bang
 

ik bang de laatste tijd. heel erg bang. vooral om een terug val te krijgen en om mijn vriendin kwijt te raken.
heb vorige week dinsdag te horen gekregen dat ik niet word opgenomen. dit viel mij erg zwaar. ik had die avond ook weer ge-amd. (sinds hele lange tijd) maar daarna ging het met mij vriendin sterk achteruit. ze zit nu opgenomen op een gesloten afdeling.(sepereer etc) en omdat ik naar mijn idee een heel gezond gevoel heb (wil er voor haar zijn) onderdruk ik mijn eigen gevoelens. zo ben ik heel stil. zeg bijna niks meer (op school en thuis). ik weet zeker dat als ik dit een lange tijd door gaat dat het totaal escaleert. maar omdat ik nu ergens anders naar moet kijken (vervolg opname/plaats van gesprekken) omdat ik binnekort niet meer naar de persoon toe mag waar ik nu gesprekken heb (word woensdag 18, en waar ik nu zit is eigenlijk maar tot en met 18) in die paar gesprekken die ik nu nog heb gaan we kijken wat ik nu het beste kan doen. en niet meer praten over wat mij dwars zit. maar ik heb dat echt nodig. ik kan op dit moment nergens anders terecht met mijn verhaal. normaal doe ik het bij mijn vriendin als het niet tijdens de gesprekken met profecionele hulp kan. maar zij heeft het nu al moeilijk genoeg.

ik probeer nu wel zoveel moeglijk afleiding te zoeken maar het helpt allemaal geen flikker. mijn vraag is dan nu ook of iemand tips of zo heeft om er toch over te kunnen praten anders ben ik bang om inderdaad een hele diepe terug val te krijgen.

-x-

sorry als dit een beetje een wazig verhaal is geworden :bloos: .

*knuft*

Probeer toch aan te geven dat het niet goed met je gaat bij je hulpverlener. Misschien dat hij/zij toch nog iets voor je kan betekenen. Al is het maar wat advies geven ofzo.. Probeer hem/haar uit te leggen wat je dwarszit, dat het met je vriendin niet goed goed gaat en dat je daardoor het idee hebt je eigen gevoelens te onderdrukken.

Liefs,

Laura

Offtopic: Zit mir nog steeds in Venray?

Ik heb zelf geen ervaring met klinieken ed. dus daarmee kan ik je niet helpen.
maar ik vroeg me af: wat is 'ge-amd'?

am is automutilatie, iets waar op dit forum niet al te uitgebreid over gesproken mag worden. Zie de mededeling voor verdere uitleg.

eej meis :(

kbegrijp je volkomen... ik maak me ook zorgen
waarom gebeuren dingen toch altijd tegelijkertijd :S

hmm, verder geen tips, alleen dat ik er ook voor je ben mocht je me nodig hebben, kvoelde me afgelopen keren dat je me belde bets schuldig, omdat ik steeds zosnel moest afhaken. Maar echt ik ben er voor je hoor *knuf*

Maar zoals Laura al zei, praat toch met je hulpverlener daar zijn ze tenslotte voor...

thnx.

alles lijkt idd allemaal tegelijker tijd te gebeuren. het zoveel dat het me gewoon bang maakt. ten eerste om mijn omgeving te verliezen en ten tweede om mij zelf te verliezen.

ik denk dat ik idd toch probeer met mijn hulpverlener er over te praten.

@ metallica: de telefoontjes die we hadden waren toch fijn. ik heb er veel aan gehad. en ff off-topic we are gonna have some big fun soon(or not :p )

@ laura: jah, ze zit nog steeds in venray. ze heeft nu een ibs en woensdag komt de rechter. (waarschijnlijk rm :s ) als er in heerlen plekje vrij is gaat ze daarna toe.

in ieder geval bedankt voor de reacties

-x-

Kun je niet langer blijven bij die persoon waar je gesprekken hebt? Ik loop ook nog steeds bij mijn psychiater van de jeugdzorg, terwijl ik in november 19 wordt.
De GGZ heeft namelijk geen tijd voor me. Klinkt hard, maar het is zo. Eigenlijk heb ik iedere week een gesprek nodig en dat kan de GGZ mij niet geven. Dat hebben ze ook eerlijk gezegd. Mijn psychiater op de GGZ heeft een wachttijd voor een gesprek van 3 maanden. Mijn maatschappelijkwerkster gaat op zwangerschaps verlof en ziet het niet zitten om mij door te werken in het GGZ systeem. Ik zal worden overgedragen aan een andere afdeling van de GGZ, het voormalige Riagg, ipv dat ik daar bij de GGZ verder ga. Gelukkig maar, want ik zat constant met die drugsverslaafden in de wachtruimte. Of zo'n zware autist die je de hele tijd creepig zit aan te staren, blegh! Alleen daar werd ik al paniekerig van.

Maargoed, mijn psychiater van Jeugdzorg heeft nog wel tijd voor me. Zelf zit ik er aan te denken, dat ik gewoon moet gaan stoppen met de zorg, zo negatief als ik ben dan. Ik bedoel, bij de volwassenzorg kan niemand mij begeleiden zoals Jeugdzorg dat doet. Ja, ik kan dan worden overgeplaatst naar de Riagg locatie, maar daar heb ik dan een gesprek om de 2 weken ipv de 3 weken.
Ik heb gewoon elke week een gesprek nodig. Daarom zit ik nog bij mijn oude psychiater.

Maar ben ik dan zo'n uitzonderingsgeval of hebben meer mensen dit?

Jeetje...dat is wel zwaar voor je zeg! Ook zwaar voor haar, maar je mag best aan jezelf denken. Een oude kliniek vriendin van me heeft al 2 jaar een RM :s
Ze lijdt aan een ernstige psychose (n)

ik kan helaas niet langer bij hem blijven. zou het wel willen. nu moet ik weer het hele verhaal vertellen. daar zie ik echt tegen op. maar goed.

dankje wel voor het begrip met mijn vriendin. ben vooral bang dat ze een eind aan haar leven maakt binnen kort.
jij ook heel veel sterkte met die vriendin voor jou (en ook voor haar natuurlijk)

heb vandaag gesprek gehad bij mijn huidige therapeut. hij benadrukte nog eens even dat niemand van mijn behandelteam snapte waarom ze me niet op de viersprong aan nemen. maar hij zij ook dat het niet verstandig is om te kijken voor een opname ergens anders maar om gewoon poliklinisch door te gaan :rolleyes: . k snap er niks meer van.

op school denkt een lerares nu dat ze mij kan helpen. ik den zelf van niet maar ik zal het proberen volgens haar manier. heb alleen zoiets van waarom weet iedereen altijd wat goed voor mij is en denkt iedereen dat ik zelf geen enig idee heb. :s.
ben bang om deze week te escaleren. maar ik moet me groot houden want het word een feest week (word morgen 18)

maar goed shit happes, life goes on :|

-x-

Vraag om verduidelijking naar je therapeut toe als je het niet begrijpt; Waarom geen opname ergens anders?, wat zie je zelf het meest zitten?

In alle eerlijkheid, wat denk JIJ dat goed voor je is?

Sterkte met je vriendin, het is vast geen makkie!, vergeet jezelf niet, geef aan waar je hulp bij nodig hebt!.

Waarom ben je bang om te escaleren?, hoe voel je je nu?

Sterkte er mee!

ik weet niet precies wat goed voor me is. weet wel dat ik te weinig heb aan een keer in de week gesprek

ben bang om te escaleren omdat ik me voel weg glijden. alles is weer uitzicht loos. ik heb een hekel aan alles. ik heb weer van die adrenaline momenten( meestal lijdt dat tot am:s) ik weet het niet precies maar ik voel het weer aankomen.

-x-

Ben ik blij om, ik wist zelf nou niet of je er iets aan had...
Enja, we gaan het gezellig maken :D