zielig beest
 

Lugubere kraaien pikken in de ogen van mijn konijn
over zeven wereldzeeen heen aanschouw ik het
ik voel zijn wonden in mijn zij
wanhopig richt ik een schot over alle afstand heen

lelijke kraaien vliegen op met duistere veren vlammend
triomferend op- en neergaand de snavels
en met euforische blik mij wreed uitdagend

over zeven wereldzeeen heen voel ik het
dat onheil al geschied is, ik ben te laat
in mijn armen ligt mijn konijn, dood


(dit kwam in me op toen ik een konijn zag dat lekgeprikt werd door een kraai..maar verder gaat het uiteraard niet over een konijn. Reacties zijn erg welkom:))

Oh wat mooi! Heel apart en tja.. waar je allemaal wel geen spiratie door kunt krijgen :rolleyes:

Als je kraaien lelijk noemt, kun je het al vergeten ^^ :P

Nee, natuurlijk niet, maar kraaien zijn gewoon niet lelijk :D.
Het zijn trouwens zeeën. De eerste strofe vind ik nogal brak in elkaar steken eerlijk gezegd.
De tweede strofe heeft iets moois, maar het komt qua opbouw niet helemaal tot zijn recht.
De herhaling in de derde strofe vind ik ook niets.

De opbouw en je zinnen lopen stroef.

ja, erg he, dat het eens niet over menselijke depressies en snijden en verlatingsangst gaat :rolleyes: dude, neem de dingen niet zo serieus. Ik vroeg om een zinnige reactie zoals die van Mutant, niet om een sarcastische rolleyes.

Ik sluit me aan bij mutant.

Ik vind de opbouw van je gedicht nogal rommelig; ik kan er niet echt een duidelijk metrum/opbouw/rijmschema in ontdekken. De inhoud vind ik wel leuk, het is weer eens wat anders en bovendien is het vaak moeilijker om over een dergelijk dagelijks onderwerp te dichten, dat vind ik altijd leuk om te lezen, dat er ook uit zulke dingen inspiratie wordt gehaald.