Woensdag stort ik in.
 

Ik heb me voorgenomen dan naar Amsterdam te gaan.

Daar moet ik toch al heen, voor de Marine, naar de marinekazerne aan de Kattenburgerstraat, maar ik ga ook ergens anders heen: Prinsengracht 263.

Maar omdat ik heb ontdekt dat er misschien zelfs een verre voorouder is die ik deel met Anne Frank heb ik het idee dat ik dan compleet in zal storten.

En toch, ik ga daar even heen. Moet wel. Ik voel me gedwongen, voel dat ik íets moet doen... maar wat?

Ik voel me raar, vaag, licht, onzeker, buiten mezelf. Wat een idiote ontdekking. "I can't go on, don't know what to do" hoor ik op de radio... zeer toepasselijk.

Woensdag stort ik in, wat gaat er gebeuren?
Soms krijg ik hartritmestoornissen, ademnood, duizeligheid, érge hoofpijn, buikpijn, koud zweet. :(
Mja, als dat allemaal tegelijk komt... -> ziekenhuis...
Maar wat moet ik anders? Ik móet daar eens heen nu.

Sorry voor dit vage bericht waar toch niemand iets van kan begrijpen...

Fleet Admiral onder aan andere nick, zodat ouders dit niet kunnen vinden.

Misschien is het een idee om met iemand te gaan, zodat die gene je kan steunen als je het moeilijk zou krijgen....

je kan nooit vantevoren weten wat er gaat gebeuren als je er bent, en anders; ga er dan niet heen.


Je voelt dat je er heen moet, en daarom wil je er voor kiezen toch te gaan, ga dan niet vantevoren al bedenken dat je dan gelijk naar het ziekenhuis kan.

Als je kiest om erheen te gaan, neem dan verantwoordelijkheid voor je daden en stel je er niet op in om iets erg te gaan meemaken. Je moet gewoon jezelf helemaal instellen om relax te worden en te blijven. Je bent zelf verantwoordelijk en je bent helemaal vrij om je eigen keuzes te maken. De wereld staat voor je open!

Mja, ik ken daar niemand... :(

Mja, ik móet er wel heen... alsof ik mezelf niet ben. :(

En relaxed blijven... in zo'n geval ben ik altijd wat 'spiritueel' in m'n hoofd zeg maar, een beetje afwezig, maar dat is normaal...

Zijn er geen mensen die je kent die ook er naartoe willen?

jeetje... da's ingrijpend...
ik kan momenteel niets anders doen dan je sterkte wensen en dat doe ik dan ook..

*knuffel geef*

Neem iemand mee die je goed kent, die je vertrouwt en waar je van op aan kan. En als je het idee hebt dat je MOET, moet je het gewoon doen. (imo.)

En zojuist ontdekte ik dat zij een lichamelijk kenmerk had, wat erfelijk is, en wat ik ook heb.

en woensdag ga ik op de markt loempia etuh lekker joh :D
(tja je hebt van die buien)

ben je ook joods?

Nee, dat niet.

Ben niet religieus, dwz., niet gebonden aan één religie. :)

Hoewel, een mix van joods, christelijk, wiccan, en wat Native American denkbeelden...

Maar heb wel heel wat Joodse voorouders... Giesen, Breslauer, dat soort namen... ;)

Ben dus druk aan 't zoeken... :)

eejz
dit klinkt misschien raar, maar probeer je niet teveel te focussen op het idee dat je een gezamelijke voorouder met anne frank hebt. iedereen heeft wel heeeeeeele heeeele verre, of misschien wel heel dichtbij familie die in de oorlog zijn omgekomen op dezelfde manier als anne frank. natuurlijk is anne frank heel beroemd geworden door haar dagboek en moet je er daardoor veel meer aan denken, probeer toch jezelf een beetje gerust te stellen.
verder is het natuurlijk nogal een uitstapje voor jou denk ik zow. probeer er een beetje van te genieten voor wat er te genieten valt, niet te bang zijn om daar heen te gaan, dan raak je zow gestresst en dan krijg je sneller zo'n aanval.
heel veel succes en sterkte!

succes vandaag!
*knuffel*


sorry, meer zinnigs weet ik ook niet te zeggen

Ben nu in een internetcafe (Easy Internetcafe), daarzo tussen de Munt en het Rembrandtplein.

Twee keer bij Anne Frank Huis geweest, doorgelopen omdat het zo druk was... enorme rij buiten.
Ook al de Portugese synagoge gezien, echt mooi gebouw. :)
Verder ben ik m'n conditie op peil aan 't houden, heb al zeker 10km gelopen. ;)

En uit dat gesprek bij de marine bleek dat ik daar waarschijnlijk volgend jaar kan beginnen met de officiers-opleiding, het KIM!
Dat is dus wel goed nieuws.

Maar ik dwaal af... wat ga ik doen?
Het Anne Frank Huis is tot 21 uur open (dagelijks 9-21), dus ik ga er vanavond maar heen. Maar nu... ach, beetje rond wandelen...

Vanochtend was ik zo gestresst dat ik *nu* nog niet eens gegeten heb. Heb vandaag nog niets gegeten (vandaag begon om 4:45...), en voel me doodop (maar dat is niet zo verbazend, denk ik... ;)).

Maar goed, tot 19 uur ofzo zal ik maar iets moeten zoeken om te doen, dan naar het Anne Frank Huis, en om 21:00 ofzo de trein naar huis; dan ben ik rond 23:00 thuis.

(Doc, Unex: Alkmaar ging niet door, in overleg met de contactpersoon is besloten dat voorlopig uit te stellen.)

Mja, is goed hoor.
Tot nu toe gaat het wel, maar nu is de vraag waarom ik in ga storten: omdat ik niets gegeten heb (is m'n zus toen ze 16 was ook eens overkomen), of omdat ik vanavond nog naar de Prinsengracht ga... zal wel een combinatie worden. :(

doe dur dan iets aan,
kbedoel, je moet gwoon ff jezelf dwingen te eten. als je het nu al ziet aankomen kan je dur toch iets aan doen.

Mja, ik heb de hele dag geleefd nu op 3x wat brood met kaas... heb dan ook geen honger.

En ik leef dus nog... :(

Maar het volledige verslag komt morgen nog wel.

Al dat gedoe om een 'mogelijkheid' die uiteindelijk ook geen ruk met de realiteit te maken heeft. WTF maakt het nou uit of je familie bent van Anne Frank?

Van mijn familie is ook een heel deel naar de haaien geholpen in de oorlog, so what? Heb ik toch niks mee te maken?

Ofwel: je leeft hier en nu, concentreer je daarop.

mijn opa moest gaan vechten in de tweede wereld oorlog, wat denk je dat er gebeurt.

Hij wordt op patrouiile gestuurd met een oud klote geweer, hij moest het bos in niet ver van zijn huis in Brabant. Die lui zijn er de weg kwijtgeraakt, toen ze terugkwamen had Nederland zich al over gegeven. :)

Typisch nederlandse manier van oorlogsvoering; gewoon niet aan meedoen.

Ja precies....

Ik zie de logica even niet van het instorten hier?!

LoL :D

Mijn overgrootvader bestuurde een panzer .. aan de Duitse kant. Hij heeft nogal een ravage aangericht in Rusland en werd uiteindelijk krijgsgevangen, maar na de oorlog weer vrijgelaten..

Aan de andere kant: de rest van de familie werd tijdens de oorlog uit elkaar gedreven; iedereen vluchtte terug naar zijn / haar ouders en grootouders. Jammer genoeg heeft een deel het niet overleefd.

Maar ja, boeiend; dat is oorlog nou eenmaal. We spreken hier over iets dat notabene 57 jaar geleden gebeurd is.

Ik vind het nogal onzinnig daar vandaag de dag nog een probleem van te maken. Jullie kunnen mij het moeilijk verwijten wat mijn overgrootvader gedaan heeft; en wat is het nut om te treuren om een familie die je nooit gekend hebt? Er zitten hele generaties tussen!!

Wanneer houden mensen er eens over op?