Frederica
 

Vakantieliefdes leiden tot gedichten... deze wil ik graag met jullie delen, dus hierbij jullie mening alstublieft :)

Frederica

Moegestreden en beroofd van alle hoop
treffen onze blikken scherp en meedogenloos
tot diep in het hart, nu ik langs je loop
en je zie wegrijden gevuld met smart.

Toch hoeven wij niet te treuren
over dat wat er nooit zal zijn,
je kus zal mij bijblijven
zachte lippen, teder en zo fijn.

De maan was onze getuige
de kade ons terrein,
herinneren zal ik je ogen
nu ik voor eeuwig

uit je zicht

verdwijn.

leuk:)

precies het gevoel dat je krijgt bij een vakantieliefde. Op vakantie ga je helemaal in elkaar op heb je een fantastische tijd. daarna verdwijn je uit elkaar leven en hou je alleen de gedachten nog vast.
ik vind het einde er ook super goed bij passen!

goed gedaan!

Erg mooi :)
Het spreekt me wel aan hoe de strofes steeds minder lang worden. En met name de witregels tussen de laatste drie regels zijn ontzettend goed geplaatst; je brengt het gevoel hierdoor goed naar voren. Precies zoals het is bij een dergelijk afscheid :)

OMG! Het is gewoon precies, exact goed!
Nou jah.. hij heet geen frederica... maar verder kreeg ik er kippenvel van... 't is echt eng, zo erg lijkt 't.

Simpel maar sterk ja. (:

Vind m heel mooi, ben helemaal ontroerd denkend aan de mijne :o

Bedankt voor jullie commentaar:),
Heeft er iemand nog op/aanmerkingen op de technische kant?
Ik was bang dat een gedicht als dit, wat rechtstreeks uit mijn hart "vloeide", niet zou aanslaan omdat ik het niet wou dramatiseren of vereenvoudigen, ik zal vanavond nog één posten om te kijken of die dan ook aanslaat.