Een laatste dodendans
 

Een laatste dodendans

In jouw ogen was elke dag verloren
was je leven, niets meer waard
We hebben het niet mogen zien
het zat verscholen, achter jouw lach
Een lach door duizend tranen heen
- maar wij waren er blind voor -

We konden niet voelen wat jij
door elke dag heen hebt gevoeld
We konden de smaken niet proeven
de smaken van bittere wanhoop
die dagelijks de jouwe was

Je wist ons nuchter te verleiden
met wat grappen, met wat tekst
En dan stond je in het middelpunt,
waarvan een ander slechts kon dromen

Onvoorspelbaar, toch gebeurd
de wereld is niet wat het was
en het leven niet, wat je nu leeft
Enkel wij, keken toe naar fictie
en jij weer dansend in het middelpunt
- een laatste dodendans -

heb moet 'hebt' zijn. Ik vind het een mooi maar droevig gedicht, die zware klank bevalt me wel. Dit vind ik prachtig:

Je wist ons nuchter te verleiden
met wat grappen, met wat tekst

Doeltreffend (y). En verder; ik hoop dat het niet autobiografisch is?

ach zoals ik al vaker heb gezegt: ik ben fan van jou dichtstijl. ik vind ze eigenlijk altijd mooi. deze ook weer:)

zo anders ga ik dat even veranderen....
Toen ik het schreef zat ik al te twijfelen trouwens, maar ik meen mij te herinneren dat ik in een ander gedicht commentaar kreeg en ik zelf dacht; het loopt, dus dan komt er een 't' achter. Daar dachten anderen toen anders over, dus vandaar dat ik m weggelaten heb ;)

Of het echt is, nouja; eigenlijk wel. Maar dat is een stukje wat ik nu wel afgesloten heb, maar vaak wordt het toch een doelwit van mijn gedichten.... :bloos:

Grtjs.

Maakt niet uit of je iets afgesloten hebt of niet, je herinnert het je toch wel.

Ik vind het mooi. Het is toch wel anders dan wat ik eerder gelezen heb, qua stijl. Vooral het einde raakt.