gaan. (kom ff niet op de naam) dan word je na verloop van tijd in gedeelt!

waarvoor zou je uberhaubt naar een psych. gaan?

Geef eens een reden waarom niet?

uhm....misschien praten om geholpen te worden uit, waar zijn die mensen anders voor, dus een beetje een dom antwoord, srry hoor!!!

Misschien kan ik wat voor je opzoeken... volgens mij is het bij dit soort therapie de bedoeling dat je alles zegt wat je te binnen schiet (de gedachtes die we normaal voor ons houden). er is een speciale benaming voor. ik kom later terug.

Omdat een psych. je nog gekker maakt dan je bent, of hij doet je denken dat je gek bent.
Het is echt zo'n modern iets om bij het minste of geringste naar een psych. te gaan, ik vindt het onzin, je kan net zo goed met vrienden of familie gaan praten.

Oke, hoe kun jij oordelen dat het voor het "minste of geringste is"

Als je nu eens niet dit topic zou vervuilen met een discussie die geen enkel verband heeft met de vragen van de topicstarter... open dan maar een eigen topic (y)


@ TS: Met 'avondbehandeling' als zoekterm vond ik vrij weinig. De algemenere term daarvoor is deeltijdbehandeling. Hierbij had ik meer succes :)


Uit een verklarende woordenlijst van Altrecht:

deeltijdbehandeling
omvat onderzoek, behandeling en zorg gedurende tenminste vier uren aaneensluitend per dag. Dus geen overnachting en geen 24-uurs zorg.


En een vrij uitgebreide uitleg over deeltijdbehandeling:

Deeltijdbehandeling in GGZ

Wat is een deeltijdbehandeling in de ggz?
Bij deeltijdbehandeling volgen mensen met psychische problemen een of meer dagdelen per week een intensief programma. De behandeling kan bestaan uit (groeps)psychotherapie, medicijnen, creatieve therapie, arbeidstherapie, psychomotorische therapie en gesprektherapieën om de sociale vaardigheden te vergroten. Therapieën vinden zowel in groepen plaats als individueel. Cliënten komen daarvoor naar een instelling voor geestelijke gezondheidszorg. Het is dus een vorm van hulpverlening tussen ambulante ggz en klinische behandeling in de ggz in.

Deeltijdbehandeling is bedoeld voor mensen met psychische problemen die niet genoeg hebben aan regelmatige gesprekken met een hulpverlener, voor mensen die een opname achter de rug hebben en nazorg nodig hebben en voor mensen bij wie een opname het gewone leven te veel zou ontwrichten. Men kan thuis blijven wonen en werk, studie en/of verzorging van kinderen combineren met intensieve behandeling. Bovendien kan men proberen in de eigen omgeving problemen op te lossen.
Voor de aanmelding voor deeltijdbehandeling is een verwijzing noodzakelijk van de huisarts of een andere behandelaar. Na de aanmelding vindt er meestal een intakegesprek plaats (soms zijn dit meer gesprekken). Tijdens dit gesprek wordt gekeken wat de klachten en problemen zijn en maken behandelaar en cliënt een behandelplan.

Even wat eigen ervaringen in de strijd werpen.

1. Ik ben in behandeling geweest en mijn psych heeft me nooit verteld of ook maar de indruk gegeven dat ik gek was, of zelfs maar enigzins anders dan anderen.
2. Ik ben prima geholpen aan mijn problemen.
3. De behandeling is stopgezet omdat mijn psych geloofde dat ik het zelf wel aankon en dat zij het alleen maar erger zou maken vanaf dat moment doordat ik me in die behandeling op mijn problemen zou blijven focussen.
4. Met familie valt vaak niet te praten omdat die mensen veel te dichtbij je staan (bij mijn moeder heb ik door haar houding altijd de neiging om in janken uit te barsten) en bovendien niet de luistervaardigheden hebben van een psych.
5. Familie kan naar je luisteren, maar kan je niet van stoornissen afhelpen (zoals in mijn geval: angststoornissen).

Om te beginnen maak ik bezwaar tegen het gebruik van het woord "gek". Bovendien vind ik je uitspraak, dat een bezoek aan een psychiater je probleem alleen maar verergert, of dat hij of zij je een probleem aan zou proberen te praten, tamelijk dubieus. Je hebt zelf, in tegenstelling tot ik, geen enkele ervaring met een psychiater, dus kun je er naar mijn mening ook niet over oordelen. Laat ik in dat verband volledigheidshalve toevoegen dat ik het aan "mijn" psychiater te danken heb dat ik nu eindelijk weet hoe mijn sociale handicap er precies uitziet. Voordat ik bij hem kwam wist ik alleen maar dat ik een sociale handicap heb, maar meer wist ik ook niet. Inmiddels weet ik dat het bij mij gaat om een stoornis in het autistische spectrum, die bekend staat als het syndroom van Asperger, en dankzij die diagnose ben ik nu eindelijk in staat om beter met mijn sociale handicap om te gaan dan daarvoor.

Om te beginnen gaan mensen niet bij het minste of geringste naar een psychiater, maar gaat het vaak om problemen waarvoor dergelijke hulp noodzakelijk is. Bovendien zijn er problemen waar je vrienden of familie je niet direct kunnen helpen, maar waarvoor professionele begeleiding, zoals door een psychiater, noodzakelijk is. Dat jij het onzin vindt dat mensen een psychiater bezoeken heeft te maken met het feit dat je niet weet wat de motieven voor zo'n bezoek zijn, waardoor het alleen maar lijkt of het onzin is.