duisternis
 

niet het verdriet zal mij doden
de droefheid evenmin
angst voor eenzaamheid
zal mij niet verwoesten

maar jouw afwezigheid
geen licht dat mij beschijnt
verdorren zal ik als een plant
te gronde gaan voor eeuwig

de duisternis valt over mij
voor altijd...

Hé, een oude bekende :cool:.

Wat ik me allereerst afvraag; gaat dit gedicht over het missen van Santiago, of verbind ik het onterecht aan je odes van toentertijd?

Ja,dat klopt,dit gedicht is verbonden aan de odes van een tijdje geleden.

zoekend in de duisternis
tastend om me heen
licht is leven
licht schijnt
en laat niets verborgen

zoekend naar jou
tastend naar leven
jouw licht
schijnt licht
op mijn duisternis

laat me tot leven komen
in het schijnsel van jouw licht
laat mijn hart warmen
in jouw aangezicht

Persoonlijk vind ik de tweede mooier dan de eerste...
De eerste loopt niet helemaal lekker -dat kan natuurlijk aan mijn leeswerk liggen, maar toch-

De tweede krijg ik wel een prettig gevoel bij, ook al is het de omschrijving van het missen van iets, maar toch, de hoop die er in zit is mooi :)

Leuk, ik vond het toen ook al erg leuke gedichten om te lezen. Ik krijg er zo'n apart gevoel bij, het doet me persoonlijk denken aan Florence vorig jaar, waar ik soms nóg weleens met heimwee aan terugdenk.

Ja,het eerste gedicht loopt inderdaad niet zo geweldig. Wat ik leuk vind,is dat je de hoop ziet die in het 2e gedicht zit,die hoop is er bij mij ook en zal altijd blijven.

Dank je wel.
Een zoet en pijnlijk gemis,ik denk dat je dat bedoelt en dat zit ook in mijn gedichten.Aan de ene kant de pijn over het onmogelijke van onze relatie maar aan de andere kant zoveel liefde en geluk die ik mag ervaren in dit leven.