zittend op 't terras
 

Strooiend licht
verlicht hetgeen wat ik niet zie
zittend op 't terras
vergetend dat gisteren niet was.

Want na deze heerlijke nacht
is bestaan
de werkelijkheid geworden.

Zuchtend
met m'n ogen dicht
en met de warmte
nog voelend,

knijp ik mijn ogen fijn
en je betoverende blik
bekijkt me lieflijk
op het zonovergoten
terras.

En wat vind je ervan?

is bestaan
de werkelijkheid geworden.

Was het dat dan niet al, of is het dat al niet nooit geweest :)? Een leuke zin, fijn om over na te denken. Helaas las ik weer het zinnnetje 'En wat vind je ervan?' (vind moet met dt, tss!) aan één stuk door achter het gedicht omdat ik in eerste instantie dacht dat het erbij hoorde, dus ik ga denk ik verplicht stellen om twee of drie regels open te laten :p.

Kun je je ogen fijn knijpen terwijl je tegelijkertijd een betoverende blik ziet? ;)
Maar ja, dat kan ook daarna zijn natuurlijk :)
Ik vind 't wel mooi. Er zit veel gevoel in. Goed verwoord! :)

als je achter het werkwoord staat moet het toch zonder -t..?

Ja. Tss!
Hihi :) Schaam je, Xineof ;)

Ik vind hem een beetje saai, hij grijpt me niet, daar kun je niet zo veel aan schaven denk ik, dit mist gewoon een ziel in mijn ogen, ik vind hem een beetje ongeinspireerd.

ik moet toegeven dat deze vrij oppervlakkig lijkt, maar als je tussen de regels doorleest, gaat 't over 1 van de belangrijkste dingen die er in het leven is..:bloos:

Ik had hem wel gezien hoor ;) . Maar je manier van verwoorden vind ik inderdaad vrij oppervlakkig.