Maria (kleurloos).
 

Mijn maag draait rond en rond en rond;
De woorden door mijn hoofd
Auto's glijden over straat
Wanneer regen zacht lawaai uitdooft:
Zegt zij 'Het is te laat'.

Witte strepen door de lucht,
Niks is meer in kleur.
Zwarte beesten op het raam,
Grijze stralen op haar huid;
Wegspoelen, drogen dan weer zinken
Ze zegt 'Ik kom niet meer vooruit'.

Mijn maag draait grijs en grijzer grijst
Het zwart zit in mijn hoofd
Witte auto's, transparante regen op straat -
Te laat, te laat, altijd te laat.

Zingt zij 'Avé Maria', zeg ik 'Tabee Maria'.

Wat goed zeg, het spreekt me aan. De herhaling in de eerste regel vind ik mooi, en het is sterk dat je dat licht terug laat komen in de derde strofe.

'Niks' zou ik veranderen in 'niets', dat staat imo wat netter. Ook zou ik nog even letten op de hoofdletters; ik vermoed dat het in word is getypt en er verder niet meer naar gekeken is.

De ontknoping is goed, het geeft een beeld van iemand die zelfbewust is en haar/zijn eigen pad kiest. Wat ik trouwens frappant vind, is dat ik vind dat je avatar zo ongelofelijk goed bij je gedicht past. Dat heb ik nou nog nooit zo gehad :o.

Bedankt voor je reactie .. het is idd. in word getypt .. en ik heb idd. niet echt meer op de hoofdletters gelet nadat ik het schreef (hoe wíst je het :o !) .. m'n avatar is de voorkant van een boek ;).

Wow, geweldig!
Dit leest echt lekker; de zinnen lopen vlot en ik ben niet één keer gestruikeld. Niets op aan te merken; vind 't gewoon een heel goed gedicht (y)