In hoeverre..
 

Twee weken geleden heb ik een meisje ontmoet dat me van meet af aan behoorlijk interesseerde. In eerste instantie kwam het tot een ietwat oppervlakkige introductie. Maar om de een of andere reden voelde ik mij vorige week, na de eerste colleges, aangetrokken tot 'r. En ik meen te weten dat (in ieder geval) de interesse wederzijds is. Nu heb ik haar tussen neus en lippen door meegevraagd wat te gaan eten morgen en ze heeft hier bijna direct positief op gereageerd. Tot zover nog geen spreekwoordelijk vuiltje aan de lucht -het is sowieso in deze fase nog bijster hypothetisch.

Maar nu weet ik, dat ik nooit 'impulsief verliefd' zal worden en om die reden, in situaties zoals deze ("het meisje is leuk, maar nog niet leuk genoeg") mezelf dwing te wachten tot ik daadwerkelijk iets 'méér' ga voelen. Immers de initiële interesse is/was er wel; dus waarom zou er geen vervolg op komen? In eerdere relaties is dit altijd goed afgelopen; toch vraag ik me af of ik me zo niet schuldig maak aan 'het spelen met gevoelens'.

Kijk, mijn ex-vriendin maakte vaak sarcastische, nagenoeg verwijtende opmerkingen over mijn 'één maand en dan dumpen-beleid'. [Maar] in hoeverre is het moreel gezien verantwoord een relatie in te gaan met een 'net-niet-gevoel', hopende dat het vanzelf meer wordt? Of concreter; wanneer houd je iemand eigenlijk aan 't lijntje?

Wat jij moreel verwerpelijk of acceptabel vind moet je natuurlijk helemaal voor jezelf bepalen. Het hangt af van je zelfkennis en wat je van de relatie verwacht. Als je weet dat je later nog wel verliefd kunt worden, dan is het de moeite waard om het te doen. Weet je dat je verliefdheid niet als vereiste voor een relatie stelt, dan kun je het ook proberen. Stel je echter beide als eisen, dan moet je er nu niet aan beginnen.

Citaat:

Of concreter; wanneer houd je iemand eigenlijk aan 't lijntje?

Als de ander veel meer van jou verwacht en voor jou voelt dan jij voor haar, maar jij het gevoel geeft dat alles wél wederzijds is.

Nare man geeft al een groot deel van mn (het) antwoord.
Het is waar je zelf voor staat, en zolang je duidelijk maakt dat je ' de kat uit de boom kijkt' is er geen sprake van ' aan het lijntje houden'.
Doe het gewoon rustig aan, ik vind het een hele fijne manier van selectie/omgang (y)

De problemen ontstaan juist als jij nog de kat uit de boom wilt kijken, of nog in de proeftijd zit, et cetera, en zij al denkt dat het een volledige relatie is met alles erop en eraan. Dan kun je niet meer terug zonder iemand te kwetsen. :(

Alleen een fysieke relatie is iets waar ik nog niet goed over nagedacht heb; maar het lijkt me sowieso geestelijk weinig toereikend. Overigens zou ik zonder enige (hoop op) 'verliefdheid' of 'méér' (uiteindelijk) toch geen relatie vol kan houden. De crux zit ogenschijnlijk in het feit dat ik zelf niet goed afweeg wat ik nou eigenlijk wil. En ik krijg het idee dat ik me daardoor al snel schuldig maak aan het hieronder pakkend geformuleerde.

Het is nu hoofdzakelijk nog de vraag of 'het onbewust verwachtingen wekken' ook zo kwalijk is als 'het bewust verwachtingen wekken'.

Als het van tevoren besproken wordt is het toch duidelijk? Het is toch beter dat je het met hem/haar wil proberen ipv dat je bang wegloopt omdat je niet weet wat je nu precies voelt en wil?
Ik neem aan dat als je de ander vraagt het rustig aan te doen, ze genoeg voor je over heeft dat ook te doen. Niet alles gaat van een leien dakje.

Nee dus. Als er duidelijk wordt vastgesteld wat je wel en niet voor haar voelt, en dat je nog niets zeker bent en het wil proberen, zou dat geen probleem moeten zijn.

Je hebt een punt. Goed, praktijk zal het leren.
Zaterdag post ik wel een update.
Voor hetzelfde geld krijg ik morgen allerlei verhalen te horen over haar nieuwe vriend en is al dit hoofdbreken nergens goed voor geweest :).

Succes :)

Bewust gevoelens opwekken is eigenlijk best wel kwaadaardig, nu ik er goed over nadenk. :o

Geef eens een voorbeeld :)
[size=0.5](ik ben is discussiesfeer)[/size]

En ik heb het nodig.
Ze 'zou' bellen..
We wachten rustig af.

Bewust gevoelens opwekken is gewoon liegen tegen iemand, wetende dat die persoon gevoelig zal zijn voor de dingen die je zegt.

Onbewust gevoelens opwekken gebeurt vooral door mensen die te slap zijn om nee te zeggen en dat is nog veel verrotter. Dat zijn nl. ook geen harteloze players.

Ik vroeg om voorbeelden van bewust gevoelens opwekken ;)

Het bvb expres doen alsof je het nog niet door had, en het je laten vertellen, wat moeilijk en emotioneel is voor diegene. Of expres iets heel liefs doen, daarna aangeven dat je het niet speciaal vind, maar in de tussentijd het weet, en diegene zit te janken van blijdschap :o

Ja, dat is best wel negatief. Het is spelen met iemand z'n hoofd en eigenlijk opzettelijk gevoelens eruit rukken. MAAR het kan ook een goeie draai hebben, zolang je maar zorgt dat je er iemand niet mee kwetst.
Naja, mensen die bvb te dom zijn om te zien dat ze veel meer voor je voelt en je dus veel fout kan doen. Mensen die er niet snel genoeg een stop voor kunnen zetten en waar dus eigenlijk al meer van verwacht wordt, zonder dat ze het zelf wilden.
Maar dit is gewoon een trekje, mensen die 'dom' zijn het te zien. Daar kunnen ze niets aan doen, maar het zijn moeilijke partners ja (ervaring).

Ja, oke. Duidelijk.

je moet niet zoveel denken, kijk gewoon hoe het loopt

Gewoon die koe melken man!

Mijn ervaring is dat je beter niet aan iets kunt beginnen tot je er 100% zeker van bent dat je het wilt. Dat 'later nog verliefd worden', tsja ik weet niet, ik heb dat nog nooit meegemaakt en bij mij is het toch telkens fout afgelopen. Nu ik net weer vrijgezel ben na twee jaar, heb ik dan ook tegen mezelf gezegd dat ik eerst wel helemaal tot over mijn oren smoorverliefd moet zijn wil ik weer wat met iemand beginnen!

Het kan misschien wel, als je héél duidelijk tegen haar bent, maar dan nog vraag ik me af of je er uiteindelijk gelukkig van wordt. Succes ermee!

Ik ben de andere partij geweest. Van mijn kant waren de gevoelens wel heel heftig. Hij heeft bijna 3 maanden gewacht op dat hij verliefd zou worden en toen heeft hij het uitgemaakt omdat het niet eerlijk tov was van mij. In werkelijkheid is hij dus niet verliefd geweest, geen moment, maar godverdomme dan voel je je bedrogen! Alles lijkt gewoon een grote belachelijke leugen te zijn geweest. En dan gaan die gevoelens nog niet zomaar weg.
Denk er goed over na voor je iets doet, en zeker als het serieus begint te worden. Kijk, een houding van we zien wel, die moet er dan wel langs beide kanten zijn, je mag haar geen valse hoop geven over iets dat niet is.

Ik ben me er terdege van bewust dat ik het wel zou moeten bespreken. Maar het lijkt er op dat het sowieso op z'n pootjes terecht komt. Voor de geïnteresseerden: gister was goed. Boodschappen doen, martini drinken, koken. Het was zelfs jammer dat ik weg moest later op de avond :bloos:
Volgende week eten we weer samen.

Ik heb er een handje van om precies hetzelfde te doen, en juist daarom ga ik vaak relaties helemaal uit de weg. En dan nog krijg ik het voor elkaar hem te kwetsen en het zo vreselijk moeilijk te maken voor ons beiden, argh. Daarom heb ik mezelf de laatste keer beloofd dat ik het, mocht de kans zich voordoen, gewoon zou proberen. Go with the flow enzo. En het is tot nu toe nog erg leuk :o
Maar goed, ik begrijp dus helemaal dat je niet met iemands gevoelens wilt spelen, maar toch erop wilt gokken dat er een goede relatie uit kan komen. Je kunt denk ik inderdaad weinig meer doen dan eerlijk zijn tegen de persoon in kwestie. Ook is het misschien wel 'veiliger' om te beginnen met puur daten, elkaar gewoon vaak zien maar niet meteen een relatie beginnen. Dan heb je de kans om je gevoelens te ontdekken zonder dat er meteen te hooggespannen verwachtingen zijn van de andere kant.